شب مردگان زنده (Night of the Living Dead) محصول 1968

اثر برجسته و کلاسیک «جورج ای.رومرو»، تا به امروز همچنان بر بسیاری از فیلمسازان جدید، تاثیر می‌گذارد و الهام‌بخش آنها است. «شب مردگان زنده» که به مانند یک مستند فیلمبرداری شده، به‌راحتی وحشت نفس‌گیر، تفسیر اجتماعی متفکرانه و یک زیرمتن سیاسی قدرتمند را با جلوه‌ای درخشان در هم می‌آمیزد. دوآن جونز، ستاره فراموش‌نشدنی این فیلم، همچنان یکی از کاریزماتیک‌ترین مردان پیشرو در تاریخ ژانر وحشت است و شخصیت متبکر او، استانداردی را برای همه مبارزان با زامبی‌ها در آینده، تعیین کرد.

طلوع مردگان (Dawn of the Dead) محصول 1978

داستان خون‌بار چهار بازمانده که در یک مرکز خرید عظیم، سرپناه موقت پیدا می‌کنند، در حالی که اجساد گرسنه در زمین پرسه می‌زنند، دنباله پرشور «رومرو» پس از شاهکار سال 1968 او محسوب می‌شود. این اثر کمی طنز تاریک را به ژانر زامبی اضافه می‌کند و نتیجه آن، یک فیلم کلاسیک اصیل و کالت است. جلوه‌های ویژه تکان‌دهنده توسط جادوگر گریم، یعنی «تام ساوینی»، در زمان اکران فیلم، دل بینندگان را به هم می‌ریخت. همچنین لحظات غم‌انگیز و مالیخولیایی، مانند بازیگران فیلم یعنی گیلن راس و دیوید امگه که بی‌حرکت در رختخواب کنار هم نشسته‌اند و با ناامیدی به فضا خیره شده‌اند، بیشترین تاثیرگذاری را داشته‌اند.

شاون مردگان (Shaun of the Dead) محصول 2004

وقتی محبوبیت یک ژانر رو به کاهش می‌رود، طنزها و هجویه‌ها، ناگزیر مانند کرکس‌هایی بالای سر ظاهر می‌شوند و نشان می‌دهند که مرگ قریب‌الوقوع است. اما فیلم زامبی خنده‌دار «ادگار رایت» با نام «شاون مردگان» درباره دو آدم تنبل دوست‌داشتنی است که برای نجات دوستان و خانواده خود از آخرالزمان مردگان متحرک، می‌جنگند. این فیلم نه‌تنها ژانر زامبی را ستایش کرد، بلکه به آن جان تازه‌ای بخشید.

فیلمنامه هوشمندانه فیلم که توسط ادگار رایت و بازیگر نقش اصلی، یعنی سایمون پگ، نوشته شده پر از اشارات آگاهانه به کارنامه ترسناک و درخشان «جورج رومرو» است و اجراها در کل فوق‌العاده هستند. از زمان فیلم جاودانه «فرانکنشتاین جوان» اثر «مل بروکس»، هیچ کمدی ترسناکی تا این حد موفق نبوده است.

احیاگر (Re-Animator) محصول 1985

هیچ فیلمسازی به اندازه «استوارت گوردون» فقید، به تخیل پرشور «اچ پی.لاوکرافت» (نویسنده مشهور ژانر علمی تخیلی)، ارج ننهاده و اقتباس بسیار پرانرژی او از داستان کوتاه «هربرت وست – احیاگر»، شاهکار این فیلمساز محسوب می‌شود. شخصیت جفری کامبز با بازی در نقش یک دانشجوی پزشکی فاسد که آزمایش‌های پیچیده‌اش منجر به خلق زامبی‌های ابرانسانی می‌شود، به دکتر فرانکنشتاین، دکتر جکیل و دکتر مورو در جرگه بهترین دانشمندان دیوانه در تمام دوران می‌پیوندد. فیلم Re-Animator آنقدر محبوب بود که دو دنباله، چندین کتاب مصور و یک اقتباس تئاتر موزیکال برنده جایزه از روی آن ساخته شد.

من با یک زامبی قدم زدم (I Walked With a Zombie) محصول 1943

ژاک تورنور (کارگردان) و وال لوتون (تهیه‌کننده) در دهه 40 میلادی در چندین فیلم ترسناک تحسین شده برای کمپانی RKO Pictures با یکدیگر همکاری کردند؛ از جمله فیلم عاشقانه گوتیک وهم‌آور «من با یک زامبی قدم زدم». این فیلم درباره یک پرستار بی‌گناه است که هنگام مراقبت از یک بیمار در کما در یک مزرعه شکر کارائیبی، به دنیای تاریک علوم غریبه کشیده می‌شود. فیلم «من با یک زامبی قدم زدم» اقتباسی آزاد از رمان «جین ایر» اثر «شارلوت برونته» است و فضایی رویایی و جلوه‌های بصری الهام گرفته از نوآر، آن را به یک اثر به‌یادماندنی تبدیل کرد.

اما این «داربی جونز»، بازیگر برجسته این فیلم است که در نقش زامبی نوچه کشیش شرور وودو، توجه همه را به خود جلب کرد. سایه تاریک و چشمان پیازی او بیش از 80 سال بعد، همچنان باعث ایجاد ترس شدید در بین بینندگان می‌شود.

طلوع مردگان (Dawn of the Dead) محصول 2004

طرفداران فیلم های ترسناک، وقتی زک اسنایدر برای کارگردانی بازسازی فیلم «طلوع مردگان» رومرو به‌عنوان اولین فیلم بلندش انتخاب شد، به‌طور قابل درکی نگران بودند و به او اعتماد نداشتند. با این حال، وقتی فیلم با ضربه پتک که جمجمه یک زامبی را در هم می‌کوبید، به پرده سینماها آمد، نگرانی طرفداران به تحسین تبدیل شد. نسخه اسنایدر به‌طور وحشیانه‌ای خونین و با ریتمی مانند موشک است. بار دیگر گروهی از بازماندگان ناامید در یک مرکز خرید که توسط غول‌های گوشت‌خوار اشغال شده است، به دام می‌افتند؛ اما این نسخه، شوخ‌طبعانه‌تر شده و آن را به بهترین بازسازی مدرن در نوع خود تبدیل می‌کند. 17 سال بعد، زک اسنایدر با فیلم دیگری به نام «ارتش مردگان» (Army of the Dead) به ژانر فیلم های زامبی بازگشت، اما نتیجه آن بسیار کمتر جالب توجه بود.

بازگشت مردگان زنده (The Return of the Living Dead) محصول 1985

وقتی یک گاز سمی عجیب به‌طور تصادفی در زیرزمین یک ساختمان لوازم پزشکی در کنتاکی منتشر می‌شود، گروهی از پانک‌های پوچ‌گرا، یک متصدی کفن و دفن عصبی و چند کارگر انبار، خود را در حال مبارزه با صدها زامبی می‌بینند. این کمدی ترسناک و دلخراش با کارگردانی «دن اوبانون»، یک فیلم زامبی فوق‌العاده جذاب است که با موسیقی متن فوق‌العاده از گروه‌هایی مانند The Flesh Eaters، The Cramps، 45 Grave و The Damned، جذابیت مضاعفی پیدا کرد. این فیلم، این ایده را به جهانیان معرفی کرد که غذای مورد علاقه زامبی‌ها، مغز است. بازیگران جوان فیلم به‌طور یکنواختی عالی هستند، اما بازیگران باتجربه مانند جیمز کارن، کلو گولاگر و دان کالفا، به‌معنای واقعی روی پرده سینما درخشیدند.

زامبی (Zombie) محصول 1979

این فیلم زامبی به‌طور چشمگیری منزجر کننده است و دنباله‌ای غیر رسمی برای فیلم «طلوع مردگان» رومرو محسوب می‌شود. فیلم زامبی به‌لطف کارگردانی ماهرانه‌ی استاد ایتالیایی فیلمبرداری، یعنی لوچیو فولچی، هویتی کاملا مستقل پیدا کرد. Zombie که شامل یکی از بهترین صحنه‌های به دار آویختن چشم در تاریخ سینما است، به‌طور چشمگیری از دوربین عریض سرجیو سالواتی، جلوه‌های گریم گرافیکی جیانتو دروسی و موسیقی متن ضربان‌دار فابیو فریتزی بهره برده است. فضای جزیره کارائیب، حال و هوای باشکوهی به فیلم بخشیده و ستاره فیلم، یعنی تیسا فارو، حضوری دلنشین در نقش قهرمانی شجاع دارد که جست‌وجویش برای پدر گم‌شده‌اش منجر به برخورد نزدیک با مردگان متحرک می‌شود.

روز مردگان (Day of the Dead) محصول 1985

سومین فیلم زامبی محور رومرو، بدون شک تاریک‌ترین و خونین‌ترین فیلم در مجموعه فیلم‌های اوست. این فیلم در ابتدا با استقبال سرد بسیاری از طرفداران ژانر وحشت مواجه شد که از فضای تنگ و بسته و ریتم عمدا حساب‌شده آن راضی نبودند. اما با گذشت زمان، این تصویر بی چون و چرا از بشریت در آستانه انقراض، مخاطبان خود را پیدا کرد و امروزه به درستی به‌عنوان نقطه عطفی در این ژانر و یکی از بهترین فیلم های زامبی تاریخ سینما شناخته می‌شود. فیلم «روز مردگان» که عمدتا در یک پناهگاه زیرزمینی اتفاق می‌افتد، تیمی از دانشمندان را نشان می‌دهد که با سربازان مسلحی که برای محافظت از آنها تعیین شده بودند، درگیر می‌شوند. در حالی که انسان‌ها احمقانه با یکدیگر مشاجره و دعوا می‌کنند، یک زامبی با صورت آلو مانند به نام باب (با بازی درخشان شرمن هاوارد) به‌عنوان دلسوزترین شخصیت فیلم ظاهر می‌شود.

28 روز بعد (28Days Later) – محصول 2002

طرفداران پر و پا قرص این ژانر که اصرار دارند فقط اجساد متحرک را زامبی بدانند، بدون شک با قرار دادن فیلم «28 روز بعد» در فهرست بهترین فیلم های زامبی تاریخ، مشکل خواهند داشت؛ اما واقعیت این است که فیلم رویایی «دنی بویل» درباره ویروسی که به سرعت در حال شیوع است و مردم را به قاتلانی بی‌مغز تبدیل می‌کند، بیش از هر فیلمی از زمان فیلم اصلی «شب مردگان زنده» به احیای ژانر رو به زوال زامبی کمک کرد. علاوه بر این، قربانیان آلوده پس از قرار گرفتن در معرض ویروس خشم بسیار مسری، تقریبا مشابه زامبی‌های به تصویر کشیده شده در مجموعه Re-Animator و Dead Alive پیتر جکسون و ده‌ها فیلم دیگر عمل می‌کنند.

مرده و دفن شده (Dead & Buried) محصول 1981

«مرده و دفن شده» که با همکاری دن اوبانون (نویسنده فیلمنامه فیلم بیگانه اورجینال) و کارگردان «بازگشت مردگان زنده» نوشته شده است، در روستای ساحلی پاترز بلوف اتفاق می‌افتد؛ جایی که ساکنان محلی اوقات فراغت خود را با ماهیگیری، شایعه‌پراکنی و کشتار گردشگران می‌گذرانند. انگار این به اندازه کافی عجیب نیست، اما بازدیدکنندگان مرده مدت زیادی را مرده باقی نمی‌مانند. جیمز فارنتینو در نقش کلانتر یک شهر کوچک که در مخمصه گرفتار شده، به‌طور قابل اعتمادی قوی است، اما جک آلبرتسون از سریال «چیکو و مرد» با بازی در نقش یک متصدی کفن و دفن مردمی که کارش با قتل‌های بی‌وقفه و از این قبیل چیزها رونق گرفته، فوق‌العاده عمل می‌کند. فیلم «مرده و دفن شده» سرشار از شگفتی است و یک اثر شوم و لذت‌بخش محسوب می‌شود که قطعا ارزش دیدن دارد.

قطاری به بوسان (Train to Busan) محصول 2016

در این فیلم ترسناک کره‌ای که بسیار جذاب، خونین و به‌طور غیر منتظره‌ای احساسی است، پدری به همراه دختر خردسالش در قطاری پرسرعت در حین شیوع ویروس زامبی گیر افتاده‌اند. این فیلم هیجان‌انگیز زامبی محور، مانند ترکیبی از فیلم جذاب «عبور کاساندرا» محصول 1976 با موضوع ویروس در قطار و فیلم حماسی و علمی-تخیلی «برف شکن»، از ساختار یک فیلم فاجعه کلاسیک برای به هم بافتن شخصیت‌ها و خطوط داستانی متعدد در قالبی ترسناک استفاده می‌کند.

قطاری به بوسان که مملو از صحنه‌های شگفت‌انگیز، خشونت نفس‌گیر و بازی‌های واقعا دوست‌داشتنی از تمام بازیگران است، به اوجی می‌رسد که مطمئنا شما را به گریه خواهد انداخت.

ضبط کردن (REC) محصول 2007

مانند تعداد انگشت‌شماری از فیلم‌های دیگر با موضوع شیوع ویروس در این لیست، فیلم ترسناک اسپانیایی REC نیز دقیقا از قوانین وضع شده توسط جورج رومرو پیروی نمی‌کند؛ اما به اندازه کافی، برخی از این قوانین را در خود جای داده تا شایسته حضور در لیست بهترین فیلم های زامبی تاریخ باشد. این فیلم به‌سادگی ترسناک است و با ترکیب تصاویر پیدا شده، تسخیر شدن توسط شیاطین و سرایت به سبک زامبی‌ها در قالبی ترسناک، داستان کابوس‌وار یک خبرنگار تلویزیونی و فیلمبردار وفادارش را روایت می‌کند که گروهی از آتش‌نشانان و افسران پلیس را در یک آپارتمان تو در تو در بارسلونا دنبال می‌کند.

وقتی این افراد وارد ساختمان می‌شوند، فیلم به معادل سینمایی یک جاذبه گردشگری خانه‌های جن‌زده تبدیل می‌شود که صحنه‌های ترس ناگهانی (جامپ اسکر) با زمان‌بندی ماهرانه، یکی پس از دیگری به بیننده حمله می‌کنند تا زمانی که او را در حالی که از ترس می‌لرزد، رها می‌کنند.

سرزمین زامبی‌ها (Zombieland) محصول 2009

سال 2009 سال درخشانی برای زامبی‌ها بود و بیش از 20 فیلم زامبی محور، پشت سر هم اکران شدند؛ از جمله عناوین قابل توجهی مانند REC 2، Dead Snow و Survival of the Dead ساخته جورج رومرو. اما این اولین فیلم بلند «روبن فلیشر» با نام زامبی لند یا سرزمین زامبی‌ها بود که تمام توجه‌ها را به خود جلب کرد و دلیل بسیار خوبی هم برای این استقبال وجود داشت. اگرچه طرح داستان چندان بدیع و خلاقانه نیست، اما فیلمنامه هوشمندانه فیلم، جلوه‌های بصری پویا، بازی‌های جذاب و استفاده از بدلکاران مشهور، Zombieland را به یکی از سرگرم‌کننده‌ترین فیلم‌های زامبی‌محور دهه تبدیل کرد.

زامبی سفید (White Zombie) محصول 1932

یک سال بعد از آن که بلا لوگوسی با بازی نمادین خود در نقش کنت دراکولا، سینمادوستان را شوکه کرد، در اولین فیلم زامبی تاریخ، نقش یک جادوگر شیطانی به نام «موردر لژاندر» را در فیلم کلاسیک تاثیرگذار «زامبی سفید» بازی کرد. این فیلم که تنها در 11 روز فیلمبرداری شد و از وسایل، لباس‌ها و صحنه‌های باقی‌مانده از سایر فیلم‌های ترسناک آن دوره استفاده می‌کرد، در اولین اکران خود چندان موفق نبود؛ اما به تدریج با گذشت زمان محبوبیت پیدا کرد و به موفقیت چشمگیری در گیشه دست یافت.

البته لوگوسی در نقش اصلی، چه در حال زنده کردن مردگان باشد و چه در حال فرماندهی ارتش زامبی‌هایش برای ارتکاب قتل، همیشه مسحور کننده است. جای تعجب نیست که راب زامبی، ستاره موسیقی هوی متال، اولین گروه موسیقی خود را از روی این فیلم ترسناک و جنجالی پیش از قانون اساسی آمریکا نام برد.

28 هفته بعد (28Weeks Later) محصول 2007

فیلمساز اسپانیایی به نام خوان کارلوس فرسنادیلو، کارگردانی این دنباله جذاب برای فیلم «28 روز بعد» ساخته دنی بویل را بر عهده گرفت و صحنه‌های اکشن و تعلیق را گاهی اوقات به سطوح تقریبا غیر قابل تحملی رساند. در حالی که فیلم اصلی، نگاهی صمیمی، متفکرانه و کاملا تاثیرگذار به آخرالزمان زامبی‌ها داشت، دنباله دیوانه‌دار فرسنادیلو با اوج گرفتن داستان، به یک سیرک از وحشت بی‌وقفه تبدیل می‌شود. در فیلم «28 هفته بعد»، خون و خونریزی فراوان‌تر و حال و هوای کلی بسیار تیره‌تر از فیلم قبلی است. به‌طور خلاصه، هیچ شخصیتی روی پرده سینما، هر چقدر هم که دوست‌داشتنی یا نوع‌دوست باشد، این بار از مرگی وحشیانه در امان نیست.

بدن‌های گرم (Warm Bodies) محصول 2013

در طول دهه 80 میلادی، کمدی‌های رمانتیک زامبی محور به یک روند غیر منتظره تبدیل شدند. فیلم‌هایی مانند Zombie High، I Was a Teenage Zombie و My Boyfriend’s Back ژانرها را مانند یک دانشمند دیوانه که مواد شیمیایی را در آزمایشگاه ترکیب می‌کند، با هم ترکیب می‌کردند. اما این فرمول تا زمانی که فیلم کمدی-زامبی جذاب «بدن‌های گرم» به کارگردانی جاناتان لوین، نفسی تازه از هوای متعفن را وارد سینماها کرد، کامل نشد. این عاشقانه که بر اساس رمانی محبوب به همین نام ساخته شده است، خونین‌تر از «500 روز تابستان» و ملایم‌تر از «هولوکاست زامبی» است و آن را به فیلمی ایده‌آل برای شب قرار عاشقانه طرفداران ژانر وحشت تبدیل می‌کند.

پانتی پول (Pontypool) محصول 2008

در بیشتر فیلم های زامبی، یا یک گاز گرفتن، یک واکنش شیمیایی یا خود مرگ است که افراد را به موجودات خون‌خوار و مردگان متحرک تبدیل می‌کند. اما فیلم مستقل و دلهره‌آور کانادایی «پانتی پول» نوع جدیدی از سرایت را به این ژانر اضافه می‌کند. استیون مک‌هتی در نقش یک مجری رادیویی که از یک ایستگاه کوچک در پانتی پول پخش می‌شود، اجرایی بی‌نظیر ارائه می‌دهد. او شروع به شنیدن گزارش‌هایی درباره حملات خشونت‌آمیز شهروندانی می‌کند که کلمات تصادفی را بارها و بارها زمزمه می‌کنند. به‌تدریج مشخص می‌شود که عبارات خاصی، وقتی با صدای بلند گفته می‌شوند، می‌توانند مانند ویروس، انسان‌ها را آلوده کنند.

پانتی پول که تقریبا به‌طور کامل در محدوده‌های کلاستروفوبیک یک ایستگاه رادیویی قرار دارد، یک فیلم شگفت‌انگیز با بودجه اندک است که با گذشت هر دقیقه، ترسناک‌تر می‌شود.

ماورا (The Beyond) محصول 1981

می‌توان بدون دردسر زیادی از زامبی‌های تلوتلوخوران، دوری کرد و اگر به ماشین سریع دسترسی داشته باشید، زامبی‌های در حال دویدن را می‌توان در گردوغبار رها کرد و پشت سر گذاشت. اما شخصیت‌های رمان Beyond اثر لوچیو فولچی با ناامیدی متوجه می‌شوند اجتناب از زامبی‌های متافیزیکی تقریبا غیر ممکن است. رمان Beyond که مانند کابوسی پیوسته در حال آشکار شدن است، زامبی‌های پوسیده را به تصویر می‌کشد که به‌سادگی از هیچ، ظاهر می‌شوند. آنها مانند افکار مزاحم از سایه‌ها بیرون می‌خزند، چند چشم را از حدقه درمی‌آورند یا پوست سر افراد را می‌کنند و سپس دوباره در دنیای مردگان ناپدید می‌شوند و انبوهی از امعا و احشا را پشت سر می‌گذارند. این سوال پیش می‌آید که چگونه با زامبی‌ای که حتی آنجا نیست مبارزه می‌کنید؟

سیاره وحشت (Planet Terror) محصول 2007

«سیاره وحشت» ساخته رابرت رودریگز، ادای احترامی عاشقانه به فیلم های زامبی بی‌ارزش ایتالیایی مانند «شهر کابوس» ساخته اومبرتو لنزی و «جهنم مردگان زنده» ساخته برونو ماتی است و ترکیبی از اکشن-ترسناک پست‌مدرن محسوب می‌شود که خنده و ترس ناگهانی را به یک اندازه ارائه می‌دهد. تقلید پر زرق و برق رودریگز که به‌صورت دیجیتالی قدیمی شده تا شبیه به یک فیلم قدیمی دهه هفتادی باشد، بازیگران ستاره‌ای را نشان می‌دهد که با تیراندازی، هک کردن، چماق زدن و سوزاندن، راه خود را از میان موج‌های زامبی‌های آلوده به ویروس، باز می‌کنند. در فیلمی سرشار از لحظات شوکه‌کننده، هیچ‌چیزی جذاب‌تر از صحنه رز مک‌گوان نیست که با مسلسلی که به پای قطع شده‌اش بسته شده، موجودات چسبناک را منفجر می‌کند.

مرد گورستان (Cemetery Man) محصول 1994

«مرد گورستان» که بر اساس یک رمان گرافیکی ایتالیایی ساخته شده است، با بازی «روپرت اورت»، بازیگر انگیسی، در نقش فرانچسکو دلامورت، یک متصدی قبرستان بدخلق که کارش مرتبا شامل کشتن مردگان تازه زنده شده است، ظاهر می‌شود. وقتی عشق زندگی فرانچسکو توسط یک زامبی گاز گرفته می‌شود، سلامت عقلش به هم می‌ریزد و با محو شدن خیال و واقعیت، او ناامیدی‌های مرگبار خود را به‌جای مردگان، سر زندگان خالی می‌کند. طراحی صحنه غم‌انگیز، داستان سورئال و حس شوخ‌طبعی ترسناک فیلم که توسط میشل سووی کارگردانی شده، باید برای طرفداران گیرمو دل تورو و تیم برتون، جذاب باشد.

مردگان زنده در سردخانه منچستر (The Living Dead at Manchester Morgue) محصول 1974

این فیلم ترسناک و تکان‌دهنده که بخشی از آن زامبی و بخشی دیگر اکو-ترسناک است، درباره یک دستگاه کشاورزی پیشرفته است که حشرات را ریشه‌کن می‌کند، اما مردگان را نیز زنده می‌کند. این فیلم که با عناوین مختلفی از جمله «بگذارید اجساد خفته دراز بکشند» و «پنجره را باز نکنید» منتشر شد، توسط خورخه گراو، فیلمساز اسپانیایی، کارگردانی شده و ری لاولاک در آن نقش یک دلال عتیقه لندنی را بازی می‌کند که آخر هفته‌اش در این کشور با بیرون آمدن اجساد گرسنه از گورهایشان خراب می‌شود. «مردگان زنده در سردخانه منچستر» فیلمی غم‌انگیز، ناامیدکننده و عمیقا بدبینانه نسبت به طبیعت انسان است و ضربه‌ای زننده را به‌همراه دارد.

طاعون زامبی‌ها (The Plague of the Zombies) محصول 1966

زامبی‌ها که اغلب به نقش‌های فرعی در فیلم‌های درجه Z مانند «نقشه 9 از فضا» تنزل داده می‌شدند، در اوایل دهه 60 میلادی، چیزی بیشتر از هیولاهای درجه دو نبودند. اما شرکت بریتانیایی Hammer Fims با فیلم ترسناک مجلل خود به نام «طاعون زامبی‌ها» همه چیز را تغییر داد. وقتی مردم شهر در یک روستای کورنیش بر اثر یک بیماری مرموز شروع به مردن می‌کنند، یک استاد پزشکی کنجکاو گمان می‌کند که ممکن است آیین‌های وودو مقصر این فاجعه باشند. تحقیقات او منجر به رویارویی آتشین بین علم تجربی و نیروهای جادوی سیاه می‌شود. این فیلم که به شیوه‌ای کاملا درست، ترسناک و هولناک بود، پس از شکست مجموعه‌ای از فیلم‌های هیجان‌انگیز معاصر در جلب توجه عموم، بازگشتی خوب برای شرکت Hammer Films محسوب می‌شد.

دختری با تمام موهبت‌ها (The Girl With All the Gifts) محصول 2016

درست زمانی که به‌نظر می‌رسید هر داستان زامبی محور، بارها و بارها روایت و تکرار شده، این تصویر شاعرانه از دنیایی دیستوپیایی (ویران‌شهر) از راه رسید که در آن کودکان زامبی شده، کلید بقای بشریت را در دست دارند. اگرچه «دختری با تمام موهبت‌ها» بازیگران خوبی مانند «گلن کلوز» و «جما آرترتون» را در خود جای داده است، اما این بازیگر تازه‌کار، سنیا نانوا، است که با بازی در نقش دختر جوان دوست‌داشتنی به نام «ملانی» با محافظ صورتی که مانع از بلعیدن افراد زنده می‌شود، تاثیر ماندگاری از خود بر جای گذاشت. با بودجه اندک 5 میلیون دلاری این فیلم که روی پرده سینما، چهار برابر این مبلغ به‌نظر می‌رسید، کالم مک کارتی (کارگردان فیلم) و کریستین میلستد (طراح صحنه)، آینده‌ای در حال فروپاشی را خلق کرده‌اند که به‌طور عجیبی اصیل و زیبا به‌نظر می‌رسد.

مار و رنگین‌کمان (The Serpent and the Rainbow) محصول 1988

وس کریون، کارگردان افسانه‌ای، اولین بار با فیلم ترسناک «دوست مرگبار» محصول 1986، در ژانر زامبی‌ها قدم گذاشت. این فیلم درباره یک مخترع نوجوان است که با قرار دادن یک میکروچیپ در مغز دوست دختر مرده‌اش، او را زنده می‌کند. اما بزرگترین سهم کریون در سینمای زامبی، دو سال بعد با اقتباس آزاد او از یک کتاب غیر داستانی نوشته وید دیویس، مختصص گیاه‌شناسی قومی، حاصل شد. فیلم «مار و رنگین‌کمان» به‌جای روایت داستان دیگری درباره زامبی‌های وحشی که به دنبال یک وعده غذایی خوشمزه هستند، به بررسی داروهای توهم‌زای واقعی می‌پردازد که وقتی با باورهای فرهنگی قدرتمند ترکیب می‌شوند، ممکن است منجر به پیدایش پدیده زامبی‌ها در هائیتی شده باشند.

قبرستان حیوانات خانگی (Pet Sematary) محصول 1989

اقتباس به‌یادماندنی و بیمارگونه مری لمبرت از کتاب پرفروش استیون کینگ، نشان می‌دهد که برای ترساندن مخاطب نیازی به هزاران زامبی فراری نیست. گاهی اوقات یک زامبی نوپا برای آرام کردن خون کافی است. «قبرستان حیوانات خانگی» لمبرت که پر از اجساد خندان، گورستان‌های جن‌زده، گربه‌های احیا شده و صحنه‌های به‌شدت ناخوشایند چاقوی جراحی است، به‌خاطر آهنگ تکان‌دهنده‌ی رامونز که در تیتراژ پایانی پخش می‌شود، امتیاز بیشتری کسب می‌کند. با این حال، بازسازی سال 2019 «قبرستان حیوانات خانگی»، هیچ‌گاه نتوانست درخشش فیلم اورجینال را تکرار کند و از همان ابتدا، بی‌روح است.

طایفه (The Horde) محصول 2009

در فیلم «طایفه»، گروهی از پلیس‌های انتقام‌جو و گروهی از گانگسترهای بی‌اخلاق برای برتری در یک آپارتمان متروکه در قلب پاریس می‌جنگند؛ اما وقتی در طول درگیری خشونت‌آمیزشان، آخرالزمان زامبی‌ها آغاز می‌شود، مجبور می‌شوند اتحادی ناآرام تشکیل دهند. این فیلم به‌شدت وحشیانه در دسته‌ای از فیلم‌ها که گاهی اوقات به‌عنوان افراط‌گرایی جدید فرانسوی شناخته می‌شود، یک اثر اغراق‌آمیز زامبی محور است که آدرنالین را به ژانر فرعی اکشن-ترسناک تزریق می‌کند. اگر والتر هیل، یک فیلم زامبی اروپایی کارگردانی می‌کرد، احتمال زیادی وجود داشت که بسیار شبیه به این جواهر باشد.

یک برداشت از مردگان (One Cut of the Dead) محصول 2017

فیلم‌های متا به اندازه این کمدی ترسناک ژاپنی پرشور و هیجان‌انگیز درباره گروهی از فیلمسازان با بودجه کم که هنگام ساخت یک فیلم زامبی در یک مرکز متروکه جنگ جهانی دوم با چالش‌های غیر منتظره‌ای روبه‌رو می‌شوند، به خود ارجاع نمی‌دهند. این فیلم که به سه پرده کاملا متفاوت تقسیم شده، فیلمی است که باید در یک نوبت، از ابتدا تا انتها تماشا شود و مهم نیست که یک‌سوم ابتدایی آن چقدر آماتور به‌نظر می‌رسد. گفتن بیشتر از این، خطر لو رفتن لذت فیلم را به همراه دارد.

مرده زنده (Dead Alive) محصول 1992

پیتر جکسون مدت‌ها پیش از آن‌که میلیون‌ها اورک را در سرزمین میانه آزاد کند (فیلم‌های ارباب حلقه‌ها)، صدها زامبی را در حومه نیوزلند در فیلم Dead Alive رها کرد؛ یک کمدی ترسناک به سبک مانتی پایتون که شاید عجیب‌ترین فیلم این فهرست باشد. اگر کلوزآپ‌های طولانی از جوش‌های چرکی و زخم‌های خون‌آلود برای شما جالب نیست، شاید بهتر باشد هنگام تماشای این فیلم، یک کیسه برای بالا آوردن احتمالی دم دست داشته باشید.

فیلم Dead Alive سرگرمی ایده‌آلی برای طرفداران مجموعه Evil Dead سیم ریمی است و ثابت می‌کند که یک ماشین چمن‌زنی در دستان مناسب می‌تواند هر تعداد زامبی که به سمتش می‌آید را شکست دهد.

جنگ جهانی زد (World War Z) محصول 2013

اقتباس از رمان پرفروش «مکس بروکس» برای پرده بزرگ سینما، تجربه‌ای دشوار برای همه عوامل دخیل در آن بود. تاخیرهای متعدد، اختلافات بودجه‌ای، مشکلات خلاقانه و فیلمبرداری‌های مجدد، تولید فیلم «جنگ جهانی زد» را مختل کرد. با این حال فیلم نهایی به یک بلاک‌باستر تابستانی بسیار جذاب تبدیل شد که به‌طور ماهرانه‌ای توسط مارک فورستر کارگردانی شده و با بازی بی‌نظیر برد پیت، ستاره بی‌بدیل هالیوود، پایه‌گذاری شده بود.

«جنگ جهانی زد» با ترکیب اکشن نظامی، دسیسه‌های جهانی و هرج و مرج زامبی‌ها، موثرتر از هر قسمت دیگری از مجموعه فیلم‌های رزیدنت ایول بود و گاهی اوقات مانند ملاقات تام کلنسی با مردگان زنده به‌نظر می‌‌رسید.

بیشتر بخوانید