دریای خزر بازمانده‌ای از دریای باستانی تتیس است که امروزه ما آن را به‌عنوان بزرگ‌ترین دریاچه جهان و تنها دریای محصور در کره زمین می‌شناسیم. جدا ماندن این پهنه آبی از سایر آب‌های آزاد جهان موجب شده شکل حیات در آن نیز تا حد زیادی منحصربه‌فرد باقی بماند

دریای خزر و صید خاویار از گذشته با یکدیگر گره ‌خورده و می‌توان ادعا کرد نخستین مردمانی که از خاویار به‌عنوان یک ماده غذایی استفاده کردند، ساحل‌نشینانی بودند که در حاشیه دریای خزر زندگی می‌کردند؛ اما امروزه به دلایل فراوان؛ ازجمله صید بی‌رویه ماهیان خاویاری دریای خزر، تعداد آن‌ها به‌ شدت کاهش‌یافته و حتی خطر انقراض این ماهیان باستانی معروف به فسیل زنده دریای خزر نیز دور از تصور نیست!

کاهش جمعیت ماهیان خاویاری به دلیل تخریب زیستگاه‌، افزایش آلاینده‌ها، شکار غیرقانونی و پایبند نبودن به قوانین بین‌المللی موجب شده کشورهای حوزه دریای خزر در ممنوعیت صید با یکدیگر همپیمان شوند؛ اما با وجود تمامی این محدودیت‌ها دولتمردان ایرانی توانستند با برنامه‌ریزی و توسعه استخرهای پرورش ماهیان خاویاری به ویژه گونه «بلوگا» همچنان بر سکوی نخست تولید و صادرات بایستند.