1

فصل دوم سریال 1923 یکی از موثرترین فصل‌ها در دنیای سریال بوده که در سال جاری ‏میلادی تماشا کردم. با اینکه طرفدار همه اتفاقاتی نبودم که در این فصل افتاد اما باید ‏بگویم که سازندگان همیشه با بهترین مهارت ممکن این اثر را ساخته‌اند. بازی بازیگران ‏بی‌نظیر بود، فیلمبرداری پس‌زمینه‌های باشکوه را برجسته می‌کرد و داستان در بیشتر ‏مواقع جذاب بود. اگرچه می‌توانستم با برخی عناصر که کم‌تر به آن‌ها پرداخته می‌شد کنار ‏بیایم، مانند چندین صحنه‌ای که ویتفیلد علاقه‌اش به شکنجه را نشان می‌داد، فکر می‌کنم ‏فصل دوم یک اثر عالی در فرنچایز و دنیای یلوستون است.‏

هشدار اسپویل!‏

قسمت پایانی فصل دوم سریال 1923 که از نظر مدت زمان و از نظر وسعت همانند یک ‏فیلم سینمایی بود، دقیقاً همان چیزی بود که انتظار داشتم. این بدان معنا نیست که از اتفاقات ‏سریال غافلگیر نشدم، اما احساس کردم که آن‌ها بر اساس آنچه در طول فصل دیده‌ایم، ‏مسیر منطقی را دنبال کردند. اسپنسر داتون همان قهرمانی شد که داتون‌ها به آن نیاز داشتند ‏و سرانجام میراث جان داتون سوم تأیید شد. با این حال، در میان یک قسمت پایانی پر از ‏اکشن، یک مرگ احساسی وجود داشت که کاملاً من را آشفته کرد، حتی اگر می‌توانستم آن ‏را پیش‌بینی کنم.‏

شروع زندگی جدید اسپنسر

یکی از قسمت‌های مورد علاقه‌ام در فصل اول سریال 1923، دیدن عاشق شدن اسپنسر و ‏الکساندرا بود. آن‌ها در کنار هم لذت‌بخش بودند و الکس پرحرف‌تر، جنبه روشن‌تری از ‏اسپنسرِ متین را آشکار می‌کرد. فصل دوم این را از بین برد و آن‌ها را در سفرهای ‏جداگانه و بسیار خطرناک به بوزمن قرار داد. در حالی که استعدادهای اسپنسر سفر او را ‏آسان‌تر می‌کرد، زیرا او می‌توانست به راحتی با شلیک کردن راه خود را از هر موقعیتی ‏باز کند، دیدن اینکه الکس در طول سفرش مورد سرقت، ضرب و شتم، بی‌احترامی و آزار ‏جنسی قرار می‌گیرد، سخت بود.‏

امیدوار بودم که آن‌ها بتوانند در فینال سریال دوباره به هم برسند و پس از تحمل آن همه ‏سختی، زندگی شادی داشته باشند. در حالی که از دیدن نجات الکس توسط اسپنسر از مرگ ‏تنها در سرما هیجان‌زده بودم، قلبم قبل از پایان فینال شکست. پس از گذراندن بیشتر فصل ‏با این سؤال که چرا تیلور شریدان این‌قدر داستان را کش می‌دهد تا اسپنسر و الکس را به ‏بوزمن برساند، بالاخره متوجه مسئله شدم. آن‌ها قرار نبود با هم باشند، نه آن‌طور که ما ‏می‌خواستیم.‏

یکی از چیزهایی که در مورد دنیای یلوستون از آن لذت می‌برم، واقع‌گرایانه بودن ‏سریال‌های آن است. سریال 1923 تلاش کرد تا بسیاری از خطراتی را به تصویر بکشد که ‏یک زن در آن زمان مجبور بود به تنهایی با آن‌ها روبرو شود، درست همان‌طور که الکس ‏این کار را کرد؛ بنابراین می‌دانستم که انتظار معجزه در این سریال را نباید داشت. با این ‏حال، وقتی متوجه شدم الکس خواهد مرد، همچنان امیدوار بودم که سریال ما را غافلگیر ‏کند اما این‌طور نشد. من به اندازه اسپنسر دل‌شکسته بودم، اما خوشحال بودم که او و ‏الکس دوباره به هم رسیدند و پسرشان زنده ماند.‏

نتیجه دو فصل زمینه‌سازی

در حالی که قسمت پایانی سریال پر از لحظات احساسی بود اما اکشن زیادی هم داشت. ‏سریال 1923 یک سریال درام با ضرباهنگ کُند بود، نه یک سریال اکشن تمام عیار. این به ‏بهترین جنبه این اسپین‌آف یلوستون، یعنی بازیگران قدرتمند آن مانند هریسون فورد و هلن ‏میرن کمک کرد. ما می‌دانستیم که جنگی برای پایان دادن به همه چیز در راه است و ‏قسمت آخر فصل دوم به خوبی تمام وعده‌هایی را که در طول سریال داده شده بود، برآورده ‏کرد و نتیجه‌گیری مناسبی برای چندین شخصیت ارائه داد. مهم‌ترین آن‌ها اسپنسر بود که ‏ناجی مزرعه داتون شد.‏

ما در طول دو فصل دیدیم که اسپنسر از نظر فیزیکی چقدر توانمند بود. دیدن اینکه او ‏تمام افراد ویتفیلد را کشت و قبل از اینکه با عمویش جیکوب برود و ویتفیلد را بکشد و آن ‏لبخند از خود راضی را برای همیشه از چهره‌اش محو کند، خانواده‌اش را در مزرعه نجات ‏داد، رضایت‌بخش بود. اسپنسر عشق زندگی‌اش را از دست داد، اما من عاشق این بودم که ‏دیدم او چگونه به رهبر جدید خانواده تبدیل شد و جیکوب سرانجام بازنشسته شد تا با کارا ‏باشد و از پسر اسپنسر مراقبت کند. این یک قسمت پایانی احساسی برای خانواده بود.‏
در مورد بقیه شخصیت‌ها، خوشحال بودم که تئونا پس از محاکمه‌اش رفت. دیگر کسی ‏برای شهادت دادن علیه او باقی نمانده بود، بنابراین او پس از تمام دردی که کشیده بود، ‏سزاوار ساختن یک زندگی جدید بود. الیزابت پس از مرگ جک رفت، اما او در کنار ‏داتون‌ها از مزرعه دفاع کرد و نشان داد که آنچه برای زندگی در آنجا لازم است را دارد و ‏قبل از رفتن، سهم خود را انجام داد. در نهایت، از ظرافت بنر کریتون لذت بردم، اینکه او ‏فهمید ویتفیلد مرد بدی بود و قبل از مرگ کار درست را انجام داد. قسمت پایانی سریال ‏‏1923 حماسی و احساسی بود، دقیقاً همان‌طور که باید می‌بود.‏