1

مگس فانوسی خالدار به یک نگرانی رو به رشد در سراسر ایالات متحده تبدیل شده است. از زمان اولین شناسایی آن در سال ۲۰۱۴، این آفت مهاجم در حداقل ۱۸ ایالت گسترش یافته و به تاکستان‌ها، باغ‌ها و صنایع نهالستان آسیب جدی وارد کرده است.

چالش‌های ناشی از مگس فانوسی خالدار
آسیب‌های ناشی از این آفت تهدیدی برای مشاغل کشاورزی و محیط زیست محسوب می‌شود و دانشمندان را وادار به یافتن راهکارهای مؤثر مدیریت آن کرده است.

به طور سنتی، حشره‌کش‌های شیمیایی ابزار اصلی کنترل این آفت بوده‌اند. اما تکیه بر راه‌حل‌های شیمیایی خطراتی دارد، از جمله مقاومت حشرات در برابر سموم و آسیب ناخواسته به گونه‌های مفید.

نقش شکارچیان طبیعی در کنترل مگس فانوسی خالدار
پژوهشگران دانشگاه پن استیت در جستجوی جایگزین‌های طبیعی، به بررسی شکارچیان طبیعی این آفت پرداخته‌اند. یافته‌های آن‌ها نشان می‌دهد که برخی از حشرات بومی می‌توانند به کاهش جمعیت مگس فانوسی خالدار کمک کنند و یک رویکرد پایدار و بلندمدت برای مدیریت این آفت ارائه دهند.

شکارچیان طبیعی مگس فانوسی خالدار

دانشمندان دانشکده علوم کشاورزی پن استیت تحقیقاتی گسترده انجام دادند تا مشخص کنند کدام شکارچیان طبیعی می‌توانند به کنترل مگس فانوسی خالدار کمک کنند.

آن‌ها بر روی حشراتی که از قبل در ایالات متحده حضور داشتند متمرکز شدند، به امید شناسایی گونه‌هایی که بتوانند بدون نیاز به مداخلات شیمیایی، این آفت را شکار کرده و جمعیت آن را کاهش دهند.

حشرات مورد بررسی

این تیم رفتار تغذیه‌ای شکارچیان مختلفی از جمله حشرات سرباز خاردار (Spined Soldier Bugs)، آخوندک‌های کارولینا (Carolina Mantises) و آخوندک‌های چینی (Chinese Mantises) را بررسی کردند.

این حشرات که پیش‌تر به عنوان شکارچیان آفات کشاورزی شناخته شده بودند، در هدف قرار دادن مگس فانوسی خالدار امیدبخش ظاهر شدند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که حفظ این شکارچیان مفید می‌تواند به عنوان روشی طبیعی و سازگار با محیط زیست برای کاهش جمعیت این آفت عمل کند.

اظهارات پژوهشگران
“مطالعه ما نشان می‌دهد که چندین شکارچی بومی و طبیعی می‌توانند مگس فانوسی خالدار را به‌طور مؤثر مصرف کنند.”

• آنه جانسون، پژوهشگر ارشد و دانشجوی دکتری در پن استیت.

“با استفاده از دشمنان طبیعی که از قبل در محیط وجود دارند، امیدواریم رویکردی پایدار و کم‌تأثیر برای مدیریت این گونه مهاجم توسعه دهیم که مکمل سایر روش‌های کنترل باشد.”

چالش‌های استفاده از روش‌های شیمیایی

در حال حاضر، کنترل مگس فانوسی خالدار عمدتاً به حشره‌کش‌ها متکی است. اگرچه این روش در کوتاه‌مدت مؤثر است، اما با چالش‌هایی همراه است:

• مقاومت حشرات در برابر حشره‌کش‌ها، که باعث کاهش اثرگذاری آن‌ها می‌شود.
• آسیب به گونه‌های غیرهدف، از جمله حشرات مفیدی که برای حفظ تعادل زیست‌محیطی ضروری هستند.

به گفته جانسون، کنترل بیولوژیکی، که از شکارچیان طبیعی برای تنظیم جمعیت آفات استفاده می‌کند، جایگزینی پایدارتر محسوب می‌شود.

دفاع طبیعی مگس فانوسی خالدار

در زیستگاه طبیعی خود در جنوب شرقی آسیا، این آفت دارای شکارچیان طبیعی از جمله زنبورهای انگلی است که به تنظیم جمعیت آن کمک می‌کنند.

با این حال، معرفی گونه‌های خارجی به یک محیط جدید مستلزم مطالعات گسترده زیست‌محیطی و تأییدیه‌های قانونی است که ممکن است سال‌ها طول بکشد. وزارت کشاورزی ایالات متحده و پژوهشگران دانشگاهی در حال انجام این مطالعات برای ارزیابی خطرات و مزایای احتمالی هستند.

یکی از چالش‌های پیش روی محققان این بود که آیا شکارچیان موجود در ایالات متحده قادر به شکار مؤثر این آفت هستند یا خیر. برخی از گونه‌های مهاجم مکانیسم‌های دفاعی طبیعی دارند که آن‌ها را برای شکارچیان بالقوه ناخوشایند یا حتی سمی می‌سازد.

فرضیه پژوهشگران
“توانایی مگس فانوسی خالدار در جذب سموم از میزبان اصلی خود، درخت آیلانته (Tree of Heaven)، نگرانی‌هایی را در مورد آسیب‌پذیری آن در برابر شکارچیان ایجاد می‌کند.”

“ما فرض کردیم که این حشره ممکن است از ترکیبات شیمیایی تلخ این درخت به عنوان یک مکانیسم دفاعی برای محافظت در برابر شکار استفاده کند.”

بررسی میزان تأثیر شکارچیان در شرایط کنترل‌شده

برای ارزیابی اثربخشی شکارچیان مختلف، پژوهشگران ده گونه شکارچی عمومی را مورد آزمایش قرار دادند. از جمله این شکارچیان:

• حشرات سرباز خاردار
• آخوندک‌های دعاخوان (Praying Mantises)
• حشرات چرخ‌دار (Wheel Bugs)
• کفشدوزک‌ها (Lady Beetles)
• بال‌توری‌ها (Lacewings)

در هر آزمایش، شکارچیان در یک محفظه همراه با ۲۵ پوره یا ۱۰ مگس بالغ به مدت یک هفته قرار گرفتند.

نتایج آزمایش

• حشرات سرباز خاردار و دو گونه آخوندک دعاخوان بیشترین موفقیت را در کاهش جمعیت مگس فانوسی خالدار داشتند.
• حشرات سرباز خاردار هشت‌خار (Eight-Spined Soldier Bugs) به‌طور خاص کارآمد بودند؛ آن‌ها به‌صورت گروهی شکار می‌کنند، که به آن‌ها اجازه می‌دهد طعمه را مؤثرتر هدف قرار دهند.
• در آزمایش‌های کنترل‌شده، این حشرات تمام مگس‌های فانوسی را در مدت سه تا چهار روز نابود کردند.

مشاهدات میدانی و مشارکت عمومی

قبل از انجام آزمایش‌های کنترل‌شده، پژوهشگران داده‌هایی را از تلاش‌های علمی شهروندی جمع‌آوری کردند.

بین سال‌های ۲۰۲۰ تا ۲۰۲۲، جانسون از عموم مردم خواست که مشاهدات خود از پرندگان و حشراتی که مگس فانوسی خالدار را شکار می‌کنند گزارش دهند. از طریق شبکه‌های اجتماعی مانند فیس‌بوک، نزدیک به ۲۰۰۰ گزارش جمع‌آوری شد.

این همکاری بین پژوهشگران و مردم به تأیید این موضوع کمک کرد که حشرات بومی می‌توانند در کنترل مگس فانوسی خالدار مؤثر باشند.

روش شکارچیان طبیعی؛ یک راه‌حل مستقل نیست

با وجود نتایج امیدوارکننده، پژوهشگران تأکید می‌کنند که روش‌های کنترل مبتنی بر شکارچیان نباید به عنوان یک راه‌حل مستقل در نظر گرفته شوند.

گام بعدی پژوهش‌ها شامل آزمایش‌های میدانی برای ارزیابی عملکرد این شکارچیان در محیط‌های طبیعی است. عواملی مانند شرایط آب‌وهوایی، دسترسی به طعمه و زیستگاه‌های مختلف بر میزان موفقیت این روش تأثیر دارند.

“اگرچه این حشرات ممکن است در آینده به کاهش جمعیت مگس فانوسی کمک کنند، اما حضور پایدار طعمه و استفاده از حشره‌کش‌ها که می‌توانند این شکارچیان را نیز از بین ببرند، می‌تواند تأثیر آن‌ها را محدود کند.”

• کلی هوور، استاد حشره‌شناسی در پن استیت

نتیجه‌گیری

برای کسانی که به دنبال تکنیک‌های مدیریت بیشتر هستند، جانسون توصیه می‌کند که به راهنمای مدیریت مگس فانوسی خالدار دانشگاه پن استیت مراجعه کنند، که راهکارهای عملی برای کنترل این آفت ارائه می‌دهد.