آنچه که درباره دبی نمی‌دانید!

دروغ های دبی | آنچه در مورد دبی به شما نمی‌گویند!

همه ما در مورد زیبایی‌ها، شگفتی‌ها، جذابیت‌ها و تکنولوژی‌های دبی شنیده‌ایم. مروارید خاورمیانه در جهان کم عاشق ندارد! دبی واقعاً هم پیشرفته‌ترین و زیباترین و یکی از ثروتمندترین شهرهای خاورمیانه است که توانسته تصور اشتباهی که جهانیان از این منطقه دارند را با تصویر جدیدی از زندگی لوکس و جذاب، تا حد زیادی تغییر دهد. دبی امروزه نماد ثروت است.

هیچ‌کس نیست که دوست نداشته باشد یک‌بار به دبی سفر کند. خیلی‌ها علاقه دارند به این شهر نقل مکان کرده و از طریق راه‌های مختلفی همچون خرید خانه به‌واسطه سایت‌های معتبری همچون dxbestate.net، اقامت امارات را دریافت کرده و به‌عنوان یک شهروند در دبی زندگی کنند. همه این‌ها به خاطر جذابیت‌های بی‌نظیری است که به واقع در دبی وجود دارند.

مطالعه کنید: خرید ملک تجاری در دبی

اما داستان‌هایی که در مورد دبی شنیده‌ایم تا چه اندازه به واقعیت نزدیک هستند؟ آیا دبی واقعاً همین‌قدر که تعریف می‌شود، شهر خارق‌العاده‌ای است؟ در کنار پرتوهای درخشان، دبی چه سویه‌های تاریکی را از جهانیان مخفی نگه داشته است؟
مطمئن باشید چیزهای زیادی در مورد دبی وجود دارد که از آن‌ها بی‌خبرید، پس در ادامه با ما همراه باشید تا کمی هم با واقعیت زیر پوست مروارید خاورمیانه آشنا شوید.

در دبی عرب نمی‌بینید!

یکی از اولین واقعیت‌های عجیبی که با آن در دبی روبرو خواهید شد، ندیدن بومیان اماراتی عرب در این شهر است! واقعیت این است که بیش از ۸۰ درصد جمعیت دبی را مهاجران از کشورهای خارجی مختلف تشکیل داده‌اند، به همین خاطر اگر در خیابان‌های دبی قدم بزنید، احساس می‌کنید در یکی از شهرهای هندوستان، بنگلادش، پاکستان یا افغانستان و غیره هستید. به‌ندرت ممکن است یک بومی اماراتی به چشم شما بخورد.

عرب‌های ساکن دبی معمولاً در مکان‌های عمومی و سواحل زیاد آفتابی نمی‌شوند و بیشتر در مکان‌های خصوصی رفت‌وآمد دارند. بنابراین اگر به دنبال آشنایی با افراد محلی دبی، آداب و سنن مردم این کشور و رفتارشناسی بومی آنان هستید، بهتر است به موزه مردم‌شناسی شیخ محمد بروید، چون هیچ بومی را به این راحتی پیدا نمی‌کنید که بتوانید با او هم‌کلام شوید.

بر اساس آمار، به ازای هر یک عرب اماراتی، ۶ مهاجر خارجی در دبی وجود دارد!

نژادپرستی

متأسفانه ثروت زیاد عرب‌های اماراتی و امتیازات ویژه‌ای که از آن‌ها برخوردار هستند، باعث شده تا نگاه از بالا به پایینی به مهاجران داشته باشند. زمانی که به دبی مهاجرت یا حتی سفر می‌کنید، شاهد آن خواهید بود که جامعه مهاجرین برخورد گرم و صمیمی با شما دارند، اما اماراتی‌ها اصولاً خودشان را بالاتر می‌بینند!

این نژادپرستی البته در چهارچوب‌های قانونی جای زیادی ندارد اما در رفتار مردم بومی کاملاً قابل مشاهده است. تنها افرادی که از نظر ثروت و دارایی هم‌سطح یک اماراتی باشند می‌توانند انتظار رفتاری عادلانه و برابر را از آن‌ها داشته باشند.

ساختمان‌های دبی آن‌قدرها هم بلند نیستند!

اگر به عکس‌ها و تصاویر دبی نگاه کنید، احتمالاً شما هم تصور می‌کنید که دبی شهری است مملو از آسمان‌خراش‌ها و برج‌های بلند، ولی واقعیت چیز دیگری است. گرچه در دبی ۱۳۴۴ آسمان‌خراش تکمیل‌شده وجود دارد اما این تعداد آن‌قدرها هم که انتظارش را دارید زیاد نیست و ممکن است در اولین مواجهه، چندان به چشم شما نیاید!

شهرهای هنگ‌کنگ با ۶۶۰۶ آسمان‌خراش و نیویورک با ۶۱۸۰ آسمان‌خراش دارند که دبی در مقایسه با آن‌ها از تعداد بسیار کمتری برخوردار است.

از طرف دیگر، بعد از بحران اقتصادی سال ۲۰۰۸، سرعت و تعداد ساخت‌وسازها در دبی کاهش شدیدی پیدا کرد و امروزه شاهد عملیات ساخت‌وساز زیادی در این شهر نیستیم.

روزگاری دبی شهر برترین‌ها و بلندترین‌ها بود، اما حتی بلندترین فواره جهان نیز در دبی قرار ندارد، بلکه متعلق به پادشاه فهد عربستان است.

دبی الزاماً ثروتمندترین شهر امارات نیست

دبی الزاماً ثروتمندترین شهر امارات نیست

خیلی از مردم به اشتباه تصور می‌کنند که دبی ثروتمندترین شهر امارات است و حتی خیلی‌ها تصور می‌کنند که پایتخت امارات محسوب می‌شود! درحالی‌که پایتخت و ثروتمندترین شهر امارات ابوظبی است. منابع نفت و گاز ابوظبی بسیار بیشتر از دبی است.

در واقع دلیل نام‌گذاری برج خلیفه به این اسم، به احترام خلیفه بن زاید النهیان در ابوظبی است که با کمک بیش از ۶ میلیارد دلاری خود در سال ۲۰۱۰، پروژه را از ورشکستگی نجات داد و باعث شد تا برج تکمیل شود. واقعیت این است که دبی همواره مدیون کمک‌های مالی و حمایت‌های ابوظبی بوده است.

تعداد مردان در دبی بسیار بیشتر از زنان است

وقتی وارد دبی می‌شوید، کمتر زن خواهید دید! واقعیت این است که ۷۰ درصد جمعیت دبی را مردان تشکیل می‌دهند و زنان تنها ۳۰ درصد جامعه را تشکیل داده‌اند. دلیل این امر نیز واضح است، زیرا بیش از ۸۰ درصد جمعیت این شهر را مهاجرانی تشکیل داده‌اند که اکثراً مردان کاری هستند و به تنهایی و بدون خانواده، رهسپار کار و زندگی در این شهر شده‌اند.

فراوانی دستگاه‌های فروش خودکار

شاید بعد از توکیو در ژاپن، بیشترین شمار دستگاه‌های فروش خودکار (وندینگ ماشین) را در دبی پیدا کنید. شما می‌توانید تقریباً هرچیزی را از این ماشین‌های فروش خودکار در دبی خریداری کنید. از آب و میوه و آب معدنی و قهوه گرفته تا لپ‌تاپ و لوازم پوشیدنی!

مال‌ها و خیابان‌های دبی مملو از این وندینگ‌ماشین‌ها هستند و این دستگاه‌ها تا حد زیادی روند خرید را مخصوصاً برای توریست‌ها آسان کرده‌اند. پس اگر چانه خود را برای تخفیف گرفتن از فروشندگان دبی گرم کرده‌اید، بهتر است دست نگه دارید.

ترافیک

کمتر کسی در این مورد صحبت می‌کند، اما در سال‌های اخیر، با افزایش تعداد خودروها، ترافیک به یک مشکل بزرگ در دبی تبدیل شده است. اگر می‌خواهید در دبی ماشین بخرید و با وسیله شخصی خود جابجا شوید، حتماً ترافیک‌های سنگین را در نظر داشته باشید.

دروغ های دبی

وضعیت فاجعه‌بار کارگران مهاجر

با تمام شکوه و جلالی که دبی دارد و زیر آفتاب تابان، همچون مرواریدی می‌درخشد، کمی آن طرف‌تر چاله‌های تاریک و عمیقی وجود دارند که پایه‌های این تلألؤ در آن قرار گرفته است. واقعیت این است که تمام این عظمت به دست نیروهای کار خارجی ساخته شده است که وضعیت آن‌ها تفاوتی با برده‌های مصری ندارد!

امروزه دیگر بر کسی پوشیده نیست که برخلاف روزهای روشن مرکز شهر، حاشیه دبی شب‌های تاریکی دارد. وضعیت زندگی کارگران خارجی که در این مناطق ساکن هستند اصلاً مناسب نیست که هیچ، فاجعه‌بار است و دبی از نظر شاخص برده‌داری مدرن در رتبه هفتم جهان ایستاده است.

کارگران خارجی بی‌شماری با وعده ثروت و خوشبختی، هر ساله روانه این شهر می‌شوند، اما در گودال عمیق ۱۲ ساعت کار در روز و دریافت دستمزد ناچیز گیر می‌کنند. خیلی از این کارگران غیرقانونی وارد دبی شده‌اند و پاسپورت آن‌ها توسط مأموران دولتی ضبط شده است. به همین خاطر عملاً در این شهر گیر کرده‌اند و چاره‌ای جز تن دادن به شرایط سخت کاری ندارند، زیرا حتی راه خروج نیز بر آن‌ها بسته شده است.

این نیروهای کار که اکثراً هندی، بنگلادشی و پاکستانی هستند، هر روز در دمای بالای ۵۰ درجه، به ازای مزدی که کفاف زندگی در شهر گران‌قیمت دبی را نمی‌دهد، سر می‌کنند. آن‌ها هر روز از خرابه‌های کثیف، آلوده و مملو از بیماری حاشیه شهر، شکوه و عظمت دبی را مشاهده می‌کنند، اما دستشان هرگز به آن نمی‌رسد.

به شکل میانگین، هفته‌ای دو خودکشی در دبی ثبت می‌شود که هر دو مربوط به کارگران خارجی هستند.

سخن آخر

دبی فقط مزیت و زیبایی نیست، بلکه باید مراقب نقاط تاریک آن نیز باشید.

source

توسط expressjs.ir