معنی بیت عامِ نادانِ پریشان روزگار، به ز دانشمندِ ناپرهیزگار

در ادامه با معنی و مفهوم  بیت زیبا برگرفته از حکمت‌های گلستان جناب سعدی آشنا می شوید. با دانشچی همراه باشید.

معنی بیت عامِ نادانِ پریشان روزگار

در حکمتی از جناب سعدی آمده است:

معصیت از هر که صادر شود ناپسندیده است و از علما ناخوبتر؛ که علم سلاح جنگ شیطان است و خداوندِ سلاح را چون به اسیری برند شرمساری بیش برد.

عام نادان پریشان روزگار

به ز دانشمند ناپرهیزگار

کآن به نابینایی از راه اوفتاد

وین دو چشمش بود و در چاه اوفتاد

مفهوم حکمت

گناه و نافرمانی از هر کسی سر بزند، زشت و ناپسند است، اما از عالمان و دانشمندان زشت‌تر و ناپسندیده‌تر است. زیرا علم و دانش مانند سلاحی است که می‌توان با آن با شیطان مبارزه کرد و اگر صاحب این سلاح (عالم) به دست دشمن (شیطان) اسیر شود، خواری و شرمساری بیشتری خواهد داشت.

معنی ابیات

💠 انسان عامی و نادان که به دلیل جهل و نادانی خود، زندگی آشفته و پریشانی دارد، بهتر از دانشمند بی‌تقوا و گناهکار است.

💠 چرا که انسان نادان، مانند نابینایی است که از راه درست منحرف شده است.

💠 اما دانشمند گناهکار، با وجود اینکه دو چشم بینا (علم و دانش) داشته، در چاه (گمراهی و هلاکت) افتاده است.

توضیح حکمت:

🔸 سعدی در این حکمت به اهمیت تقوا و پرهیزگاری در کنار علم و دانش اشاره می‌کند. او می‌گوید که گناه از هر کسی که سر بزند، زشت است، اما از عالمان و دانشمندان زشت‌تر است، زیرا آنها با داشتن علم و دانش، مسئولیت بیشتری دارند و باید الگوی دیگران باشند.

🔸 این حکمت سعدی به ما می‌آموزد که علم و دانش باید در خدمت تقوا و پرهیزگاری باشد. اگر علم با تقوا همراه نباشد، نه تنها سودی برای انسان ندارد، بلکه می‌تواند او را به گمراهی و هلاکت بکشاند و حتی دیگران را نیز به این مسیر سوق دهد. بنابراین، همواره باید در کنار کسب علم و دانش، به تزکیه نفس و پاکسازی درون از رذایل اخلاقی نیز بپردازیم.

عالم ناپرهیزکار، کوریست مشعله دار 👨‍🦯

اختصاصی-دانشچی