طراحی Edge 50 Neo از آن‌چه پیش از این در Edge 50 دیده‌ایم فاصله چندانی نداشته و تقریباً همان ترکیب پیشین را با رنگ‌های آبی، سرمه‌ای، بژ و قرمز (که همگی یک پیشوند پانتون را در کنار خود می‌بینند) روی یک بدنه پلاستیکی با ظاهر چرمی در بخش پشتی پیاده‌سازی کرده است. لنزهای دوربین بخش پشتی در یک محوطه چهارگوش برآمده از بدنه جای گرفته‌اند و نشان موتورولا و پانتون نیز به‌ترتیب در مرکز و پایین این قسمت دیده می‌شوند. لبه‌های صفحه‌نمایش صاف و بدون انحنا بوده و تخت بودن فریم پیرامونی نیز ضخامت گوشی را بیش از 8.1 میلی‌متر اعلام شده جلوه می‌دهد. وزن Edge 50 Neo عمدتاً به‌دلیل صفحه‌نمایش نسبتاً کوچک و ظرفیت (نا امیدکننده!) باتری تنها 171 گرم است که آن را در دسته گوشی‌های سبک قرار می‌دهد. صفحه‌نمایش با حضور پوشش کاملاً منسوخ شده Gorilla Glass 3 نسبتاً بی‌پناه و مستعد دریافت خراشیدگی و آسیب‌های فیزیکی‌ست اما در عوض با حضور IP68 امکان غوطه‌وری دستگاه در آب شفاف 1.5 متری برای 30 دقیقه وجود دارد و گرد و خاک نیز مشکلی برای آن ایجاد نمی‌کند.
اولین نکته کاملاً جذاب و در عین حال کاملاً عجیب در مورد Edge 50 Neo حضور LTPO در صفحه‌نمایش 6.4 اینچی pOLED دستگاه است که روی کاغذ امکان تغییر گسترده نرخ رفرش به‌صورت اتوماتیک تا سقف 120 هرتز را فراهم می‌کند. این پنل 1220×2670 پیکسلی تراکم بالایی برابر با 460ppi داشته و روشنایی نقطه‌ای HDR آن نیز ظاهراً به 3,000nits می‌رسد. نمایش محتوای HDR10، پوشش 100 درصدی محدوده رنگ DCI-P3 و سرعت برداشت تاچ حداکثر 300 هرتزی دیگر مشخصات این پنل 10 بیتی را تشکیل می‌دهند. دوربین سلفی بالای پنل 32 مگاپیکسلی با f/2.4 و پیکسل‌های 0.7 میکرونی‌ست که فوکوس خودکار جایی در آن ندارد اما امکان برداشت ویدئوی 4K/30fps یا 1080p با هر دو نرخ 30 و 60 فریم در ثانیه را ارائه می‌کند. سنسور اثر انگشت نوری نیز درون همین پنل جا خوش کرده است.
در بخش پشتی گوشی سه دوربین در نظر گرفته شده که اولی در مقام دوربین اصلی یک نمونه 50 مگاپیکسلی LYT-700 شرکت سونی با سنسور نسبتاً بزرگ 1/1.56 اینچی‌ست که پیکسل‌هایی به‌اندازه 1 میکرون داشته و لنز f/1.8 مقابل آن نیز به OIS مجهز است. دوربین دوم یک 10 مگاپیکسلی با پیکسل‌های 1 میکرونی و ارائه تصویری معادل 3 برابر زوم اپتیکال است که برای برداشت پرتره کاربرد بیش‌تری خواهد داشت و این یکی نیز از OIS پشتیبانی می‌کند. دوربین سوم نیز برخلاف انتظار تزئینی نبوده و یک 13 مگاپیکسلی اولتراواید با لنز f/2.2 و پشتیبانی از فوکوس خودکار است که می‌توان از آن برای گرفتن عکس های ماکرو نیز سود جست. دوربین اصلی به‌دلیل محدودیت‌های پردازشی از سرعت 30 فریم در ثانیه در برداشت ویدئوی 4K فراتر نمی‌رود و حداکثر وضوح برداشت ویدئوی هر دو دوربین این قسمت نیز ظاهراً همین 4K/30fps است.
به‌ظاهر این نخستین باری‌ست که یک گوشی دارای امکان LTPO در صفحه‌نمایش از پروسسور سطح پایین دیمنسیتی 7300 شرکت مدیاتک استفاده می‌کند و از این لحاظ ترکیب جالب و عجیبی را به‌وجود آورده است؛ این چیپ‌ست 4 نانومتری در پردازش به چهار هسته A78 و چهار هسته A55 تکیه می‌کند و گرافیک آن نیز از نوع دو هسته‌ای نچندان توامند Mali-G615 است. رم 12 گیگابایتی گوشی از نوع کم‌سرعت LPDDR4X انتخاب شده و اشاره نشدن به استاندارد سرعتی حافظه 512 گیگابایتی دستگاه نیز نشانه مثبتی مبنی بر حضور پر سرعت‌ترین حافظه‌ها در این گوشی نیست.
باتری گوشی از ظرفیت 4,310 میلی آمپر ساعتی برخوردار است که ظرفیت نسبتاً پایینی را ارائه می‌دهد اما از سوی دیگر با پشتیبانی از شارژ سیمی 68 واتی احتمالاً زمان کوتاهی را برای پر شدن کامل نیاز خواهد داشت. این شارژر البته همراه گوشی ارائه نمی‌شود و باید آن را به‌صورت جداگانه تهیه کرد. Edge 50 Neo از شارژ بی‌سیم 15 واتی نیز پشتیبانی می‌کند که در این کلاس گزینه کاملاً کمیابی‌ست. در سمت گزینه‌های ارتباطی دستگاه باید به وای‌فای 6 و 6E، بلوتوث 5.3، NFC و مسیریاب‌های ماهواره‌ای تک فرکانسی اشاره کرد و با وجود پشتیبانی از دو سیم‌کارت تنها یکی از این سیم‌کارت‌ها فیزیکی بوده و سیم‌کارت دوم به‌صورت الکترونیکی یا eSIM است. Edge 50 Neo به اسپیکرهای استریو و 2 میکروفون مجهز بوده و برای اتصال هدست سیمی نیز باید از پورت USB-C سود جست.
Motorola Edge 50 Neo با سیستم‌عامل اندروید 14 و رابط کاربری جدید Hello UX از روز رونمایی در برخی بازارهای اروپایی با قیمت 499 یورو/449 پوند به بازار عرضه شده و در آینده در برخی بازارهای آسیایی، آمریکای لاتین و اقیانوسیه نیز در دسترس قرار خواهد گرفت.
source