به گزارش ایسنا، در دورانی که حکمرانی در بسیاری از جوامع با سیطره نگاه اقتدارگرایانه و پیامدهای قدرت‌طلبانه آن روبه‌روست، دو پژوهشگر ایرانی در نظریه‌ای نوین نشان داده‌اند که پیوند «اقتدار» و «مهر» می‌تواند الگویی تازه برای حکمرانی انسانی، ارتباطات اجتماعی و توسعه پایدار ارائه دهد.
این نظریه که برآمده از پژوهش مشترک دکتر غلامرضا عباسیان و دکتر سمانه ناظریان در سال ۲۰۱۶ است، اکنون در دانشگاه‌ها و مراکز علمی جهان به ۱۲ زبان علمی و دانشگاهی – از جمله انگلیسی، فرانسوی، آلمانی، هلندی، ایرلندی و چینی – مورد استناد، تدریس و توجه قرار گرفته و به‌عنوان یک رویکرد ایرانی در حوزه معناگرایی، کیفیت ترجمه و مدیریت انسانی شناخته می‌شود.
هسته اصلی این نظریه از تحلیل علمی کیفیت ترجمه قرآن کریم و نقش جنسیت مترجم آغاز شد. این پژوهش برای نخستین‌بار نشان داد که ترجمه قرآن زمانی عمیق‌تر و کیفی‌تر می‌شود که حاصل همکاری مشترک مترجم زن و مرد باشد؛ زیرا هم‌نشینی دو نگاه زنانه و مردانه – به‌جای ترجمه‌های تک‌جنسیتی – لایه‌های تازه و دقیق‌تری از معنا را آشکار می‌کند.
پژوهشگران با تکیه بر این یافته و با بازخوانی نظریه «تحریر زنان» الین شووالتر – نظریه‌پرداز برجسته ادبیات زنان و از بنیان‌گذاران نقد فمینیستی – فاز تازه‌ای را با عنوان «تحریر مهرآگاه انسانی» در امتداد سه فاز کلاسیک شوالتر (تقلید، اعتراض و خودشناسی) پیشنهاد دادند؛ فازی که به‌جای تقابل جنسیت‌ها، بر هم‌افزایی و تعامل خرد اقتدار و خرد مهر در تولید معنا تأکید دارد – چه در ترجمه، چه در ارتباطات انسانی، آموزش، مدیریت و حتی حکمرانی.
دکتر سمانه ناظریان در توضیح این رویکرد گفت: هیچ حکمرانی پایداری بدون هم‌نشینی خرد اقتدار و خرد مهر شکل نمی‌گیرد. نه ساختارهای صرفاً اقتدارمحور کارسازند، نه نگاه صرفاً احساسی. آینده به ادغام خردها تعلق دارد؛ خردی که عمیق، انسانی و شنونده است.
بر اساس این نظریه، حکمرانی تک‌بعدی – چه مبتنی بر کنترل و چه مبتنی بر احساس – به تعارض و فرسایش اجتماعی منجر می‌شود. حکمرانی مهرآگاه اما با ایجاد تعادل میان عقلانیت، مسئولیت‌پذیری و مهربانی، می‌تواند بنیانی تازه برای مدیریت در خانواده، آموزش، سیاست، رسانه و حتی روابط بین‌الملل فراهم کند.
به باور نویسندگان این نظریه، جهان امروز بیش از آنکه قربانی جنگ باشد، قربانی فقدان مهر است و بیش از آنکه نیازمند سیاست‌های سخت‌گیرانه باشد، محتاج اقتدار مهربانانه است.
در این نگاه، جهان آینده نه میدان رقابت جنسیت‌ها، بلکه عرصه هم‌افزایی خردهای انسانی است؛ جایی که اقتدار بدون مهر، سرد و سخت است و مهر بدون اقتدار، ناتوان و ناپایدار.
این نظریه در سال‌های اخیر به عنوان یک الگوی ایرانی برای مدیریت انسانی و حکمرانی معناگرا مطرح شده و توجه پژوهشگران حوزه علوم انسانی، ارتباطات، مدیریت، روانشناسی و مطالعات قرآنی را به خود جلب کرده است.
ناظریان این پیام حکمرانی انسان‌محور را هم‌راستا با مبانی قرآنی، فلسفه، حکمت اسلامی و روانشناسی مثبت‌گرا می‌داند و معتقد است: جهان امروز به انسان‌هایی نیاز ندارد که صرفاً قدرتمند یا صرفاً مهربان باشند؛ بلکه به انسان‌هایی نیاز دارد که قدرتمندانه مهربان باشند و مهربانانه مقتدر.
وی در پایان تأکید کرد: در این نگاه، نه زن حذف می‌شود و نه مرد؛ بلکه معنا متولد می‌شود.
انتهای پیام