به گزارش ایسنا، این طوطی‌ها به تدریج به پرنده جدید نزدیک می‌شوند و زمان می‌گذارند تا با آن آشنا شوند، قبل از اینکه وارد تعاملات خطرناک‌تر یا آسیب‌پذیرتری شوند که برای شکل‌گیری پیوندهای لازم برای بقا ضروری است.

به نقل از پاپ‌سای، کلیر اوکانل، دانشجوی دکتری دانشگاه سینسیناتی و یکی از نویسندگان مطالعه، می‌گوید: اجتماعی بودن می‌تواند مزایای زیادی داشته باشد، اما این دوستی‌ها باید از جایی شروع شوند. بسیاری از طوطی‌ها، برای مثال، پیوندهای قوی با یک یا دو پرنده دیگر برقرار می‌کنند. این جفت‌ها اغلب بیشتر وقت خود را با هم می‌گذرانند، یکدیگر را مرتب می‌کنند(Preen) یا گاهی روابط تولیدمثلی شکل می‌دهند.

حفظ این پیوندهای نزدیک معمولا با سطوح پایین‌تر استرس و موفقیت بالاتر در تولیدمثل همراه است. با این حال، اولین تماس می‌تواند پرخطر باشد. وقتی پرندگان یکدیگر را نمی‌شناسند، ممکن است یکدیگر را گاز بگیرند، به یکدیگر پرخاش کنند یا یکدیگر را تعقیب کنند. اوکانل افزود: پرندگانی که تازه‌واردها را نمی‌پذیرند ممکن است تهاجمی شوند و باعث ایجاد جراحات شوند.

در این مطالعه، گروه پژوهشی دسته‌هایی از طوطی‌های دم‌دراز وحشی را در یک محوطه بزرگ جمع کردند. برخی از پرندگان در گروه غریبه بودند و برخی دیگر آشنایی بیشتری داشتند. پژوهشگران سپس داده‌هایی درباره شکل‌گیری روابط جدید جمع‌آوری کردند، با مشاهده میزان نزدیکی فیزیکی پرندگان در طول زمان، اینکه کدام پرندگان یکدیگر را مرتب می‌کنند و سایر رفتارهای دوستانه.

در مجموع، بیش از ۱۷۹ رابطه بررسی شد و با استفاده از روش‌های محاسباتی و مدل‌های آماری تعیین شد که آیا شکل‌گیری رابطه مطابق الگوی «بررسی شراط» است یا خیر.

پرندگان غریبه با احتیاط نزدیک می‌شدند و زمان می‌گذاشتند تا فضای مشترک را با پرندگان ناشناس به اشتراک بگذارند، قبل از اینکه نهایتا کنار هم بنشینند، نوک‌هایشان را به هم بزنند یا یکدیگر را مرتب کنند. برخی از غریبه‌ها حتی این روابط را به سطح بالاتر بردند و غذا با هم به اشتراک گذاشتند و حتی جفت‌گیری کردند.

این نتایج مشابه مطالعه‌ای در سال ۲۰۲۰ بر روی خفاش‌های خون‌آشام بود که نشان داد خفاش‌های جدید نیز ابتدا روابط دوستانه کوچک برقرار می‌کنند و سپس به اشتراک‌گذاری غذا با شرکای قابل اعتماد می‌رسند.

انتهای پیام