1

وقتی از ایستگاه مرکزی کپنهاگ خارج می‌شوید، اولین چیزی که توجهتان را جلب می‌کند کوهی صخره‌ای با پرچمی مثلثی در بالای آن است. کمی بعد، واگنی پر از آدم‌های جیغ‌کش به دور قله می‌چرخد، در ارتفاعی بالا از سطح زمین. آن‌ها مسافران قدیمی‌ترین ترن هوایی اروپا هستند که در باغ‌های Tivoli، شهربازی تاریخی قلب شهر، قرار دارد.

Tivoli در سال ۱۸۴۳ به‌عنوان یک باغ تفریحی ساخته شد؛ نوعی فضای سبز زنده با وسایل بازی، کنسرت و رقص که نخست در پاریس و لندن محبوب شد. این پارک از آن زمان تاکنون فعال مانده و همگام با تغییرات شهر تکامل یافته؛ از جنگ‌های جهانی جان سالم به در برده و خود را با چشم‌انداز شهری همیشه در حال تغییر وفق داده است. در بهار، بیش از ۱۲۰ هزار پیاز گل در Tivoli کاشته می‌شود، اما به ما گفتند که جادوی واقعی پارک در زمستان اتفاق می‌افتد؛ زمانی که با چراغ‌های کریسمسی تزیین می‌شود. این فصل اوج گرفتن مفهوم hygge در دانمارک است؛ واژه‌ای که ترجمه دقیقی ندارد و به حس صمیمیت، گرما و آرامش اشاره می‌کند. در این روزها، پایتخت دانمارک در نور زرد ملایم شمع‌ها غرق می‌شود.

hygge پادزهری دلنشین برای زمستان سرد و استخوان‌سوز شمال اروپا است. در ماه دسامبر، خورشید حدود ساعت ۳:۳۰ بعدازظهر غروب می‌کند و همین موضوع فرصتی عالی برای تماشای چراغ‌های Tivoli فراهم می‌آورد. من و همسرم، جیسن، با شلوارهای ضدآب و لباس‌های گرم راهی پارک شدیم و درختان بی‌برگی را دیدیم که با قلب‌های قرمز و تزیینات چرخان آراسته شده بودند. هوا بوی aebleskiver، نوعی پنکیک گرد پوشیده از پودر قند، و بادام برشته می‌داد. بیشتر بازدیدکنندگان دانمارکی بودند تا گردشگر؛ برخی برای سوار شدن به وسایل بازی آمده بودند و برخی دیگر فقط دست در دست هم قدم می‌زدند.

لذت Tivoli برای ما در جزئیات نهفته بود. در طول سال‌ها، ساختمان‌ها، وسایل بازی، غرفه‌ها و مسیرهای پیاده‌روی به طور مداوم توسط تیمی از معماران و طراحان شکل گرفته‌اند. یک تئاتر درون پاگودا قرار دارد، رستورانی در کلبه‌ای کوهستانی، بازی‌های مهارتی در کوچه‌های باریک پنهان شده‌اند و چراغ‌ها به شکل گل طراحی شده‌اند. کریسمس این فضا را خاص‌تر می‌کند؛ دستگاه‌های چنگکی پر از هدیه‌های بسته‌بندی‌شده می‌شوند، یک آسیاب بادی کلاه بزرگ بابانوئل به سر می‌گذارد و برف مصنوعی روی هر بام می‌نشیند.

در میان تمام وسایل بازی Tivoli، دو مورد بیش از بقیه خودنمایی می‌کنند. Star Flyer، یک تاب چرخان دایره‌ای، ما را تا ارتفاع حدود ۸۰ متری بالا برد و سپس آرام چرخاند تا نمایی ۳۶۰ درجه از شهر ببینیم. ترن هوایی قدیمی پارک، که در سال ۱۹۱۴ ساخته شده، جاذبه بزرگ دیگر است؛ هنوز هم در هر قطار یک ترمزبان زنده حضور دارد تا مطمئن شود کسی از کوه به بیرون پرتاب نمی‌شود.

اما تمام سفر ما به شهربازی محدود نشد. با وجود سرما، دوچرخه کرایه کردیم و به جمع انبوه محلی‌هایی پیوستیم که با لباس‌های زمستانی، شال و گوش‌گیر در شهر رکاب می‌زدند. دوچرخه‌سواری در کپنهاگ کاملاً متمدنانه است؛ فشار جمعی باعث می‌شود همه به علائم دست و آداب رانندگی پایبند باشند.

در مسیر، از کنار پیست‌های اسکیت، سوناها و بازارهای کریسمسی گذشتیم. ساختمان‌ها با حلقه‌های سبز تزیین شده بودند، قلب‌های قرمز و سفید کاغذی از پنجره مغازه‌ها آویزان بود و الف‌های کوچک با کلاه‌های نمدی در گوشه‌ها پنهان شده بودند. در نهایت، دوچرخه‌سواری در خیابان‌های کپنهاگ تبدیل به محبوب‌ترین «وسیله بازی» ما شد.

با غروب آفتاب، قلب‌های آویزان از درختان Tivoli روشن می‌شوند. در دانمارک، تزیینات تعطیلات اغلب غیرمذهبی هستند؛ قلب‌ها، ستاره‌ها و نورها محبوب‌ترین نمادها به شمار می‌روند. هنگام ورود از دروازه اصلی Tivoli، وارد سرزمینی خیالی می‌شوید. مسیر اصلی پر از غرفه‌هایی است که glogg، یا شراب داغ، و بادام برشته می‌فروشند و بوی ادویه و پودر قند در فضا پیچیده است. برای تعطیلات، تیم فضای سبز پارک نزدیک به ۹۰۰ درخت کریسمس، ۳ هزار یارد حلقه‌های صنوبر و ۱۸ هزار سنبل به Tivoli می‌آورد.

در میان همه این‌ها، aebleskiver بخش جدایی‌ناپذیر فرهنگ hygge است و فقط در زمستان فروخته می‌شود. این پنکیک‌های گرد در تابه‌های مخصوص پخته، با پودر قند پوشانده و با مربا سرو می‌شوند؛ همراهی آن‌ها با گلاگ نهایت حس hygge را می‌سازد.

کریسمس در کپنهاگ فقط به Tivoli ختم نمی‌شود. از موزه‌ها و بازارهای خاص گرفته تا مسیرهای ساحلی و کافه‌های گرم، همه چیز دست به دست هم می‌دهد تا این شهر در زمستان، به‌راستی شایسته عنوان پایتخت کریسمس باشد.