پیشبینیهای دانشمندان حاکی از آن است که پدیده گرمای هوا تا پایان قرن، جهان را با روزهای بیسابقه و مرگبار روبهرو خواهد کرد. آیا راهی برای جلوگیری از این رنج وجود دارد؟
تغییرات اقلیمی و پدیده گرمای هوا، جهان را با چالشهای جدی مواجه کرده است. مطالعهای جدید که توسط کارشناسان بینالمللی انجام شده، ابعاد ناعادلانه این بحران را آشکار میسازد. این گزارش پیامدهای تغییرات آب و هوایی را بر کشورهای مختلف جهان برجسته میکند. در عین حال، نشان میدهد که چگونه تلاشهای جهانی برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای توانسته است از شدت بحران بکاهد.
تاثیر توافق پاریس بر کاهش روزهای گرمای هوا
پژوهشگران با شبیهسازیهای رایانهای دریافتهاند که توافق پاریس و تلاشهای ده سال اخیر برای کاهش انتشار گازهای گلخانهای، تاثیر چشمگیری بر کاهش روزهای فوقالعاده گرم داشته است. بر اساس این یافتهها، اگر این تلاشها صورت نمیگرفت، زمین هر سال ۱۱۴ روز اضافه دیگر با گرمای مرگبار روبهرو میشد. با این حال، حتی در صورت پایبندی کشورها به تعهدات و محدود شدن گرمایش به ۲٫۶ درجه سانتیگراد تا سال ۲۱۰۰، زمین همچنان ۵۷ روز فوقگرم بیشتر از امروز تجربه خواهد کرد. در این مطالعه، روز فوقگرم به روزی گفته میشود که از ۹۰ درصد روزهای مشابه بین سالهای ۱۹۹۱ تا ۲۰۲۰ گرمتر باشد. این گرما میتواند جان هزاران نفر را بگیرد و مردم را راهی اورژانس کند.
توزیع ناعادلانه گرمای هوا در جهان
مهمترین بخش این دادهها نشان میدهد که پیامدهای تغییرات اقلیمی، حتی در سناریوی ملایمتر، به طور ناعادلانهای توزیع میشوند. ده کشوری که بیشترین افزایش در روزهای فوقگرم را تا پایان قرن تجربه خواهند کرد، تقریباً همگی کوچک و وابسته به دریا هستند؛ از جمله جزایر سلیمان، ساموآ، پاناما و اندونزی. این کشورها که تنها ۱ درصد از گازهای گلخانهای جهان را تولید میکنند، ۱۳ درصد از افزایش جهانی روزهای فوقگرم را متحمل خواهند شد.
به عنوان مثال، پاناما ممکن است ۱۴۹ روز فوقگرم اضافه داشته باشد. در مقابل، سه کشور آلاینده اصلی، یعنی آمریکا، چین و هند، که ۴۲ درصد دیاکسیدکربن جو را تولید کردهاند، تنها ۲۳ تا ۳۰ روز فوقگرم بیشتر تجربه خواهند کرد که کمتر از ۱ درصد از افزایش جهانی است. یوهان راکستروم، مدیر مؤسسه اقلیم پوتسدام، هشدار میدهد که مسیر فعلی گرمایش نیز «هنوز آیندهای فاجعهبار برای میلیاردها انسان در کره زمین» رقم خواهد زد.
source