25 مرداد 1404 ساعت 14:33
نیروی دریایی آمریکا در مسیر کاهش تعداد ناوهای جنگی قرار دارد. در مقابل، چین به‌سرعت ظرفیت و تعداد ناوهای خود را افزایش می‌دهد. آیا واشنگتن قادر به مقابله با این توسعه خواهد بود؟
در سال‌های اخیر، رقابت نظامی میان قدرت‌های بزرگ جهان به‌ویژه در عرصه دریایی شدت یافته است. حالا و با پیشرفتهای سریع نیروی دریایی چین، این ابرقدرت آسیایی به یکی از تهدیدات اصلی برای برتری آمریکا در اقیانوس آرام تبدیل شده است. ظرفیت دفاعی و حمله‌ای ناوگان دریایی چین، واشنگتن را با چالش‌های بزرگی روبه‌رو کرده است که نیازمند پاسخ‌هایی سریع و قاطع است.
رقابت دریایی: چرا ۲۰۲۷ سالی تعیین‌کننده است؟
به گفته کارشناسان نظامی، سال ۲۰۲۷ یکی از نقاط عطف در برتری نظامی اقیانوس آرام خواهد بود. بر اساس گزارش‌ها، نیروی دریایی آمریکا تا آن زمان با کاهش تعداد ناوهای جنگی خود به ۲۸۰ واحد مواجه خواهد شد؛ این در حالی است که چین تا پایان همان سال به ۴۰۰ ناو می‌رسد. این افزایش سریع توانایی نظامی چین، نشانه‌ای جدی از تلاش‌های پکن برای آماده‌سازی جهت یک جنگ احتمالی با آمریکا است.
چرا واشنگتن به یک “قانون دریایی جدید” نیاز دارد؟
بحران در صنعت کشتی‌سازی آمریکا
صنعت ساخت‌وساز کشتی‌های جنگی آمریکا در سال‌های اخیر با عقب‌ماندگی، ضعف زیرساخت‌ها و کاهش ظرفیت مواجه بوده است. در مقابل، چین توانسته است تولید ناوهای جنگی خود را در سال ۲۰۲۵ به بیش از ۲۰ فروند افزایش دهد—بسیار بیشتر از آمریکا که در همان بازه تنها ۵ ناو جدید به ناوگان خود اضافه کرده است.
بازسازی فوری زیرساخت‌های دریایی
برای کاهش اختلاف ظرفیت نظامی دریایی، آمریکا نیازمند تصویب «قانون دریایی» جدیدی است. اجرای چنین قانونی می‌تواند قدمی به سوی افزایش تولید و توسعه زیرساخت‌های صنعتی جهت حفظ توانایی بازدارندگی در برابر چین باشد.
استراتژی چین برای تسلط بر دریای جنوب چین
تمرینات نظامی پیچیده و مستمر
چین به‌طور مستمر در حال تمرین مانورهای نظامی بزرگ در مناطق حساس مانند تایوان و دریای جنوب چین است. این تمرینات شامل تاکتیک‌های محاصره دریایی و حملات مشترک می‌شود که به‌وضوح نشان‌دهنده برنامه‌ریزی گسترده چین برای تسلط بر این مناطق است.
افزایش تنش‌ها با کشورهای منطقه
اقدامات تحریک‌آمیز چین، از جمله استفاده از لیزر برای آسیب به هواپیماهای نظامی آلمان و برخوردهای غیرحرفه‌ای با ناوهای آمریکایی در آب‌های بین‌المللی، نشان از افزایش جسارت پکن در مناطق مورد مناقشه دارد. این رفتارها، نه‌تنها روابط بین‌المللی چین را به چالش می‌کشد، بلکه زنگ خطری برای کشورهای متحد آمریکا محسوب می‌شود.
آیا آمریکا می‌تواند فاصله را جبران کند؟
محدودیت‌های تولید نظامی
تولید زیردریایی‌ها، ناوشکن‌ها و ناوهای هواپیمابر برای آمریکا، به‌طور میانگین بیش از سه سال زمان می‌برد. این در حالی است که پیش‌بینی‌ها نشان می‌دهد حتی با افزایش سرعت تولید، آمریکا تا سال ۲۰۲۷ تنها به ۲۹۳ فروند ناو خواهد رسید—عدد بسیار کمتر از ظرفیت نیروی دریایی چین.
راه‌حل‌های خلاقانه
برای جبران این ضعف، آمریکا باید با اتخاذ تاکتیک‌های نوین، از جمله تولید انبوه ناوهای جنگی بزرگ بدون‌سرنشین، بر محدودیت‌های زمانی غلبه کند. این پلتفرم‌ها، همچون USV Ranger، قابلیت‌های پیشرفتهای برای حمل و شلیک موشک‌های مدرن دارند و می‌توانند به‌سرعت در عملیات‌های واقعی به‌کار گرفته شوند.
نتیجه‌گیری: چالش بزرگ برای قدرت دریایی آینده
برتری دریایی چین تا ۲۰۲۷، نه‌تنها آمریکا بلکه امنیت جهانی را تحت فشار قرار خواهد داد. واشنگتن با نیاز به اصلاحات عمیق صنعتی و استفاده از استراتژی‌های خلاقانه، تنها گزینه‌های محدود برای حفظ توازن قدرت در اقیانوس آرام دارد. سؤال بزرگ این است که آیا تلاش‌های کنونی کافی است یا خطرات ناشی از این تغییرات، تنها در سال‌های آینده آشکار خواهد شد؟
source