اسکوتر که پیش‌تر به عنوان ملوان در نیروی دریایی ایالات متحده خدمت کرده و به مدت دو سال در کنار داوطلبان خارجی در لژیون بین‌المللی اوکراین علیه نیروهای روسی جنگیده و سپس به نیروهای ویژه اوکراین پیوسته، اظهار کرد که نوع تهدیداتی که سربازان در این جنگ با آن مواجه‌اند، مانند شلیک راکت از بالگردها، حملات جنگنده‌ها و گلوله‌باران دقیق توپخانه، کاملاً با آنچه در خاورمیانه مشاهده شده تفاوت دارد.

او توضیح داد:

فرماندهان باید نیروهایشان را برای مواجهه با تهدیدی مشابه آنچه در دوران جنگ سرد انتظار می‌رفت آموزش دهند، تهدیدی که ممکن است در نبرد آینده با آن روبرو شویم. آن‌ها باید آمادگی مقابله با تهدیداتی را داشته باشند که ما در دهه 1980 انتظارش را داشتیم.

برتری هوایی، عامل پیروزی در جنگ‌هاست

در جنگ‌های امروزی، کسب برتری هوایی از طریق نابودی یا تضعیف سیستم‌های پدافند هوایی دشمن یک ضرورت حیاتی است. در کارزارهای خاورمیانه طی دو دهه گذشته، این مسئله برای نیروهای آمریکایی چندان مشکل‌ساز نبود زیرا آن‌ها در آسمان با ممانعت جدی مواجه نبودند.

روسیه در مراحل ابتدایی حمله خود به اوکراین، علی‌رغم بهره‌مندی از ناوگانی مجهز از جنگنده‌ها و بمب‌افکن‌ها که از نیروی هوایی اوکراین قدرتمندتر بود، نتوانست برتری هوایی کسب کند. همین ناکامی به بهای سنگینی برای مسکو تمام شد، که اکنون درگیر یک جنگ فرسایشی و بی‌پیشرفت در جبهه‌هاست.

وجود سامانه‌های پیشرفته پدافند هوایی در دو سوی جنگ مانع از آن می‌شود که روسیه یا اوکراین بتوانند جنگنده‌هایشان را در نزدیکی خطوط مقدم به پرواز درآورند؛ موضوعی که مانع ارائه پشتیبانی هوایی نزدیک برای انجام عملیات مانوری می‌شود. به همین خاطر، بیشتر حملات هوایی از فواصل دور انجام می‌شود.

ژنرال جیمز هکر از نیروی هوایی ایالات متحده، که پیش از بازنشستگی در سال جاری فرماندهی نیروی هوایی ناتو را بر عهده داشت، پیش‌تر گفته بود: «اگر نتوانیم برتری هوایی را به‌دست آوریم، وارد جنگی مشابه آنچه اکنون در روسیه و اوکراین در حال رخ دادن است خواهیم شد.»

اسکوتر با اشاره به خطرات ناشی از عدم دستیابی به برتری هوایی، توصیه کرد:

پیشنهاد می‌کنم که کیفیت خلبانان، نیروهای نگهداری و شبکه لجستیکی باید در اولویت‌های اصلی، اگر نه در ردیف اول، قرار گیرد. در چنین نوعی از درگیری، این توان هوایی است که پیروزی را به ارمغان می‌آورد. نیروهای پیاده هرچند زمین را تصرف و حفظ می‌کنند، اما انجام این مأموریت زمانی که دشمن دارای توپخانه و نیروی هوایی فعال باشد بسیار دشوار است. طرفی که برتری هوایی دارد و می‌تواند پدافند هوایی دشمن را سرکوب کند معمولاً همان طرفی است که در حال بمباران نیروهای زمینی است.»

اسکوتر تأکید کرد که حفظ آمادگی یگان‌های هوایی و نگهداری مناسب از آن‌ها یک توانمندی بسیار مهم و حیاتی به‌شمار می‌رود. با این‌حال، حتی در آن صورت نیز تضمینی برای دستیابی به برتری هوایی وجود ندارد. برخی فرماندهان نظامی معتقدند که این برتری ممکن است فقط در قالب فرصت‌های مقطعی پدیدار شود، نه به‌صورت سلطه پایدار در آسمان. با این حال، همین فرصت‌های محدود می‌توانند برای پیشروی در میدان نبرد مورد استفاده قرار گیرند.

دور ریختن تمام کتاب‌های راهنما

اسکوتر توضیح داد: «سرعت جان می‌خرد. هرچه سریع‌تر حرکت کنی، شانس زنده‌ماندنت بیشتر است.» او افزود که برای نیروهای عملیات ویژه در ایالات متحده مفید خواهد بود اگر بتوانند خارج از چارچوب تفکر کنند. این ممکن است به معنای عمل برخلاف کتابچه راهنما یا رویه‌های معمول در موقعیت‌هایی مانند انتقال مجروحان از میدان نبرد باشد. او گفت:

کتاب را کنار بگذارید، دستورالعمل را دور بیندازید. از آن عبور کنید و ببینید که واقعیت چگونه پیش می‌رود. بسیاری از چیزهایی که ما در ایالات متحده آموزش می‌دهیم، در میدان جنگ کاملاً بی‌معناست.

اسکوتر می‌گوید یکی از حوزه‌های حیاتی که ایالات متحده باید به آن توجه ویژه داشته باشد، همگام‌شدن با روند رو به‌شتاب جنگ‌های پهپادی است، روندی که در اوکراین با سرعتی بالا در حال تحول است، زیرا کی‌یف و مسکو به‌طور مستمر تاکتیک‌های خود را تغییر داده و فناوری‌های نوینی برای غلبه بر دشمن معرفی می‌کنند.

کارشناسان و مقامات هشدار داده‌اند که ایالات متحده برای درگیری‌هایی از جنس نبرد فعلی روسیه و اوکراین، به‌ویژه در حوزه پهپاد، آمادگی لازم را ندارد و برای رسیدن به سطح مطلوب، نیاز به اقداماتی بنیادین خواهد بود.