نخستین دوره جام جهانی باشگاه‌ها با فرمت ۳۲ تیمی، شب گذشته به پایان رسید. سال‌های متمادی است که بینندگان مسابقات ورزشی و به خصوص فوتبال اگر قرار باشد از صدا و سیما مسابقات زنده را تماشا کنند، مجبور به تحمل یکسری تصاویر اضافی و یا حتی قطعی و پارازیت هستند.

به گزارش «شایانیوز» به نقل از دنیای اقتصاد؛ تازه از برچسب‌های بزرگ و صدای زیر گزارشگر خارجی در بعضی از رقابت‌ها هم چشم‌پوشی کنیم، از این موضوع نمی‌توان به سادگش گذشت که عدم خرید حق پخش تلویزیونی برای مدیران سازمان تبدیل به یک عادت شده و خیر آنها حتی به تیم‌های داخلی خودمان هم نمی‌رسد! پس در این شرایط وقتی فهرست کشورهایی که می‌توانند از مبدا به تصاویر کامل از آمریکا دسترسی داشته باشند را مرور می‌کنیم، حقیقتا افسوس می‌خوریم. حتی اسم افغانستان را هم می‌توان در آن یافت!

در لیست رسمی شبکه‌ها و کشورهایی که حق پخش رقابت‌های جام جهانی باشگاه‌ها را خریداری کرده‌اند، نام‌های جالبی به چشم می‌خورد. آنگولا، افغانستان، سوازیلند، ونزوئلا، السالوادور، گواتمالا، رواندا و … جزو کشورهایی هستند که دسترسی مستقیم به تصاویر مخابره شده از آمریکا را دارند و هر کدام بسته به پولی که پرداخت کرده‌اند، همه یا تعداد مشخصی از بازی‌ها را در کشورهایشان پوشش می‌دهند. چند ماه قبل از شروع جام جهانی باشگاه‌ها و پس از اینکه فیفا با کمپانی اپل به توافق نرسید، حق پخش کلی این رقابت‌ها را به شبکه انگلیسی – آمریکایی DAZN فروخت و یک میلیارد یورو بابت آن دریافت کرد.

DAZN هم تمامی مسابقات را از طریق اپلیکیشن خود به صورت رایگان پخش اما به دو دسته از مشتریان خود پیکیج‌های فروش را عرض کرد؛ یکی کشورهایی که این شبکه در آن‌ منطقه پشتیبانی نمی‌شد و دیگری شبکه‌های که تمامی بسته‌های پخش زنده را به صورت اختصاصی درخواست کردند و در آمریکا، انگلیس، هند، روسیه و خیلی از کشورهای دیگر چنین متقاضی‌هایی وجود داشتند.

مطالعه نشان می‌دهد گویا دلیل اینکه در یکی از وبسایت‌ها (Goaltheball) از ایران هم به عنوان متولی پخش زنده‌یاد شده، این است که کسی به مفاد قراردادهای منعقد شده دسترسی ندارد و فقط شبکه‌های تلویزیونی رصد می‌شوند. از آن جایی که از طریق‌گیرنده‌های ماهواره‌ای می‌توان تمامی رویدادهای ورزشی دنیا را به صورت زنده روی آنتن برد (کاری که صدا و سیما همواره آن را انجام می‌دهد) پس این موضوع ملاکی بابت خرید حق پخش نیست. مثل کشور افغانستان که در سایت فوق از دو شبکه معراج و صلح به عنوان پخش کننده جام جهانی باشگاه‌ها در آن‌جا یاد شده است.

اما نکته اینجاست که هردو این شبکه‌ها از یک شبکه کابلی افغان به اسم آریانا تصاویرشان را تهیه می‌کنند و در واقع کانالی که قدمتی ۲۰ ساله دارد و موسس آن هم در آمریکا حضور دارد، حق پخش تمامی مسابقات را خریده تا شبکه‌اش در کابل آن را نشان دهد. حالا اینکه افغانستان این رایت را دارد ولی ایران خیر و این کشور زیرنظر طالبان می‌تواند تلویزیون کابلی داشته باشد و ایران خیر، از همه این موارد تامل برانگیزتر است!