اولین استفاده جنگی و درس‌های آموخته شده

تمرکز دوباره بر روی این سلاح پس از حملات تیر ماه به تأسیسات هسته‌ای فردو در ایران شدت گرفت. طبق گزارش پنتاگون، در این عملیات بمب‌افکن‌های رادارگریز B-2 در مجموع ۱۲ بمب MOP را روی دو نقطه مشخص رها کردند. فیوز هر یک از این بمب‌ها به صورت سفارشی برای ایجاد یک اثر خاص در داخل هدف برنامه‌ریزی شده بود. این استراتژی به بمب‌ها اجازه داد تا به صورت متوالی در زمین نفوذ کرده و خود را به هدف اصلی در عمق برسانند.

با این حال، نتایج این حمله همچنان موضوع بحث است. مقامات آمریکایی ادعا می‌کنند که این عملیات برنامه هسته‌ای ایران را بین یک تا دو سال به عقب انداخته است. اما آژانس بین‌المللی انرژی اتمی معتقد است فعالیت‌های غنی‌سازی می‌تواند ظرف چند ماه از سر گرفته شود.

آینده نفوذ به سنگرها: از GBU-57 تا نسل بعدی

استفاده جنگی از بمب سنگرشکن GBU-57 به رقبای بالقوه مانند ایران، روسیه و چین فرصتی برای مطالعه قابلیت‌های آن و توسعه اقدامات متقابل می‌دهد. ژنرال دیوید آلوین، رئیس ستاد نیروی هوایی آمریکا، در این باره گفت:

این یک محیط ایستا نیست. اکنون که می‌دانیم این سلاح موفق بوده است، مطمئنم که دشمنان بالقوه آن را بررسی کرده و خود را تطبیق خواهند داد. به همین دلیل، نیروی هوایی آمریکا نه تنها به دنبال ارتقای MOP است، بلکه روی یک طرح جانشین با نام نفوذگر نسل بعدی (NGP) نیز کار می‌کند.

در حال حاضر، بمب‌افکن B-2 تنها پلتفرم عملیاتی برای حمل دو بمب GBU-57 است و انتظار می‌رود بمب‌افکن آینده B-21 نیز این سلاح را در زرادخانه خود داشته باشد. تا آن زمان، ارتقای مداوم این هیولای ۱۳ تنی تضمین می‌کند که آمریکا همچنان توانایی هدف قرار دادن عمیق‌ترین و حفاظت‌شده‌ترین اهداف را در سراسر جهان خواهد داشت.