1

تب دره یا کوکسیدیویدومایکوزیس یک بیماری عفونی است که در اثر استنشاق هاگ‌های قارچی موجود در خاک خشک ایجاد می‌شود. این قارچ‌ها با نام‌های علمی Coccidioides immitis و Coccidioides posadasii شناخته می‌شوند و زمانی که خاک به دلیل باد، فعالیت‌های کشاورزی یا ساخت‌وساز برهم‌خورده باشد، هاگ‌ها به‌همراه گردوغبار وارد ریه‌ها می‌شوند.

مناطق شیوع

هاگ‌های تب دره بیشتر در مناطق غربی ایالات متحده رشد می‌کنند، به‌ویژه در خاک‌هایی با رطوبت خاص. در نتیجه مناطقی با خشکسالی یا بارش‌های سنگین ناگهانی، بستر مناسبی برای گسترش این قارچ‌ها ایجاد می‌کنند.

علائم تب دره در انسان

نشانه‌های اولیه

افرادی که در معرض تب دره قرار می‌گیرند، لزوماً دچار علائم نمی‌شوند. اما در صورت بروز، علائم معمولاً مشابه آنفلوانزا هستند و شامل موارد زیر می‌شوند:

• خستگی
• سرفه
• تب
• درد قفسه سینه
• درد عضلانی

پیشرفت بیماری

در برخی موارد، به‌ویژه در افراد با سیستم ایمنی ضعیف، بیماری می‌تواند شدید شود و از ریه‌ها به سایر بخش‌های بدن مانند پوست، استخوان‌ها، مفاصل یا حتی مغز گسترش یابد و موجب مننژیت شود.

روش‌های تشخیص و درمان

تشخیص بیماری معمولاً از طریق آزمایش خون یا تصویربرداری انجام می‌شود. موارد خفیف ممکن است خودبه‌خود بهبود یابند، اما در موارد متوسط تا شدید، داروهای ضدقارچ مانند فلوکونازول تجویز می‌شود.

سگ‌ها: نگهبانان سلامت انسان

کشف داده‌های غیرعادی در تست‌های خونی سگ‌ها

در مطالعه‌ای به سرپرستی دکتر «جین سایکس» از دانشگاه کالیفرنیا، دیویس، پژوهشگران با بررسی مجموعه‌های بزرگی از آزمایش‌های خون سگ‌ها دریافتند که بیشتر موارد مثبت، مربوط به ایالت‌هایی با مناطق آلوده شناخته‌شده بودند. با این حال، آن‌ها همچنین خوشه‌های کوچکی از موارد مثبت را در مناطقی یافتند که پیش‌تر برای تب دره شناخته‌شده نبودند.

«سگ‌ها نگهبانان عفونت‌های انسانی هستند.» – دکتر جین سایکس

نقش سگ‌ها در هشدار زودهنگام

سگ‌ها می‌توانند پیش از بروز همه‌گیری در انسان‌ها، نشانه‌هایی از شیوع بیماری را آشکار کنند. از آنجا که در برخی مناطق تست‌گیری از سگ‌ها بیشتر انجام می‌شود، اطلاعات حاصل از آن‌ها می‌تواند برای شناسایی روندهای جدید و نگرانی‌های بالقوه در سلامت عمومی مفید باشد.

عوامل خطر برای سگ‌ها

چرا سگ‌ها در معرض تب دره قرار دارند؟

سگ‌ها اغلب در خاک حفر می‌کنند یا در محیط‌های خاکی بازی می‌کنند، بنابراین احتمال استنشاق هاگ‌های قارچی در آن‌ها بالاست. مناطقی با زمین خشک، باغچه‌های خاکی، مزرعه‌ها یا سایت‌های ساخت‌وساز از جمله نقاط پرخطر محسوب می‌شوند.

شرایط اقلیمی مؤثر

• خشکسالی: خشکی خاک باعث افزایش گردوغبار و در نتیجه انتشار هاگ‌های قارچی در هوا می‌شود.
• بارش شدید: باران ناگهانی می‌تواند رشد قارچ‌ها را افزایش دهد و باعث ایجاد جهش‌های موقت در موارد ابتلا شود.

گسترش بیماری در مناطق جدید

هشدار درباره مناطق نوظهور

مطالعات جدید حاکی از آن است که موارد ابتلا در سگ‌ها فراتر از مناطق سنتی شیوع تب دره در حال گسترش است. دکتر سایکس تأکید می‌کند که باید به این مناطق توجه بیشتری شود، چرا که ممکن است پزشکان محلی از وجود این بیماری آگاه نباشند و علائم اولیه را نادیده بگیرند.

تغییرات اقلیمی و گسترش بیماری

الگوهای آب‌وهوایی در چند دهه اخیر، شرایط خاک را تغییر داده‌اند. در بیش از ۱۳۰ نقطه در ایالات متحده، افزایش شدید بارش ثبت شده که می‌تواند زمینه‌ساز رشد قارچ‌ها پس از خیس شدن خاک باشد. چنین تغییراتی احتمال انتقال بیماری را افزایش می‌دهد.

اقدامات پیشگیرانه برای انسان‌ها و حیوانات خانگی

چگونه از خود و حیوان خانگی محافظت کنیم؟

• از حضور در مناطقی با گردوغبار مرئی خودداری کنید.
• در صورت زندگی در مناطق پرخطر، از دامپزشک درباره روش‌های محدود کردن تماس با هاگ‌ها راهنمایی بگیرید.
• انجام تست‌های منظم و چکاپ‌های دوره‌ای می‌تواند خطرات را کاهش دهد.

نقش دامپزشکان

در مناطقی که تب دره شایع‌تر است، دامپزشکان نسبت به علائم تنفسی در سگ‌ها هشیارتر هستند. سرفه ناگهانی یا لنگ زدن می‌تواند نشانه‌ای از عفونت نهفته باشد.

در صورت تشخیص زودهنگام، درمان‌های ضدقارچی می‌توانند علائم را کاهش دهند و از آسیب بیشتر به ریه‌ها جلوگیری کنند.

چشم‌انداز آینده: سگ‌ها و پایش بیماری‌ها

پژوهشگران معتقدند داده‌های مربوط به سگ‌ها می‌توانند خلأهای اطلاعاتی را در مناطقی که تست انسانی کافی نیست، پر کنند. آن‌ها امیدوارند که ایالت‌های بیشتری به جمع‌آوری داده‌های دقیق بپردازند تا تیم‌های سلامت عمومی بتوانند به موقع هشدارهای لازم را صادر کنند.

ارتباط مؤثر بین دامپزشکان و پزشکان می‌تواند میزان ابتلا را در انسان‌ها و حیوانات کاهش دهد.

افزایش بارندگی، رشد جمعیت، و تغییرات خاکی موجب پیچیده‌تر شدن الگوی تب دره شده‌اند. مسئولان بهداشت عمومی توصیه می‌کنند که آموزش پزشکان در مناطق نوظهور می‌تواند از نادیده‌ گرفتن بیماری جلوگیری کند.