لیست کامل تمام متد های پایتون شامل موارد مختلفی است. این فهرست از متدهای ریاضی گرفته تا متدهای مربوط به کار با ساختارهای داده پیمایش‌پذیر را پوشش می‌دهد. توسعه‌دهندگان پایتون می‌توانند از این متدها در هر جایی از کدهای خود استفاده کنند. به این متدها، «توابع درونی» (Built-In Functions) هم گفته می‌‌شود. با استفاده از تمام متد های پایتون، برنامه نویسان می‌توانند انواع مسائل رایج برنامه نویسی را حل کنند. بسیاری از توابع درونی پایتون کلاس‌هایی هستند که نام‌هایی شبیه به تابع دارند. به عنوان نمونه می‌توانیم به str() و tuple() و list() و dict() اشاره کنیم. این کلمات کلیدی نام کلاس‌هایی هستند که نوع داده‌های درونی را تعریف می‌کنند. این کلاس‌های در مستندات پایتون به عنوان توابع درونی دسته‌بندی شده‌اند. در این مطلب به تمام متد های پایتون اشاره کرده‌ایم.

پایتون تعداد زیادی متد درونی دارد. این متدها برای استفاده توسط کاربران، تعریف شده‌اند. در این مطلب از مجله فرادرس، اصول ابتدایی مربوط به تمام متد های پایتون را می‌آموزیم. همچنین با محل و روش استفاده از هر کدام از این متدها نیز آشنا می‌شویم. برای شروع، متدهایی را معرفی کرده‌ایم که به محاسبات ریاضی مربوط می‌شوند.

نکته: هرجا در این مطلب به «تمام متد های پایتون» اشاره کردیم، منظورمان متدهای «درونی» (Built-in) پایتون هستند.

لیست تمام متد های پایتون

در مطلب سعی کرده‌ایم تمام متد های پایتون را معرفی کرده و روش استفاده از آن‌ها را توضیح دهیم. متدهای معرفی شده در این مطلب شامل به چهار دسته کلی زیر تقسیم می‌شوند.

• متدهای درونی ریاضی
• متدهای مربوط به ساخت و استفاده از انواع داده اصلی
• متدهای مورد استفاده در ساخت مجموعه‌های پیمایش‌‌پذیر
• توابع مربوط به کار با اشیاء‌ پیمایش‌پذیر در پایتون

تعداد کل متدهای درونی پایتون بسیار بیشتر از موارد بیان شده در این مطلب است. به همین دلیل مهم‌ترین متدها را انتخاب کردیم. در انتهای مطلب هم با کمک جدولی بقیه متدها را به صورت مختصر معرفی کرده‌ایم.

در ادامه مطلب، متدهای مربوط به هر کدام از دسته‌های بالا را با کمک توضیحات کامل معرفی کرده‌ایم.

متدهای درونی ریاضی

در زبان برنامه نویسی پایتون، مجموعه‌ای از توابع درونی برای انجام محاسبات پرتکرار ریاضی ایجاد شده‌اند. به عنوان مثال، می‌توانیم به محاسبه قدر مطلق اعداد، توان‌ها و غیره اشاره کنیم. در فهرست زیر، خلاصه‌ای از تمام متد های پایتون درباره ریاضی را نوشته‌ایم.

• متد abs() : این متد، قدر مطلق عدد داده شده را محاسبه کرده و به بیرون برمی‌گرداند.
• متد divmod() : این متد، مقدار خارج قسمت و باقی‌مانده تقسیم صحیح را محاسبه می‌کند.
• متد max(): متد max() مقدار بزرگ‌ترین آرگومان یا عنصر داخل گروهی از عناصر را پیدا می‌کند. این گروه معمولا در ساختارهای پیمایش‌پذیری مانند لیست یا تاپل، ذخیره شده‌اند.
• متد min(): متد min() مقدار کوچکترین آرگومان یا عنصر داخل گروهی از عناصر را پیدا می‌کند.
• متد pow(): این متد، عدد داده شده را به توان مشخص شده می‌رساند.
• متد round(): از متد round() برای رند کردن اعداد اعشاری – با تعداد رقم مشخص شده – استفاده می‌شود.
• متد sum(): این متد، مجموع تمام مقادیر موجود در شیء پیمایش‌پذیر را محاسبه کرده و به بیرون برمی‌گرداند.

در تصویر زیر، چهار مورد از پرکاربردترین متدها را نام برده‌ایم.

در ادامه این بخش، با تمام توابع بالا به همراه سینتکس و روش استفاده از آن‌ها آشنا می‌شویم.

محاسبه قدر مطلق با کمک تابع abs

متد abs() برای محاسبه قدر مطلق اعداد حقیقی به کار برده می‌شود. قدر مطلق هر عدد به مقدار بدون علامت منفی آن عدد گفته می‌شود. سینتکس استفاده از این متد را در کادر زیر نوشته‌‌ایم.

در سینتکس بالا از فقط از پارامتر n  استفاده شده است. پارامتر n  همان عددی است که باید مقدار قدر مطلق آن محاسبه شود. وجود این پارامتر الزامی است.

در کادر زیر، مثالی درباره استفاده از متد abs() نوشته شده است.

همین‌طور که می‌بینید، متد abs() به خوبی قدر مطلق اعداد مختلط را نیز محاسبه می‌کند. خروجی کد بالا به صورت زیر نمایش داده می‌شود.

x = 5.830951894845301
Y = 10

محاسبه خارج قسمت و باقی‌مانده تقسیم صحیح با متد divmod

برنامه نویسان با استفاده از متد درونی divmod() می‌توانند خارج قسمت و باقیمانده تقسیم اعداد صحیح را بدست بیاورند. خروجی این متد به صورت تاپل برگردانده می‌شود.

در کادر پایین، سینتکس استفاده از متد divmod() را ارائه داده‌ایم.

در سینتکس بالا دو پارامتر دیده می‌شوند. این پارامترها را در فهرست پایین توضیح داده‌ایم.

• dividend: این پارامتر عدد صحیحی را نشان می‌دهد که باید تقسیم شود.
• divisor: این پارامتر هم مقسوم علیه را نشان می‌دهد.

در کادر زیر، مثالی را درباره استفاده از متد divmod() بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

(2, 1)

همین‌طور که مشاهده می‌کنید، خروجی به شکل تاپلی با دو عنصر ظاهر شده است. عنصر اول خارج قسمت این تقسیم و عنصر دوم باقیمانده آن است.

محاسبه مقادیر کمینه و بیشینه

بعضی وقت‌ها می‌خواهیم کوچک‌ترین یا بزرگترین عنصر را از بین دسته‌ای از عناصر پیدا کنیم. این دسته عناصر می‌توانند به صورت جدا از هم باشند یا در ساختارهای پیماپیش‌پذیری مانند لیست، تاپل و غیره ذخیره شده‌ باشند. برای انجام این وظایف در پایتون از توابع min() و max() استفاده می‌کنیم. در این بخش از مطلب، این دو متد را معرفی کرده‌ایم.

پیدا کردن کوچک‌ترین مقدار

با کمک متد min() در پایتون، می‌توانیم کوچک‌ترین مقدار را از بین چند مقدار مشخص پیدا کنیم. این متد را می‌توان به دو روش مختلف استفاده کرد. در ادامه، سینتکس هر دو روش را بررسی می‌کنیم.

در سینتکس بالا، تمام مقادیر به صورت جدا از هم به متد ارسال شده‌اند. همین طور که مشاهده می‌کنید، مقادیر n1  و n2 و بقیه آن‌ها بدون ذخیره شدن در متغیر و به صورت مستقیم به متد min() ارسال شده‌‌اند.

نکته: اگر همه عناصر موجود از نوع رشته باشند، مقایسه الفبایی بین آن‌ها انجام می‌شود.

برای کمک به درک بهتر این مطلب، مثالی را در پایین بررسی کرده‌‌ایم.

بعد از اجرای کد بالا، عبارت John  به عنوان خروجی در کنسول پایتون ظاهر می‌شود. اما در سینتکس پایین، تمام عناصر از قبل در شیء‌ پیمایش‌پذیری ذخیره شده‌اند.

پارامتر iterable  نشان‌دهنده شیء پیمایش‌پذیر است. این شی‌ء می‌تواند لیست یا تاپل باشد. min() در بین تمام اعضای این ساختار جست‌وجو کرده و کوچک‌ترین عضو موجود را پیدا می‌کند. در پایین، مثالی را درباره استفاده از این روش بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، عدد 1  به عنوان خروجی در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

پیداکردن بزرگترین مقدار

پایتون متد max() را فراهم کرده است تا با کمک آن بزرگ‌‌ترین مقدار را از بین عناصر همسان پیدا کنیم. این متد نز مانند متد min() است. یعنی اینکه مقادیر مختلف را هم می‌توانیم به شکل مستقیم به این متد ارسال کنیم و هم به شکل شیئی پیمایش‌پذیر. بنابراین متد max() نیز با دو سینتکس مختلف کار می‌کند. در کادر زیر سینتکس اول استفاده از این متد را نشان داده‌ایم.

در سینتکس بالا، عنصر‌های مورد بررسی به صورت جدا از هم به متد ارسال شده‌اند. برای کمک به درک این مطلب دمثالی را ر پایین، بررسی کرده‌‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، عبارت Vicky  به عنوان خروجی در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

در سینتکس پایین، می‌خواهیم بزرگ‌ترین مقدار را در مجموعه‌ای از عناصر جست‌وجو کرده و پیدا کنیم. اما این‌ بار، تمام عناصر مورد نظر از قبل در شیء‌ پیمایش‌پذیر ذخیره شده‌اند.

پارامتر iterable  نشان‌دهنده شیئی پیمایش‌پذیر است. این شی‌ء می‌تواند لیست یا آرایه یا سایر ساختمان‌های داده پیمایش‌پذیر باشد. max() در بین تمام این عناصر جست‌وجو کرده و بزرگ‌‌ترین عنصر موجود را پیدا می‌کند. در پایین مثالی را درباره استفاده از این روش، بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، عدد 9  به عنوان خروجی در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

به توان رساندن اعداد

زبان پایتون تابعی را به صورت درونی، برای محاسبه توان اعداد تعریف کرده است. تابع pow(x, y) مقدار x  را به توان y  رسانده و نتیجه را برمی‌گرداند. در این تابع می‌توانیم پارامتر سومی را هم قرار بدهیم. پارامتر سوم کمک می‌کند، بعد از محاسبه توان، مقدار باقی‌مانده – تقسیم نتیجه بر پارامتر سوم – را بدست بیاوریم. در واقع این پارامتر، مشابه عملگر باقی‌مانده در تقسیم عمل می‌کند. روش کار تابع به صورت زیر است.

1. در ابتدا حاصل توان را محاسبه می‌کند.
2. سپس حاصل را بر عدد «z» تقسیم می‌کند.
3. در آخر، مقدار باقی‌مانده را برمی‌گرداند.

در کادر زیر، سینتکس کامل تابع pow() را نوشته‌ایم.

در سینتکس بالا سه پارامتر مختلف وجود دارند. این پارامترها را در فهرست زیر توضیح داده‌ایم.

• x: مقدار x  در واقع مقدار پایه توان است. یعنی عددی را نشان می‌دهد که باید به توان رسانده شود. وجود این پارامتر ضروری است.
• y: این پارامتر همان مقدار توان در محاسبه است. وجود این پارامتر ضروری است.
• z: پارامتر z، پارامتر سوم تابع pow() است. این پارامتر برای محاسبه باقیمانده توان به کار برده می‌شود. وجود این پارامتر اختیاری است.

با استفاده از مثال ساده‌ای در کادر زیر، روش کار تابع pow() را بررسی کرده‌‌ایم.

بعد از اجرای برنامه بالا، عدد 4  به عنوان خروجی در کنسول پایتون ظاهر می‌شود. می‌بینید که این تابع فقط مقدار نهایی جواب، یعنی باقیمانده توان را برگردانده است. برای بدست آوردن مقدار توان، پارامتر سوم را نمی‌نویسیم.

بعد از اجرای کد بالا، عدد 64  به عنوان خروجی در کنسول پایتون ظاهر می‌شود. این عدد برابر با جواب عدد ۴ به توان ۳ است.

رند کردن اعداد اعشاری

تمام متد های پایتون طوری طراحی شده‌اند که بیشترین کاربرد را داشته باشند. تابع round() هم از این قانون پیروی می‌کند. از این تابع برای گرد کردن اعداد اعشاری استفاده می‌شود. زیرا توسعه‌دنده می‌تواند به آن بگوید که عدد گرفته شده را تا چند رقم اعشار رند کند. در نتیجه، خروجی تابع می‌تواند عدد صحیح یا اعشاری باشد.

به صورت پیش‌فرض، تعداد اعداد اعشار برابر با 0  در نظر گرفته می‌‌شود. به معنای آن که تابع round() نزدیک‌ترین عدد صحیح به عدد دریافت شده را برمی‌گرداند. در کادر زیر، سینتکس کامل استفاده از این تابع را نوشته‌ایم.

در سینتکس بالا دو پارامتر وجود دارند. این پارامترها را در فهرست زیر توضیح داده‌ایم.

• number : پارامتر اول، نشان‌دهنده همان عددی است که باید رند شود. وجود این پارامتر الزامی است.
• digits : پارامتر digits مشخص می‌کند که پس از رند کردن، چند رقم اعشار باقی بمانند. مقدار پیش‌فرض این پارامتر برابر با 0  است. وجود این پارامتر اختیاری است.

برای کمک به درک بهتر مطلب، مثالی را در پایین بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

6
5.77

همین‌طور که مشاهده می‌کنید، در خط اول از پارمتر دوم استفاده نکرده‌ایم. بنابراین مقدار عدد را به نزدیک‌ترین عدد صحیح یعنی 6  رند کرده است. اما در خط چهار از عدد 2  به عنوان پارامتر دوم استفاده کرده‌ایم. بنابراین مقدار خروجی با دو رقم اعشار رند شده است.

محاسبه مجموع چند مقدار مختلف

از تابع sum در پایتون برای محاسبه مجموع عناصر درون اشیاء پیمایش‌پذیر استفاده می‌شود. در کادر پایین، سینتکس استفاده از این تابع را نوشته‌ایم.

در سینتکس بالا دو پارامتر iterable  و start  وجود دارند. این پارامترها را در فهرست زیر، تعریف کرده‌ایم.

• iterable: این پارامتر، همان شیئی را نشان می‌دهد که باید مجموع عناصر درون آن محاسبه شوند. وجود این پارامتر ضروری است.
• start: مقداری است که باید به حاصل جمع، اضافه شود. وجود این پارامتر اختیاری است.

در کد پایین، مثالی را درباره استفاده از تابع sum() و بدون به کار بردن پارامتر اختیاری بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، عدد 15  در خروجی پایتون ظاهر می‌شود. 15  برابر با حاصل جمع تمام مقادیر موجود در تاپل a  است. در کد پایین، همان مثال را با استفاده از تابع sum() و پارامتر اختیاری بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، عدد 22  در خروجی پایتون ظاهر می‌شود. در این مثال، عدد 7  به حاصل جمع عناصر درون تاپل a  اضافه شده است.

یاد گرفتن پایتون با کمک فیلم‌های آموزشی حرفه‌ای

زبان برنامه نویسی پایتون از زمان انتشار تا به امروز در حال پیشرفت و توسعه است. این زبان به دلیل سادگی و قدرت زیاد به یکی از پرطرفدارترین زبان‌های برنامه نویسی دنیا تبدیل شده است. شروع یادگیری پایتون برای بیشتر افراد آسان است و خیلی سریع پیش می‌رود. اما وقتی وارد مباحث پیشرفته‌تر می‌شوید، ادامه یادگیری آن نیاز به تمرین و تلاش بیشتری دارد. در این زمان وجود منابع یادگیری قدرتمندی مانند فیلم‌های آموزشی می‌توانند کمک بسیار زیادی بکند. فیلم‌های آموزشی نسبت به سایر منابع از کیفیت و بازدهی خیلی بیشتری برخوردار هستند.

فرادرس به عنوان بزرگ‌ترین تولید کننده محتوای آموزشی آنلاین، تمرکز خاصی بر روی تولید فیلم‌های آموزشی پایتون دارد. مطالب و فیلم‌های آموزشی فرادرس از کیفیت بالا و محتوای غنی برخوردار هستند. این فیلم‌ها از مطالب بسیار ساده و ابتدای تا مفاهیم بسیار پیشرفته‌ای مانند شبکه‌های عصبی و یادگیری ماشین را آموزش می‌دهند. تهیه فیلم‌های آموزشی فرادرس یکی از مقرون‌به‌صرفه‌ترین روش‌های آموزش است. در پایین، چند مورد از فیلم‌های آموزشی مربوط به این زبان را معرفی کرده‌ایم.

ساخت و استفاده از انواع داده اصلی

بعضی وقت‌ها توسعه‌دهندگان می‌خواهند بر روی انواع داده اصلی مانند اعداد صحیح، اعداد با «ممیز شناور» (Floating-Point)، رشته‌ها یا مقادیر Boolean، عملیات خاصی را انجام دهند. پایتون برای کمک به برنامه نویسان، توابع درونی ویژه‌ای را تعریف کرده است. در فهرست زیر، این دسته از توابع را به شکل خلاصه‌ معرفی کرده‌ایم. این توابع به پردازش انواع داده اصلی کمک می‌کنند.

• int(): این تابع از روی مقدار عددی یا رشته‌ای دریافت شده، شیء با نوع «Integer» ایجاد می‌کند.
• bin() : این تابع، مقدار عدد صحیح دریافت شده را به رشته باینری معادل آن تبدیل می‌کند.
• oct() : تابع oct() مقدار عدد صحیح دریافت شده را به رشته معادل آن در مبنای هشت تبدیل می‌کند.
• hex() : تابع hex() مقدار عدد صحیح دریافت شده را به رشته معادل آن در مبنای ۱۶ تبدیل می‌کند.
• float(): این تابع از روی مقدار عددی یا رشته‌ای که دریافت می‌کند، شیء با نوع اعشار یا float در پایتون ایجاد می‌کند.
• complex(): تابع complex() با استفاده از آرگومان‌های دریافت شده، عدد مختلط می‌سازد.
• str(): از این تابع برای ساخت شیء رشته در پایتون استفاده می‌شود.
• repr(): تابع repr() ظاهر کاربرپسند و رشته‌ای از شیء داده شده می‌سازد.
• bool(): آرگومان دریافت شده را به مقدار «Boolean» تبدیل می‌کند.
• ord(): این متد، شماره یونیکد کاراکتر دریافت شده را به صورت عدد صحیح برمی‌گرداند.
• chr(): متد chr() با توجه به شماره داده شده، مقدار کاراکتر معادل آن را در دستگاه یونیکد پیدا کرده و برمی‌گرداند.

یکی از روش‌های مناسب برای یادگیری تمام متد های پایتون استفاده از آن‌ها در مثال‌های عملی است. برای تمرین و یادگیری هرچه بیشتر، پیشنهاد می‌کنیم که فیلم آموزش برنامه نویسی پایتون، بررسی مثال های عملی در Python همراه با اعطای گواهینامه را از فرادرس مشاهده کنید. لینک مربوط به این فیلم را در پایین قرار داده‌ایم.

در ادامه این بخش با سینتکس و پارامترهای این توابع آشنا می‌شویم. همچنین روش استفاده از آن‌ها در کدهای پایتون را توضیح داده‌ایم.

نمایش و کار بر روی اعداد صحیح

نوع داده Integer یکی از پرکاربردترین انواع داده در برنامه‌نویسی است. از نوع داده درونی int در زبان پایتون برای نشان دادن اعداد صحیح استفاده می‌شود. در زمان کار،‌ بعضی از اوقات، لازم می‌شود عدد صحیح یا Integer را به عددی در مبناهای دیگر تبدیل کنیم. برای مثال می‌توان به مبناهای ۲ و ۸ و ۱۶ اشاره کرد. همچنین شاید لازم باشد که مقدارهایی از سایر نوع‌ها مانند نوع رشته را به عدد صحیح تبدیل کنیم. برای انجام چنین عملیاتی باید از توابع درونی int() و bin() و oct() و hex() استفاده کنیم.

ساخت عدد صحیح با متد int

متد int() مقادیری دریافت شده به عنوان پارامتر را به عدد صحیح تبدیل می‌کند. در کادر پایین، سینتکس کامل استفاده از متد int() را نوشته‌ایم.

در سینتکس بالا از دو پارامتر value  و base  استفاده کرده‌ایم. در ادامه، این دو پارامتر معرفی شده‌اند.

• value: این پارامتر، نماینده مقدار عددی یا رشته‌ای است که باید به مقداری با نوع عدد صحیح تبدیل شود.
• base: این پارامتر، مبنای عددی است که ورودی بر اساس آن تفسیر می‌شود. این پارامتر اختیاری بوده و مقدار پیش‌فرض آن برابر با 10  است. یعنی اینکه به صورت پیش‌‌فرض، عدد ورودی در مبنای ۱۰ داده شده است.

در کادر زیر، مثالی را درباره تبدیل عدد 3.5  به عدد صحیح نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، عدد 3  در خروجی پایتون ظاهر می‌شود. همین‌طور که مشاهده می‌شود، برای تبدیل کردن اعدد اعشاری به عدد صحیح، بخش اعشاری آن حذف شده است. در کادر پایین، مثالی را هم درباره استفاده از پارامتر اختیاری این متد، بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، عدد 10  در خروجی پایتون ظاهر می‌شود.

تبدیل دستگاه اعداد با استفاده از متد bin

متد bin() در ورودی فقط یک عدد می‌پذیرد. این عدد باید از نوع عدد صحیح باشد. در خروجی هم معادل باینری آن عدد را به عنوان نتیجه برمی‌گرداند. جواب این متد همیشه با پیشوند 0b  شروع می‌‌شود. در کادر پایین، سینتکس استفاده از متد bin() را نوشته‌ایم.

این متد فقط یک پارامتر ورودی دریافت می‌کند. آن‌ هم همان عدد صحیحی است که باید به مبنای دودویی تبدیل شود. در کادر زیر،‌ مثالی را بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کد بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

0b100100

تبدیل دستگاه اعداد با استفاده از متد oct

تابع oct() در ورودی مقداری با نوع عدد صحیح می‌پذیرد. سپس معادل آن عدد را در دستگاه اعداد اکتال یا مبنای هشت به عنوان نتیجه برمی‌گرداند. در این تابع، جواب همیشه با پیشوند 0o  شروع می‌‌شود. در کادر پایین، سینتکس استفاده از متد oct() را نوشته‌ایم.

این متد فقط یک پارامتر ورودی دریافت می‌کند. آن هم همان عدد صحیحی است که باید به مبنای هشت تبدیل شود. در کادر زیر،‌ مثالی را بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

0o14

تبدیل دستگاه اعداد با استفاده از متد hex

تابع hex() در ورودی، مقداری با نوع عدد صحیح می‌پذیرد. سپس معادل آن عدد را در دستگاه هگزادسیمال یا مبنای ۱۶ به عنوان نتیجه برمی‌گرداند. در این تابع، جواب همیشه با پیشوند 0x  شروع می‌‌شود. در کادر پایین، سینتکس استفاده از متد hex() را نوشته‌ایم.

این متد فقط یک پارامتر ورودی دریافت می‌کند. آن هم همان عدد صحیحی است که باید به مبنای شانزده تبدیل شود. در کادر زیر،‌ مثالی را بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

0xff

کار با انواع داده اعشار و مختلط

در بین تمام متد های پایتون، متدهایی هم برای کار با اعداد اعشار و متخلط تعریف شده‌اند. انواع داده اعشار و «مختلط» (Complex) دارای متدهایی برای تبدیل نوع هستند. برای ساخت اعداد اعشار از تابع float() و برای ساخت اعداد مختلط از تابع complex() استفاده می‌کنیم.

استفاده از تابع float برای ساخت عدد اعشاری

تابع float() مقداری را به عنوان آرگومان ورودی دریافت می‌کند. سپس این مقدار را به عددی با نوع اعشاری تبدیل کرده و برمی‌گرداند. در کادر پایین، سینتکس استفاده از این تابع را نوشته‌ایم.

در سینتکس بالا پارامتری به نام value  را به تابع float() ارسال کرده‌ایم. این پارامتر باید از انواع عددی یا رشته قابل تبدیل به عدد اعشار باشد.

در کادر زیر، مثالی درباره استفاده از تابع float() نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

float("3.500") = 3.5
float(3) = 3.0

استفاده از تابع complex برای ساخت عدد مختلط

تمام متد های پایتون برای انجام وظایفی طراحی شده‌‌اند. هر کدام از این وظایف، کاربرد مشخصی در برنامه نویسی دارند. یکی از وظایف خاص در بحث ریاضیات مربوط به ساخت اعداد مختلط است. در پایتون با استفاده از متد complex() عدد مختلط ایجاد می‌کنیم. در اعداد مختلط، بخش حقیقی و موهومی عدد از هم مجزا هستند.

در سینتکس پایین، روش نوشتن تابع complex() را توضیح داده‌ایم.

در سینتکس بالا دو پارامتر real  و imaginary  به تابع ارسال شده‌اند. این دو پارامتر را در پایین معرفی کرده‌ایم.

• real: وجود این پارامتر ضروری است. پارامتر real  عددی است که بخش حقیقی عدد مختلط را نشان می‌دهد. به صورت پیش‌فرض، مقدار این پارامتر برابر با 0  است.
• imaginary: وجود این پارامتر اختیاری است. پارامتر imaginary  عددی است که بخش موهومی عدد مختلط را نشان می‌دهد. مقدار پیش‌فرض این پارامتر برابر با 0  است.

نکته:‌ به عنوان مقدار برای پارامتر اول، می‌توانیم از رشته معادل عدد مختلط – مانند ‘3+5j’ - نیز استفاده کنیم. اما در صورت استفاده از این روش، دیگر پارامتر دوم نباید نوشته شود.

در کادر پایین، دو مثال درباره استفاده از تابع complex() نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

complex(3, 5) = (3+5j)
complex("3+5j") = (3+5j)

ساختن و نمایش رشته با استفاده از متدهای str و repr

در هنگام ساخت و استفاده از نوع داده استرینگ در پایتون، دو تابع درونی و کاربردی str() و repr() به کمک توسعه‌دهندگان می‌آیند. در این بخش، ابتدا با تابع str در پایتون آشنا می‌‌شویم. کار با متن و رشته‌ها در پایتون یکی از کاربردی‌ترین و مهم‌ترین وظایفی است که برنامه نویسان در پروژه‌های مختلف با آن سروکار دارند. برای کسب مهارت در این زمینه، پیشنهاد می‌کنیم که فیلم رایگان آموزش رشته و متن در برنامه نویسی پایتون را از فرادرس مشاهده کنید. لینک مربوط به این فیلم را در پایین نیز قرار داده‌ایم.

تابع str() مقدار داده شده را به رشته تبدیل می‌کند. در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

در سینتکس بالا سه پارامتر دیده می‌‌شود. این پارامترها را در پایین توضیح داده‌ایم.

• object : در این پارامتر هر مقداری می‌تواند قرار بگیرد. پارامتر object شیئی را نشان می‌دهد که باید به رشته تبدیل شود.
• encoding : در این پارامتر نوع encoding شیء مورد نظر مشخص می‌شود. به صورت پیش‌‌فرض برابر با «UTF-8» است.
• errors : در این پارامتر مشخص می‌کنیم که در صورت عدم موفقیت رمز‌گشایی شیء داده شده چه رفتاری باید انجام شود.

در کادر پایین، مثال ساده‌ای درباره استفاده از تابع str() نوشته شده است.

بعد از اجرای کدهای بالا، مقدار 3.5  در خروجی پایتون ظاهر می‌شود. این عدد از نوع رشته است. متدهای رشته به عنوان زیرمجموعه‌ای از تمام متد های پایتون شناخته می‌شوند. بیشتر این متدها به صورت اختصاصی و مربوط به کلاس str  هستند. برای آشنایی با متدهای رشته در پایتون، پیشنهاد می‌کنیم که مطلب مربوط به این موضوع را در مجله فرادرس مطالعه کنید.

تابع repr() «نمایش توسعه‌دهنده‌پسند» (Developer-Friendly Representation) از شیء داده شده برمی‌گرداند. برای تمام انواع داده درونی پایتون خروجی تابع repr() همانند خروجی تابع str() است. در کادر زیر، مثال‌های مختلفی درباره استفاده از این تابع را بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

42
3.14
[1, 2, 3]
{'one': 1, 'two': 2, 'three': 3}
{'C', 'A', 'B'}

برای درک تفاوت بین متدهای repr() و str() به مثال زیر، توجه کنید. در این مثال از ماژول datetime در پایتون استفاده کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

datetime.datetime(2025, 5, 31, 11, 40, 36, 497768)
2025-05-31 11:40:36.497768

پردازش مقادیر بولی

تابع bool() مقدار بولی شیء‌ مشخص شده را محاسبه کرده و برمی‌گرداند. در واقع اشیاء همیشه مقدار True  برمی‌گردانند. مگر اینکه یکی از شرایط زیر برقرار باشد.

• شیء تهی باشد، برای مثال []  و ()  و {}.
• خود شیء برابر با False  باشد.
• شیء مساوی با 0  باشد.
• شیء None  باشد.

در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

در این سینتکس فقط پارامتر object وجود دارد. این پارامتر می‌تواند از هر نوعی مانند رشته، لیست، عدد یا غیره باشد. در پایین مثالی آورده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، نتیجه به شکل True  در خروجی پایتون ظاهر می‌شود.

متدهای ord و chr برای رمزگذاری رشته‌ها

متد ord() شماره یونیکد کاراکتر مشخص شده را برمی‌گرداند. در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را نوشته‌ایم.

در این سینتکس از یک پارامتر – character  - استفاده شده است. این پارامتر می‌تواند هر کاراکتری را نشان دهد. اما باید از نوع رشته باشد.

در کادر زیر، مثالی را درباره استفاده از متد ord() بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، نتیجه به صورت عدد 104  در خروجی پایتون نشان داده می‌شود.

متد chr() هم با توجه به شماره داده شده، کاراکتر متناظر آن را در دستگاه یونیکد برمی‌گرداند. در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را نوشته‌ایم.

پارامتر number  از نوع عدد صحیح است. این عدد باید مقدار معتبری از کدهای یونیکد باشد. در کادر زیر،‌ روش استفاده از این متد را با مثال بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، نتیجه به صورت کاراکتر a  در خروجی پایتون نشان داده می‌شود.

ساخت مجموعه‌های پیمایش‌ پذیر

یکی از ویژگی‌های مهم پایتون، پشتیبانی از چند ساختار مختلف برای نگهداری داده‌ها است. تمام متد های پایتون برای استفاده بر روی داده‌ها به کار برده می‌شوند. اما از این متدها برای ایجاد ساختارهای پیمایش‌پذیر استفاده می‌‌شود. در این مجموعه‌ها می‌توانیم مقادیری با انواع داده مختلف را ذخیره کنیم. ساختارهای ذخیره‌سازی داده‌ها در پایتون شامل لیست، تاپل، دیکشنری و مجموعه‌ است. در فهرست زیر، توابع مخصوص این کار را به صورت خلاصه معرفی کرده‌ایم.

• list(): از روی اشیاء قابل پیمایش، شیء لیست ایجاد می‌کند.
• tuple(): از روی اشیاء قابل پیمایش، شیء تاپل ایجاد می‌کند.
• dict(): از روی چند جفت داده به صورت «کلید-مقدار» شی‌ء دیکشنری ایجاد می‌کند.
• set(): از روی اشیاء قابل پیمایش، شیء مجموعه ایجاد می‌کند.
• frozenset(): از روی اشیاء قابل پیمایش، شیء «فروزن‌ست» (Frozenset) ایجاد می‌کند.

نکته: توابع بالا، بدون گرفتن ورودی هم می‌توانند شیء مخصوص خود را ایجاد کنند.

در ادامه این بخش از مطلب، تمام متد های پایتون نوشته شده در فهرست بالا را یک به یک توضیح داده‌ایم.

ساخت لیست با استفاده از تابع list

از تابع list() برای ساختن شیء لیست استفاده می‌شود. شیء لیست در پایتون به مجموعه‌ای از داده‌های مرتب گفته می‌شود که قابل تغییر هستند.

در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

پارامتر iterable  توالی از عناصر یا مجموعه یا هر شیء پیمایش‌پذیری است که می‌خواهیم به لیست تبدیل شود. استفاده از این پارامتر، اختیاری است.

در کادر زیر، مثالی درباره استفاده از تابع list() بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

['apple', 'banana', 'cherry']

ساخت تاپل با استفاده از تابع tuple

از تابع tuple() برای ساختن شیء تاپل استفاده می‌شود. شیء تاپل در پایتون به مجموعه‌ای از داده‌های مرتب گفته می‌شود که قابل تغییر یا حذف شدن نیستند.

در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

پارامتر iterable  توالی از عناصر یا مجموعه یا هر شیء پیمایش‌پذیری است که می‌خواهیم به تاپل تبدیل شود. استفاده از این پارامتر اختیاری است.

در کادر زیر، مثالی را درباره استفاده از تابع tuple() بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

('apple', 'banana', 'cherry')

ساخت دیکشنری با استفاده از تابع dict

از تابع dict() برای ساختن دیکشنری در پایتون استفاده می‌شود. دیکشنری به مجموعه‌ای از داده‌های نامرتب گفته می‌شود. این داده‌ها قابل تغییر هستند و اندیس‌گذاری شده‌اند.

در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

در داخل پرانتز می‌توان بدون محدودیت آرگومان، کلمه کلیدی قرار داد. این آرگومان‌ها به شکل کلید- مقدار یا key = value  نوشته می‌شوند. باید بین آن‌ها با کاما ,  فاصله قرار داد. وجود این پارامتر اختیاری است.

در کادر زیر، مثالی از کاربرد تابع dict() را بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

{'name': 'John', 'age': 36, 'country': 'Norway'}

ساخت مجموعه با استفاده از توابع set و frozenset

تمام متد های پایتون برای کار با داده‌ها ساخته نشده‌اند. بعضی از این متدها برای نگهداری و دسته‌بندی داده‌ها به کار برده می‌‌شوند. یکی از این نوع متد‌ها، متد set() است. این متد برای ساخت نوع Set در پایتون استفاده می‌شود. Set در پایتون به نوع داده درونی گفته می‌شود که مجموعه‌ای از اشیاء یکتا و قابل هش کردن را در خود جای داده است. به این اشیا عنصر یا عضو گفته می‌‌شود. مجموعه‌های پایتون از تمام عملیات رایج بر روی مجموعه‌های ریاضی مانند اجتماع، اشتراک، تفاضل و تفاضل متقارن پشتیبانی می‌کنند.

دو نوع، مجموعه مختلف در پایتون وجود دارند.

با استفاده از تابع set() در پایتون Set ایجاد می‌کنیم. عناصر قرار گرفته در مجموعه‌ها نامرتب هستند. بنابراین هر بار که عناصر مجموعه‌ای را چاپ می‌کنیم، ممکن است به شکل جدیدی نمایش داده شوند.

در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

پارامتر iterable  توالی از عناصر یا هر شیء پیمایش‌پذیری است که می‌خواهیم به مجموعه تبدیل شود. استفاده از این پارامتر اختیاری است. در کادر زیر، مثالی درباره تابع set() نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

{'cherry', 'apple', 'banana'}

تابع frozenset() نیز مجموعه‌ای از داده‌ها را ایجاد می‌کند. داده‌های درون این مجموعه، غیرقابل تغییر هستند. به این مجموعه شیء فروزن‌ست گفته می‌شود. در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را نوشته‌ایم.

پارامتر iterable  در سینتکس بالا می‌تواند هر شی‌ء پیمایش‌پذیری مانند لیست،‌ مجموعه، تاپل و غیره باشد. در کادر زیر، مثالی برای تابع frozenset() نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

frozenset({'banana', 'cherry', 'apple'})

با کمک فیلم‌های فرادرس پیاده سازی پروژه های پایتون را یاد بگیریم

یادگیری پایتون زمانی مؤثرتر می‌شود که همراه با اجرای پروژه‌های واقعی باشد. فرادرس، به عنوان یکی از بزرگ‌ترین و معتبرترین تولیدکنندگان محتوای آموزشی فارسی، مجموعه‌ای گسترده از دوره‌های پایتون را ارائه کرده است. این دوره‌ها نه‌تنها مفاهیم پایه را آموزش می‌دهند، بلکه با تمرکز بر پروژه‌های عملی، به شما کمک می‌کنند تا مهارت‌های برنامه‌نویسی خود را در عمل بسنجید و تقویت کنید. از آنجا که پایتون در حوزه‌هایی مانند توسعه نرم‌افزار، هوش مصنوعی، داده‌کاوی و امنیت سایبری کاربرد دارد، با مشاهده آموزش‌های پروژه‌محور می‌توانید آماده ورود به بازار کار شوید یا ایده‌های شخصی خود را پیاده‌سازی کنید.

در پایین، چند مورد از فیلم‌‌های آموزش پروژه‌محور زبان پایتون را معرفی کرده‌ایم.

در صورت تمایل با کلیک بر روی تصویر زیر به صفحه اصلی این مجموعه آموزشی، هدایت شده و از فیلم‌های پروژه‌محور بیشتری دیدن کنید.

توابع مربوط به کار با اشیاء‌ پیمایش پذیر در پایتون

اشیاء پیمایش‌پذیر اهمیت زیادی در زبان‌های برنامه نویسی دارند. متدهای مربوط به کار با اشیاء پیمایش‌پذیر زیرمجموعه‌ای از تمام متد های پایتون هستند. در زبان پایتون چندین متد درونی برای کار با این ساختارها تعریف شده‌‌‌اند. در فهرست زیر به صورت خلاصه این متدها را توضیح داده‌‌ایم.

• len(): این متد، اندازه شیء پیماپیش‌پذیر را محاسبه کرده و برمی‌گرداند.
• reversed(): متد reversed() شکل معکوس ساختار پیمایش‌پذیر را می‌سازد.
• sorted(): لیست مرتبی از روی عناصر ساختار پیمایش‌پذیر ایجاد می‌کند.
• range(): محدوده‌ای از مقادیر عدد صحیح می‌سازد.
• enumerate(): این تابع ساختار پیمایش‌پذیری درست می‌کند. عناصر این ساختار همگی تاپل هستند. هر تاپل دارای یک جفت عنصر است. این عناصر شامل اعضای شیء پیمایش‌پذیر مشخص شده و شماره اندیس هر شیء هستند.
• slice(): این تابع شیء «Slice» ایجاد می‌کند.

در ادامه، تمام متد های پایتون معرفی شده در فهرست بالا را همراه با مثال، توضیح داده‌ایم.

محاسبه طول با استفاده از تابع len

متد len() تعداد عناصر موجود در شیء‌ پیمایش‌پذیر را شمرده و برمی‌گرداند. اگر شیء مورد نظر از نوع رشته باشد، متد len() تعداد کاراکترهای آن رشته را برمی‌گرداند. در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

ارسال پارامتر object به این تابع ضروری است. object باید توالی از عناصر یا ساختاری پیمایش‌پذیر باشد. در پایین، مثالی را درباره استفاده از len() نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، عدد 3  در خروجی پایتون ظاهر می‌شود.

معکوس کردن و مرتب‌سازی عناصر

reversed() و sorted()  هم از متدهای پرکابرد در بین تمام متد های پایتون هستند. زیرا در زمان کار با ساختارهایی مانند لیست،‌ تاپل یا آرایه، عملیات مربوط به معکوس کردن و مرتب‌سازی عناصر کاربرد زیادی دارد. ابتدا با متد reversed() آشنا می‌شویم.

متد Reversed

تابع Reverse در پایتون حالت معکوس شده شیء پیمایشگر را برمی‌گرداند. در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

وجود پارامتر sequence  الزامی است. این پارامتر می‌تواند هر شیء پیمایش‌پذیری باشد. در کادر پایین، با استفاده از مثال ساده‌ای روش استفاده از این متد را بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

d
c
b
a

متد sorted

متد sorted()، لیست مرتب‌سازی شده‌ای از عناصر تشکیل دهنده شیء پیمایش‌پذیر می‌سازد. توسعه‌دهندگان می‌توانند مشخص کنند که این لیست به صورت صعودی مرتب شود یا نزولی. رشته‌ها بر اساس حروف الفبا و اعداد بر اساس مقدار آن‌ها مرتب می‌شوند.

نکته: اگر ساختاری حاوی عناصر رشته‌ای و عدد در کنار هم باشد، امکان مرتب‌سازی آن وجود ندارد.

در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

در سینتکس بالا سه پارامتر مختلف به کار برده شده‌‌اند. این پارامترها را در پایین توضیح داده‌ایم.

• iterable: این پارامتر الزامی است. پارامتر iterable  توالی را نشان می‌دهد که باید عناصر آن مرتب شوند. این توالی می‌تواند لیست، دیکشنری، تاپل یا سایر موارد باشد.
• key: این پارامتر اختیاری است. پارامتر key  تابعی است که ترتیب چیدمان عناصر را مشخص می‌کند. مقدار پیش‌‌فرض این پارامتر «None» است. در صورت خالی بودن، مرتب‌سازی بر اساس مقدار هر عنصر انجام می‌شود.
• reverse: این پارامتر اختیاری است. مقدار این پارامتر باید از نوع بولی باشد. False باعث مرتب‌سازی صعودی و True باعث مرتب‌سازی نزولی می‌شود. مقدار پیش‌فرض پارامتر reverse  برابر با False  است.

در کادر زیر مثالی بابت استفاده از تابع sorted()  و بدون مقداردهی پارامترهای اختیاری نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

['a', 'b', 'c', 'd', 'e', 'f', 'g', 'h']

در کادر زیر مثالی درباره استفاده از تابع sorted()  و با مقداردهی پارامتر reverse نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

['h', 'g', 'f', 'e', 'd', 'c', 'b', 'a']

در کادر زیر مثالی بابت استفاده از تابع sorted()  و با مقداردهی پارامتر key  نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

[11, 12, 5, 3, 17, 2, 1]

ساخت محدوده‌ای از مقادیر عدد صحیح

از تابع Range در پایتون برای ساختن توالی از اعداد استفاده می‌شود. این توالی عددی به صورت پیش‌فرض از 0  شروع شده و به اندازه یک واحد به ازای هر عدد افزایش پیدا می‌کند. سپس یک واحد قبل از رسیدن به حد نهایی، متوقف می‌شود.

در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

در سینتکس بالا سه پارامتر وجود دارند. این پارامترها را در فهرست زیر، معرفی کرده‌ایم.

• start: پارامتر start اختیاری است. این پارامتر، عدد صحیحی را نشان می‌دهد که ساختن محدوده باید از آنجا شروع شود. مقدار پیش‌فرض پارامتر start  برابر با 0  است.
• stop : استفاده از پارامتر stop ضروری است. این پارامتر، حد نهایی ساختن عدد صحیح را نشان می‌دهد. عدد مشخص شده در این پارامتر جزو توالی ساخته شده نیست.
• step : این پارامتر اختیاری است. پارامتر step ، مقدار قدم‌های مربوط به ساختن توالی را نشان می‌دهد. مقدار پیش‌فرض این پارامتر هم 1  است. یعنی هر عدد یک واحد نسبت به عدد قبلی خود بیشتر است.

برای کمک به درک بهتر مطلب، در کادر پایین، مثالی را نوشته‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

3
5
7
9
11
13
15
17
19

شمارش عناصر در حلقه

تابع enumerate() دنباله‌ای از عناصر را در ورودی دریافت می‌کند. سپس آن را مانند یک شیء «Enumerate» برمی‌گرداند. تابع enumerate() شمارنده‌ای را به عنوان کلید به تمام عناصر شیء‌ Enumerate اضافه می‌کند. در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید. در واقع وظیفه تابع enumerate() شمردن عناصر درون دنباله است.

در سینتکس بالا دو پارامتر iterable  و start  وجود دارند.

• iterable: این پارامتر، همان دنباله یا شیء پیمایش‌پذیر است.
• start: این پارامتر، عددی است که مقدار شروع را برای شمارش عناصر مشخص می‌کند.

برای کمک به درک بهتر مطلب، مثالی را در پایین بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی زیر در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

[(0, 'apple'), (1, 'banana'), (2, 'cherry')]
[(5, 'apple'), (6, 'banana'), (7, 'cherry')]

استخراج تکه‌هایی از توالی عناصر

تابع Slice در پایتون، شیء از نوع «Slice» را برمی‌گرداند. از شیء Slice برای مشخص کردن روش تکه‌تکه‌ کردن توالی‌ عناصر استفاده می‌شود. با استفاده از این شیء محل شروع و پایان تکه‌تکه‌سازی را مشخص می‌کنیم. همچنین می‌توانیم اندازه قدم‌های مورد پیمایش را نیز مشخص کنیم. در کادر زیر، سینتکس مربوط به استفاده از این متد را مشاهده می‌کنید.

در سینتکس بالا سه پارامتر start  و end  و step  وجود دارند. این پارامترها را در فهرست زیر معرفی کرده‌ایم.

• start: این پارامتر اختیاری است. در پارامتر start  مقدار عدد صحیح قرار می‌گیرد. این مقدار، محل شروع استخراج عناصر مورد نظر را نشان می‌دهد. مقدار پیش‌فرض پارامتر start  برابر با 0  است.
• end: این پارامتر هم عدد صحیحی است که محل به پایان رسیدن استخراج عناصر از مجموعه داده اصلی را مشخص می‌کند.
• step: وجود این پارامتر اختیاری است. در پارامتر step  عدد صحیح قرار می‌گیرد. این عدد، تعداد گام‌های مورد استفاده برای استخراج عناصر را مشخص می‌کند.

به منظور کمک به درک بهتر مطلب، مثالی را در پایین بررسی کرده‌ایم.

بعد از اجرای کدهای بالا، خروجی به شکل (‘a’, ‘d’, ‘g’) در کنسول پایتون ظاهر می‌شود.

معرفی باقی‌مانده متدهای پایتون

در این بخش از مطلب، تمام متد های پایتون باقی‌مانده را به صورت جدول همراه با توضیح معرفی کرده‌ایم.

جمع‌بندی

در این مطلب از مجله فرادرس با تمام متد های پایتون در زمینه‌هایی مانند ساخت و استفاده از انواع داده اصلی، ساختن مجموعه‌های پیمایش‌پذیر و غیره آشنا شده‌ایم. ابتدا توابع را نام برده و مفهوم آن‌ها را توضیح دادیم. بعد از نشان دادن سینتکس کامل هر متد، با کمک مثال ساده‌ای روش استفاده از آن را هم بررسی کرده‌ایم. بخش مهمی از متن به آموزش روش ساخت انواع ساختار پیمایش‌پذیر مانند لیست، رشته، تاپل و غیره می‌پردازد.

برنامه نویسان پایتون لازم نیست با تمام متد های پایتون آشنا باشند. اما باید بتوانند مسائل خود را با جست‌وجو در منابع معتبر و شناخت متدهای مفید، حل کنند.