این اثر انگشت (داکتیلوگرام) که قدیمی‌ترین و کامل‌ترین اثر انگشت نئاندرتال کشف‌شده تاکنون محسوب می‌شود، شواهد جدیدی از توانایی شناختی نئاندرتال‌ها ارائه می‌دهد.

هنر عمدی یک نئاندرتال؛ فراتر از یک لکه

محققان معتقدند این یافته نشان می‌دهد که نئاندرتال‌ها نیز مانند ما انسان‌های مدرن پدیده پاریدولیا را تجربه می‌کردند؛ یعنی تمایل به درک چهره‌ها در اشیاء روزمره. در این مطالعه آمده است که این شیء به درک ما از ظرفیت انتزاعی نئاندرتال‌ها کمک می‌کند و نشان می‌دهد که می‌تواند قدیمی‌ترین عکس سلفی جهان در دوران پیش از تاریخ باشد.

پیش از این یک اثر انگشت جزئی نئاندرتال در رزین باستانی در یک سایت آلمانی در کونیگساوه پیدا شده بود. با این حال، تیم اسپانیایی تأکید می‌کند که این اثر انگشت جدید به دلیل کامل بودن آن بسیار قابل توجه است.

آن‌ها اظهار داشتند که قطه اخرایی به‌صورت یک لکه بی‌شکل یا صرفا یک آلودگی ظاهر نمی‌شود. بلکه حاوی یک اثر انگشت است که نشان می‌دهد رنگدانه به‌طور خاص با نوک انگشت آغشته به رنگدانه اعمال شده است.

پنجره‌ای به ذهن هنرمند نئاندرتال

تجزیه و تحلیل‌های گسترده نشان داد که رنگدانه قرمز از اکسیدهای آهن و مواد معدنی رسی تشکیل شده و اثر انگشت به احتمال زیاد متعلق به یک مرد بالغ نئاندرتال است. جالب اینجاست که سنگ‌ریزه هیچ نشانه‌ای از استفاده ابزاری نداشته و از رودخانه ارسما در همان نزدیکی به پناهگاه صخره‌ای منتقل شده بود.

این سنگ کاربرد ابزاری نداشته و به همین دلیل ارزش آن بیشتر نمادین بوده تا عملی. شکل غیرمعمولش که شاید شبیه چهره‌ای کشیده بوده، احتمالا فردی را به برداشتن آن ترغیب کرده است. آن فرد سپس انگشت آغشته به رنگ قرمز خود را دقیقا جای بینی روی آن چهره خیالی فشار داده و به این ترتیب اثری شبیه به قدیمی‌ترین عکس سلفی جهان را خلق کرده است.

این کشف، درک ما از پیچیدگی‌های ذهنی و هنری خویشاوندان باستانی‌مان را عمیق‌تر می‌کند و نشان می‌دهد که میل به بیان خود و دیدن معنا در دنیای اطراف ریشه‌های بسیار کهنی دارد.