1

بچه‌ها موجودات کنجکاوی هستند که توانایی بالایی در توجه به جزئیات دنیای اطراف خود دارند. در یک مطالعه جدید، محققان کشف کرده‌اند که حتی ریتم‌های درون بدن نوزادان نیز از سنین پایین در حوزه توجه آن‌ها قرار دارد.

این تحقیق نشان می‌دهد که نوزادانی که حتی تنها 3 ماه سن دارند، می‌توانند به ضربان قلب خود توجه کنند.

“نوزادها باید متوجه شده باشند که شکل‌ها همزمان با ضربان قلب یا تنفس آن‌ها حرکت می‌کنند و بنابراین بیشتر به آن‌ها توجه کرده‌اند”، نویسنده اصلی مطالعه، مارکوس تونته از دانشگاه وین بیان کرد.

نوزادها ضربان قلب و سیگنال‌های بدن را متوجه می‌شوند

والدین معمولاً به تغییرات در گریه یا حالات صورت توجه می‌کنند تا بفهمند چه چیزی نیاز نوزاد است. اما در زیر سطح، نشانه‌های درونی وجود دارند که ممکن است به شکل‌گیری حس هویت و احساسات نوزاد کمک کنند.

سیگنال‌های بدن می‌توانند شامل ضربان ثابت قلب و بالا و پایین شدن قفسه سینه در هنگام تنفس باشند. این سیگنال‌ها به مغز نوزاد اطلاعات مفیدی می‌دهند. کارشناسان معتقدند این اطلاعات می‌توانند به تقویت خودآگاهی و رشد عاطفی کمک کنند.

“چندین تئوری اخیر پیشنهاد کرده‌اند که درک سیگنال‌های درونی بدن، نقش مهمی در رشد اولیه انسان ایفا می‌کند”، محققان نوشتند. “با این حال، شواهد تجربی از حساسیت به ضربان قلب در نوزادان تاکنون مختلط بوده است.”

نوزادها به ریتم ضربان قلب واکنش نشان می‌دهند

محققان آزمایش کردند که آیا نوزادان متوجه می‌شوند وقتی یک شکل انیمیشنی به‌طور همزمان با ضربان قلب آن‌ها حرکت می‌کند. اگر شکل با ضربان قلب هماهنگ نبود، بسیاری از نوزادان به نظر می‌رسید که کمی علاقه خود را از دست داده‌اند.

دانشمندان می‌گویند حساسیت به ضربان قلب در طی دو سال اول زندگی به طور شگفت‌آوری پایدار به نظر می‌رسد. مشاهده این پایداری نشان می‌دهد که ریتم‌های درونی می‌توانند تجربیات اجتماعی و عاطفی اولیه نوزادان را هدایت کنند.

آگاهی از تنفس در دوران نوزادی

این تیم همچنین به بررسی چگونگی پیگیری تنفس خود توسط نوزادان پرداختند. نتایج نشان داد که نوزادها بالا و پایین رفتن قفسه سینه خود را متوجه می‌شوند، اگرچه این موضوع در سال دوم زندگی بیشتر مشخص می‌شود.

جالب اینجاست که توانایی احساس ضربان قلب و تنفس چندان همپوشانی ندارد. این تفکیک ممکن است مشابه چیزی باشد که محققان در بزرگ‌ترها مشاهده می‌کنند؛ جایی که بعضی افراد در حس کردن یکی از ریتم‌های بدن بهتر از دیگری عمل می‌کنند.

انیمیشن‌ها و ردیابی چشم

مطالعه نوزادان کار آسانی نیست – به‌ویژه وقتی آن‌ها نمی‌توانند صحبت کنند.

برای درک چگونگی واکنش نوزادان به ریتم‌های بدن، تیم تحقیقاتی از ابزارهای ردیابی چشم استفاده کردند و اشکال متحرکی را نشان دادند که یا همزمان با ضربان قلب یا تنفس نوزاد حرکت می‌کرد یا خارج از هماهنگی بود.

اگر شکل‌ها با سیگنال‌های درونی نوزاد همزمان حرکت می‌کردند، نوزادان تمایل داشتند مدت طولانی‌تری به آن نگاه کنند. این واکنش به دانشمندان کمک کرد تا نتیجه‌گیری کنند که نوزادها متوجه ارتباط بین انیمیشن و ریتم بدن خود شده‌اند.

آگاهی از ضربان قلب و رشد نوزاد

نتایج این تحقیق درها را برای بررسی اینکه چگونه آگاهی از بدن در سنین پایین می‌تواند به درک عاطفی کمک کند، باز می‌کند. از آنجا که درک سیگنال‌های درونی به سلامت روان در کودکان بزرگ‌تر و بزرگ‌سالان مرتبط است، شناسایی این الگوها در سنین پایین ممکن است روزی به پیشگیری از مشکلات قبل از شروع کمک کند.

محققان به‌ویژه علاقه‌مندند بدانند که آیا تفاوت‌های درک بدن در دوران نوزادی می‌تواند توضیح دهد که چرا برخی از کودکان حساسیت عاطفی یا هماهنگی اجتماعی بیشتری نسبت به دیگران دارند. این مسیر تحقیقاتی می‌تواند منجر به استراتژی‌های جدید برای حمایت اولیه شود.

حمایت از ادراک بدن در سنین پایین

نوزادها احتمالاً این توانایی‌ها را در روال‌های روزمره نشان می‌دهند، حتی اگر والدین آن‌ها متوجه نشوند. در حالی که مراقبین به بی‌قراری‌هایی که ممکن است به گرسنگی یا ناراحتی مربوط باشند پاسخ می‌دهند، نوزادها تجربه بیشتری در ارتباط دادن سیگنال‌های درونی و بیرونی کسب می‌کنند.

برخی از کارشناسان معتقدند که آگاهی زودهنگام از ریتم‌های درونی ممکن است با چگونگی توسعه توانایی‌های عاطفی و اجتماعی نوزادها در آینده مرتبط باشد. حمایت از چنین ادراک بدنی اولیه می‌تواند در تقویت خودآگاهی سالم نقشی ایفا کند.

مسیرهای تحقیقاتی آینده

مطالعات جدید درباره نوزادان ممکن است بپرسند که آیا والدین می‌توانند آگاهی از تنفس یا ضربان قلب را تشویق کنند. کارشناسان همچنین می‌پرسند که این الگوهای اولیه سیگنال‌های بدن چگونه ممکن است با سلامت روان در کودکان بزرگ‌تر مرتبط باشند.

محققان پیشنهاد می‌دهند که با بررسی حساسیت زودهنگام به ریتم‌های داخلی بدن، ممکن است روزی بتوان به کودکانی که با اضطراب دست و پنجه نرم می‌کنند کمک کرد. برای حال، تیم تحقیقاتی برنامه دارد تا این یافته‌ها را از طریق مشاهدات بلندمدت گسترش دهد.

این مطالعه در مجله eLife منتشر شده است.