29 اسفند 1403 ساعت 18:31
مشاهدات جدید پیشرفته‌ترین تلسکوپ فضایی ناسا سبب حیرت دانشمندان شده است. به‌باور تلسکوپ جیمز وب جهان هستی درون یک سیاه چاله غول‌پیکر قرار دارد و دید ما به جهان کاملا اشتباه بوده است.
از ابتدای خلقت انسان همیشه در تلاش بوده است بتواند جهان اطراف خود را درک کند. ما دوست داریم متوجه شویم که در کجای جهان هستیم و این جهان چگونه شکل گرفته است. تلسکوپ جیمز وب فکر می‌کند که جهان هستی درون یک سیاه چاله قرار دارد. چرا جیمز وب به چنین نتیجه‌ای رسیده است؟ آیا ممکن است کل مواردی که پیشتر در اخبار نجوم دیده بودیم اشتباه باشند؟
داده‌های باورنکردنی تلسکوپ جیمز وب از وجود جهان هستی درون سیاه چاله
در تابستان ۲۰۲۲ ناسا تلسکوپ ۱۰ میلیارد دلاری خود را روانه فضا کرد. جیمز وب توانسته نگاه ما را به جهان اطراف تغییر دهد و برخی از نخستین کهکشان های جهان را مشاهده کند. در بهترین تصاویر تلسکوپ جیمز وب می‌توانیم از زیبایی‌های جهان لذت ببریم. هرچند دستاورد جدید این تلسکوپ می‌تواند همه‌چیز را زیر سوال ببرد. اگر مشاهدات تلسکوپ جیمز وب را قبول کنیم، کل جهان هستی ما درون یک سیاه چاله بزرگ قرار دارد.
شاید در نگاه اول بگویید که در نتیجه سال‌ها پژوهش و تلاش علمی تئوری‌های فعلی به‌دست آمده‌اند. به همین‌خاطر امکان ندارد که شاهد تغییر شگرفی در آنها باشیم. گرچه نگاهی به گذشته تاریخ بشر چیز دیگری را نشان می‌دهد. بارها نگاه انسان به جهان هستی عوض شده و متوجه شده‌ایم که باورهای ما اشتباه بوده‌اند. پس کاملا این احتمال وجود دارد که جیمز وب توانسته باشد حضور جهان هستی درون یک سیاه چاله را اثبات کند.
تلسکوپ جیمز وب در هنگام مشاهده کهکشان‌های مختلف متوجه شد که دو‌سوم آنها به‌صورت ساعت‌گرد می‌چرخند. یک‌سوم نیز خلاف جهت عقربه‌های ساعت حرکت می‌کنند. در حالیکه در یک جهان عادی باید نیمی از کهکشان‌ها در یک سمت و نیمی دیگر در سمت مخالف بچرخند. به‌بیان دیگر در جهان هستی ما کهکشان‌ها تمایل دارند که در جهت ساعت‌گرد حرکت کنند. دلیل چنین چیزی چیست؟
تلسکوپ جیمز وب برای اثبات ادعای خود داده‌های مربوط به ۲۶۳ کهکشان را در اختیار اخترشناسان قرار داده است. دانشمندان هنوز با قطعیت نمی‌دانند که چه‌چیزی سبب چنین وضعیتی شده است. با وجود این، تنها دو اتفاق را محتمل می‌دانند.
توضیح اول بیان می‌کند که جهان هستی هنگام تولد در حال چرخش بوده است. اگر چنین توضیحی را بپذیریم، نظریه‌های کنونی کیهان‌شناسی ناقص هستند و باید بازنگری شوند. چرخش جهان هستی در هنگام تولد نیز می‌تواند تنها با حضور آن درون یک سیاه چاله بزرگ توضیح داده شود.
براساس کیهان‌شناسی سیاه‌چاله‌ای جهان قابل مشاهده کاملا درون یک سیاه چاله بزرگ قرار دارد. خود سیاه چاله نیز بخشی از یک جهان مادر است. مرز چنین جهانی افق رویداد سیاه چاله نام دارد. جایی که هیچ‌چیز حتی نور نمی‌تواند از گرانش وحشتناک سیاه چاله فرار کند. به همین‌خاطر نیز امکان دیدن جهانی که در یک سیاه چاله قرار دارد را نداریم.
شکل‌گیری یک جهان پس از فروپاشی ستاره
اگر نظر تلسکوپ جیمز وب مبنی بر وجود جهان هستی درون سیاه چاله را بپذیریم، با یک موضوع جالب نیز مواجه خواهیم شد. در جهان کنونی ما تعداد زیادی سیاه چاله وجود دارد. پس هرکدام از آنها نیز درگاهی برای ورود به یک جهان کوچک دیگر هستند. فراموش نکنید که تنها امکان سفر یک طرفه به داخل سیاه چاله وجود دارد. در نتیجه اگر هم روزی بتوانیم بدون آسیب‌دیدن وارد آن شویم، امکان بازگشت به جهان پیشین و روایت آنچه دیده‌ایم را نداریم.
سیاه چاله هنگام فروپاشی هسته یک ستاره غول‌پیکر متولد می‌شود. در قلب آن نیز ماده با چنان چگالی عجیبی وجود دارد که نمونه آن را در جهان ندیده‌ایم. به‌باور Nikodem Poplawski، فیزیکدان دانشگاه نیو هیون رخدادی جالب در سیاه چاله رخ می‌دهد. ترکیب بین چرخش ماده و چرخش ذرات درون سیاه چاله آنقدر قوی می‌شود که از فشرده شدن ماده تا حد تکینگی جلوگیری می‌کند.
در این مرحله ماده به نقطه بسیار متراکم و محدودی رسیده است و فروپاشی متوقف می‌شود. در عوض شاهد جهش مجدد هستیم. مثل زمانی که یک فنر فوق‌العاده فشرده شده و رها می‌شود. نیروهای قدرتمند موجود در این حالت باعث می‌شوند که ذرات به‌وجود آیند و جرم داخل سیاه‌چاله چندین برابر شود. در چنین موقعیتی دفع گرانشی نیز تقویت می‌شود تا جهش شدت گیرد.
این اتفاقات وضعیت جهان ما را در مراحل اولیه شکل‌گیری توصیف می‌کنند. جهش بزرگ نیز همان بیگ‌بنگ است که سبب شده جهان به گسترش خود ادامه دهد. همچنین اگر گزارش تلسکوپ جیمز وب مبنی بر وجود جهان هستی درون سیاه چاله درست باشد، جهش بزرگ می‌تواند به مدت محدودی از فرآيند گسترش منجر شود. به همین‌خاطر است که جهان هستی در مقیاس بزرگ تخت و یکپارچه به‌نظر می‌رسد. در چنین حالتی نحوه پایان جهان هستی جذاب خواهد بود.
سیاه چاله، سفیدچاله و کرم‌چاله در جهان جدید
دستاورد جدید تلسکوپ جیمز وب می‌تواند نگاه ما به برخی مفاهیم را هم تغییر دهد. هر سیاه چاله می‌تواند یک جهان جدید را درون خود خلق کند. همچنین با رفتن به داخل سیاه چاله می‌توانید از جهان مادر به جهانی دیگر سفر کنید. پس عملا سیاه چاله با اتصال دو جهان در نقش کرم‌چاله عمل می‌کند.
در جهان جدید تنها یک سفیدچاله وجود دارد. سفیدچاله همچون یک سیاه چاله برعکس است و نمی‌توان وارد آن شد. جهان مادر نیز دقیقا در پشت آن قابل دسترس است. فلش زمان در جهان جدید هم بر اساس جهت چرخش جهان مادر تنظیم می‌شود.
به‌باور اخترشناسان در حال حاضر فقط می‌توان یافته‌های تلسکوپ جیمز وب را با حضور جهان هستی درون یک سیاه چاله بزرگ توضیح داد. گرچه نمی‌توان از یک نکته مهم نیز غلفت کرد. بارها مشخص شده است که در یافته‌های علمی خطا وجود دارد. به همین‌خاطر برخی بیشتر مایل هستند چنین موردی را به‌عنوان دلیل یافته‌های عجیب تلسکوپ جیمز وب در نظر بگیرند.
به‌باور این گروه از افراد سرعت چرخش کهکشان راه شیری می‌تواند روی مشاهدات جیمز وب تاثیر بگذارد. در چنین حالتی ما باید اندازه‌گیری‌های مربوط به اعماق فضا را مجدد تنظیم کنیم. شاید در چنین حالتی برخی از بزرگترین معماهای فضایی نیز پاسخ داده شوند. به‌عنوان مثال چرا کهکشان های بزرگی وجود دارند که پیرتر از جهان هستی به‌نظر می‌رسند؟
به‌نظر شما در نهایت نظر جیمز وب مبنی بر وجود جهان هستی درون یک سیاه چاله اثبات می‌شود یا اینکه صرفا با یک خطای محاسباتی طرف هستیم؟
source