دبیر «ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان زیست فناوری، سلامت و فناوری‌های پزشکی» پیشنهاد کرد که در سند ملی درمانهای نوین و محصولات پیشرفته پزشکی، مقرون به صرفه بودن، پاسخگو بودن و دسترس پذیر بودن به عنوان معیارهای مناسب بودن فناوری ها قید شود. 

به گزارش ایسنا، به نقل از روابط عمومی پژوهشکده سرطان معتمد جهاد دانشگاهی، دکتر مصطفی قانعی که در نشست ارایه گزارش “تدوین سند ملی درمانهای نوین و محصولات پیشرفته پزشکی” به میزبانی میز فناوری های نوین ستاد سلامت شورای عالی انقلاب فرهنگی سخن می‌گفت با تقدیر از تلاش‌های موثر صورت گرفته در روند تدوین سند خاطرنشان کرد: یکی از نکات مهمی که در نشست قبلی میز مطرح شد تاکید دکتر خسرو پناه، دبیر محترم‌ شورای عالی انقلاب فرهنگی بر ضرورت پرهیز از شیوه های سنتی و ضرورت اتخاذ رویکرد و شیوه ای جدید در تدوین سند بود که به اعتقاد من، این تغییر رویکرد کاملا ضروری است و در عین حال لازم است که همان فرمت کلی را حفظ کنیم. 

 وی افزود: نکته بعدی که در مورد اهداف صنعت بود، این است که در نظام سلامت اگر بخواهیم یک فناوری را محک بزنیم و از بحث اختلافات بیرون بیاییم، باید یک معیار قطعی داشته باشیم تا اطمینان حاصل کنیم که فناوری به درد نظام سلامت می‌خورد یا نه. در بسیاری از جلسات اختلافات جدی وجود دارد که برخی معتقدند فناوری‌های جدید فقط برای اخذ پول بیشتر از مردم است و به داد مردم نمی‌رسند.  

 قانعی خاطرنشان کرد: در چنین شرایطی، باید یک محک مشخص داشته باشیم تا این اختلافات را برطرف کنیم.پیشنهاد من این است که این محک را در سند بیاوریم چون با وجود چنین محکی، اختلافات کاهش می‌یابد. 

  دبیر ستاد توسعه اقتصاد دانش‌بنیان زیست فناوری، سلامت و فناوری‌های پزشکی با پیشنهاد این که محک مناسب بودن فناوری ها، مقرون به صرفه بودن، پاسخگو بودن و دسترس پذیر بودن آنها باشد، گفت: منظور از مقرون به صرفه (Affordable) بودن فناوری این است که با ارزیابی هزینه ها و درآمدها مشخص شود که این فناوری در مجموع به نفع نظام سلامت – عموم مردم، نه گروهی خاص – است. مقصود از پاسخگو (Accountable) بودن فناوری هم این است کارایی و اثربخشی هر اقدام در قالب آن فناوری جدید کاملا قابل توجیه باشد. 

 عضو کمیته راهبری و حکمرانی میز فناوریهای نوین ستاد سلامت افزود: قابل دسترس (Access) بودن یک فناوری هم بدین معناست که امکان دسترسی به آن باید برای همه فراهم باشد یعنی اگر فردی در یک روستای دورافتاده بگوید که من هم می‌خواهم از همان فناوری که به تهران داده شده بهره‌مند شوم، باید راهی برای دسترسی او به این فناوری وجود داشته باشد. برای مثال، اگر سلامت الکترونیک راه‌اندازی کرده‌ایم، باید نشان دهیم که این فناوری هزینه‌ها را کاهش می‌دهد و همچنین به مردم این اطمینان را بدهیم که می‌توانند در خانه‌های خود از این فناوری استفاده کنند و نیازی به حضور فیزیکی در مراکز درمانی نیست. 

 به گفته قانعی در نهایت، این سه معیار می‌تواند در سند به عنوان یک محک جهانی و پذیرفته‌شده قرار بگیرد تا بتوانیم فناوری‌هایی که وارد نظام سلامت می‌شوند را ارزیابی و تایید کنیم.

انتهای پیام

source

توسط expressjs.ir