انشای دانش آموزی درباره ذات انسان

انشا با موضوع ذات انسان به صورت ادبی و توصیفی برای دانش آموزان آماده شده تا با نحوه نگارش و مهارت نوشتاری آشنا شوند. با دانشچی همراه باشید.

موضوع انشا ذات انسان

ذات انسان مثل دانه‌ای است که در دل زمین پنهان شده. هر دانه‌ای که در خاک می‌کاریم، با آب و نور خورشید، شروع به رشد می‌کند و به درختی تبدیل می‌شود که میوه می‌دهد. ذات انسان هم همین‌طور است؛ اگر با مهربانی و صداقت پرورش یابد، انسان خوبی می‌شود و اگر با خشم و نادرستی همراه باشد، به درختی با خارهای تیز و میوه‌های تلخ تبدیل می‌شود.

وقتی به دوستانم نگاه می‌کنم، می‌بینم که همه‌شان ذات‌های متفاوتی دارند. بعضی‌ها همیشه می‌خندند و با همه مهربان هستند. این‌ها مثل گل‌هایی هستند که همیشه بوی خوش می‌دهند و همه دوست دارند نزدیکشان بمانند. اما بعضی‌ها همیشه عصبانی هستند و با دیگران بدرفتاری می‌کنند. این‌ها مثل خارهایی هستند که اگر به آن‌ها نزدیک شویم، دستمان زخمی می‌شود. من فکر می‌کنم ذات هر کس از دوران کودکی شروع به شکل گرفتن می‌کند و به محیط و خانواده بستگی دارد که چه طور به آن رسیدگی کنند.

یک روز مادرم به من گفت که ما مثل باغبانی هستیم که از دانه‌های خودمان مراقبت می‌کنیم. اگر بخواهیم درخت زیبایی داشته باشیم، باید به آن محبت کنیم، از آفت‌ها محافظت کنیم و هر روز به آن آب بدهیم. این حرف مادرم به من یاد داد که باید همیشه با دیگران مهربان باشم، راست بگویم و به کسی آسیبی نرسانم. چون این کارها باعث می‌شوند ذاتم مثل یک درخت سالم و زیبا رشد کند و همه از بودن با من لذت ببرند.

گاهی اوقات آدم‌ها در زندگی با مشکلاتی روبه‌رو می‌شوند که می‌تواند ذاتشان را تغییر دهد. روزی دوستم از دست من ناراحت شد و دیگر با من حرف نزد. من خیلی ناراحت شدم و فکر کردم که شاید ذات او بد شده است. اما وقتی به حرف‌های پدرم گوش دادم، فهمیدم که او فقط ناراحت است و نیاز دارد که با او صحبت کنم و از او عذرخواهی نمایم. وقتی این کار را کردم، دوباره با هم دوست شدیم و فهمیدم که ذات انسان مثل دانه‌ای است که می‌تواند دوباره جوانه بزند و رشد کند، حتی اگر مدتی پنهان مانده باشد.

من فکر می‌کنم که هر کس باید به ذات خودش توجه کند و ببیند که آیا دارد به درختی زیبا تبدیل می‌شود یا نه. اگر دیدیم که خارهای خشم و بدی در وجودمان در حال رشد هستند، باید زودتر آن‌ها را بچینیم و به جای آن‌ها گل‌های مهربانی بکاریم. این‌گونه می‌توانیم هم خودمان و هم دیگران را خوشحال کنیم و درخت ذاتمان را به بهترین شکل ممکن پرورش دهیم.

انشا ادبی در مورد انسانیت

انشا اختصاصی _ نویسنده: حدیثه قاسمی