«جملات شرطی» (Conditional Sentences) از دو جمله‌واره تشکیل شده‌اند که شامل «If clause» و «Result Clause» میشود. در آموزش‌های قبلی به این نکته اشاره کردیم که جملات شرطی پنج دسته هستند و می‌توانند به موضوعی واقعی یا غیرواقعی اشاره کنند. در این آموزش قصد داریم به طور خاص گرامر Unreal Conditional را یاد بگیریم و به نوع دوم و سوم بپردازیم که به شرایط غیرواقعی اشاره دارد.
در ابتدای مطلب انواع جملات شرطی را بررسی میکنیم و در ادامه به کمک مثالهای متنوع گرامر Unreal Conditional را توضیح می‌دهیم. همچنین به ساختار این مبحث گرامری و کاربردهای آن در جملات انگلیسی اشاره خواهیم کرد. در انتهای مطلب نیز تعدادی تمرین مرتبط را با پاسخ در اختیار شما قرار می‌دهیم تا بتوانید عملکرد خود را از این مطلب ارزیابی کنید.
گرامر Unreal Conditional
Unreal Conditional یکی از مباحث گرامری مهم است که در سطوح متوسط و پیشرفته تدریس میشود. این نوع جملات بخشی از یک مبحث گرامری به نام «جملات شرطی» (Conditional Sentences) هستند که به دو دسته «Real» و «Unreal» تقسیم می‌شوند. جملات شرطی واقعی برای توصیف عملی به کار می‌روند که در صورت محقق شدن شرایط، احتمال وقوع آن در زمان حال یا آینده وجود دارد، مانند مثال زیر:
If it rains tomorrow, I will stay home. (Type I)
اگر فردا باران ببارد، من در خانه می‌مانم.
همان‌طور که مشاهده میکنید، مثال فوق از دو «جمله‌واره» (Clause) تشکیل شده است، «If clause» و نتیجه آن، «Result Clause». شاید فردا باران ببارد، پس اگر این اتفاق بیفتد، نتیجه آن ماندن شخص در خانه است. این جمله به زمان آینده اشاره دارد و احتمال به وقوع پیوستن آن زیاد است.
به مثال دیگری دقت کنید.
If I had a car, I would drive to work. (Type II)
اگر ماشین داشتم، تا محل کار رانندگی می‌کردم.
مفهوم جمله فوق این است که شخص گوینده در حال حاضر ماشین ندارد، پس نمی‌تواند تا محل کارش با ماشین خودش برود. در این مثال، درباره شرایطی فعلی صحبت میکنیم و از آنجا که فعلاً برای فاعل امکان خریدن ماشین وجود ندارد، پس نتیجه آن این است که ناچار است با وسایل نقلیه عمومی به سر کار برود. به همین دلیل، این جمله را یک جمله شرطی غیرواقعی می‌دانیم، چون در شرایط فعلی یا امکان محقق شدن آن بسیار کم یا نزدیک به صفر است.
گرامر Unreal Conditional برای سه نوع از جملات شرطی کاربرد دارد، زیرا هر سه به موقعیتی غیرواقعی اشاره می‌کنند. اما قبل از این‌که این سه جمله را بررسی کنیم، لازم است ابتدا با انواع جملات شرطی آشنا شویم و ساختار و کاربرد آن‌ها را بدانیم. در ادامه مطلب «انواع Conditional Sentences» را به کمک مثال توضیح می‌دهیم و سپس به بررسی کامل گرامر Unreal Conditional می‌پردازیم.
انواع Conditional Sentences
جملات شرطی را در حالت کلی به سه نوع اول، دوم و سوم تقسیم می‌کنند. هر جمله شرطی از دو قسمت تشکیل شده که چون فاعل و فعل دارد و بخشی از جمله کامل به حساب می‌آید، به آن «جمله‌واره» (Clause) گفته میشود که در آموزش‌های قبلی به طور کامل به انواع آن اشاره کردیم.
یکی از این جمله‌واره‌ها موقعیتی را توضیح می‌دهد و با «اگر» شروع میشود. به همین دلیل به آن «If Clause» گفته میشود. جمله‌واره دوم به پیامد جمله‌واره اول اشاره میکند و می‌گوید اگر جمله‌واره اول به وقوع بپیوندد، نتیجه آن در جمله‌واره دوم مشخص میشود. به همین دلیل به جمله‌واره دوم «Result Clause» یا «Main Clause» گفته میشود.
مجموعه دو جمله‌واره، یک جمله شرطی را می‌سازد که ویژگی‌های منحصربه‌فردی دارد. این جمله شرطی می‌تواند «واقعی» (Real) یا «غیرواقعی» (Unreal) باشد، می‌تواند در زمان آینده اتفاق بیفتد یا درباره عملی باشد که احتمال وقوع آن در آینده تقریباً صفر است، می‌تواند به واقعه‌ای در گذشته اشاره کند که بیشتر حالت اندوه و حسرت به دنبال دارد، یا می‌تواند درباره چیزی باشد که همه آن را به عنوان «فکت» (Fact) قبول دارند.
با در نظر گرفتن هر یک از این احتمالات می‌توانیم جملات شرطی را در چند دسته مختلف قرار دهیم. به غیر از نوع اول، دوم و سوم، دو دسته دیگر نیز برای جملات شرطی تعریف شده است که شامل نوع صفر و میکس است. در جدول زیر می‌توانید انواع جملات شرطی را به انگلیسی و فارسی ببینید. در این آموزش به بررسی نوع دوم و سوم می‌پردازیم که در دسته گرامر Unreal Conditional قرار دارد.
|
انواع جملات شرطی در انگلیسی (Conditional Sentences) |
|
| جملات شرطی نوع صفر | Zero Conditionals |
| جملات شرطی نوع اول | First Conditionals |
| جملات شرطی نوع دوم | Second Conditionals |
| جملات شرطی نوع سوم | Third Conditionals |
| جملات شرطی میکس | Mixed Conditionals |
در ادامه مطلب هر یک از جملات شرطی را بررسی میکنیم و مثال‌هایی ارائه خواهیم کرد تا بهتر بتوانید با ساختار آن‌ها، به ویژه نوع دوم و سوم آشنا شوید.
۱. جملات شرطی نوع صفر
از جملات شرطی صفر برای صحبت کردن درباره چیزهایی استفاده میکنیم که در حالت کلی صحت دارند، یعنی به عنوان «فکت» (Fact) برای اکثر افراد شناخته شده است یا آن‌ها از نظر قانونی، حقوقی، عرفی یا علمی قبول دارند. برای مثال، همه می‌دانیم که یخ در اثر حرارت ذوب میشود، پس می‌توانیم آن را به انگلیسی با جمله شرطی نوع صفر به شکل زیر بنویسیم:
If you heat ice, it melts.
اگر به یخ حرارت بدهید ذوب میشود.
برای ساختن جملات شرطی نوع صفر، فعل دو جمله‌واره به شکل حال ساده نوشته میشود، بنابراین خواهیم داشت:
If + subject 1 + verb 1 (simple present ), subject 2 + verb 2 (simple present)
همان‌طور که در فرمول فوق مشاهده میکنید، جمله‌واره اول «If clause» است و جمله‌واره دوم «Main Clause» پیامد آن را نشان می‌دهد. دو جمله‌واره هم با ویرگول از هم جدا شده‌اند. اما می‌توانیم جای دو جمله‌واره را هم عوض کنیم. یعنی جمله‌واره نتیجه را ابتدا بیاوریم و جمله‌واره if را به انتهای جمله منتقل کنیم.
اگر If Clause به عنوان بخش دوم جمله شرطی به کار برود، دیگر نیازی به استفاده از ویرگول برای جدا کردن آن‌ها نیست. مثال اول را ببینید که جای جمله‌واره‌ها عوض شده است. جمله‌واره if به رنگ مشکی و جمله‌واره اصلی به رنگ بنفش bold شده است.
Ice melts if you heat it.
یخ ذوب میشود اگر آن را حرارت بدهید.
به دو مثال دیگر با جمله شرطی نوع صفر توجه کنید. این نوع جملات شرطی در دسته Real Conditional قرار میگیرند، چون درباره حقیقتی صحبت می‌کنند که صحت دارد و واقعی است.
If I drink too much coffee, I can’t sleep at night.
اگر زیاد قهوه بنوشم، نمی‌توانم شب بخوابم.
When the sun goes down, it gets dark.
وقتی خورشید غروب میکند، هوا تاریک میشود.
۲. جملات شرطی نوع اول
جملات شرطی نوع اول برای توصیف موقعیتی به کار می‌روند که پیامد آن به آینده مربوط میشود و می‌دانیم که احتمال وقوع آن‌ها در آینده وجود دارد. انگار یک سناریوی واقعی بر اساس شرایط کنونی نوشته شده است. اگر شیرینی زیاد بخوریم، ممکن است به بیماری دیابت مبتلا شویم. پس بر اساس شرایط فعلی می‌توانیم پیامد احتمالی آن را در آینده پیش‌بینی کنیم. این نوع جملات شرطی نیز در دسته Real Conditional قرار میگیرند.
ساختار جملات شرطی نوع اول به این شکل است که فعل در if clause به صورت حال ساده صرف میشود و فعل جمله‌واره دوم آینده ساده با «will + verb» است. پس خواهیم داشت:
If + subject + verb (simple present), subject + will + verb (base form)
به مثالهای زیر و ترجمه فارسی آن‌ها دقت کنید. فعل هر جمله‌واره می‌تواند مثبت یا منفی باشد.
If it doesn’t rain tomorrow, we‘ll go to the beach.
اگر فردا باران نبارد، ما به لب دریا می‌رویم.
(یک موقعیت واقعی که در صورت وقوع، احتمال رخ دادن آن در آینده زیاد است.)
Arsenal will be at the top of the league if they win.
«آرسنال» اگر ببرد، در صدر لیگ قرار خواهد گرفت.
(احتمال بردن آرسنال وجود دارد و یک موقعیت محال یا نشدنی نیست.)
When I finish work, I‘ll call you.
وقتی کار را تمام کنم، با تو تماس می‌گیرم.
(در صورت وقوع حالت اول، موقعیت دوم هم رخ می‌دهد.)
همچنین می‌توانیم به‌جای «if» از کلمات یا عبارت‌‌های زیر استفاده کنیم که البته معنی جمله تغییر خواهد کرد:
- unless
- as long as
- as soon as
- in case
مثالهای زیر را با معنی فارسی بخوانید.
I’ll leave as soon as the babysitter arrives.
به محض این‌که پرستار بچه برسد، می‌روم.
I don’t want to stay in London unless I get a well-paid job.
نمی‌خواهم در لندن بمانم مگر این‌که شغلی با حقوق خوب پیدا کنم.
I’ll give you a key in case I’m not at home.
در صورتی که خانه نباشم، کلید را به تو می‌دهم.
You can go to the party, as long as you’re back by midnight.
می‌توانی به مهمانی بروی، تا زمانی که قبل از نیمه‌شب برگشته باشی.
۳. جملات شرطی نوع دوم
جملات شرطی نوع دوم برای یک موقعیت غیرخیالی در زمان حال یا آینده است که احتمال وقوع آن بسیار کم و نزدیک به صفر است. اگر یک گردنبند طلا در خیابان پیدا کنید، با آن چه کار میکنید؟ برمی‌دارید یا دست به آن نمی‌زنید؟ اگر برداشتید آن را برای خودتان برمی‌دارید یا به دنبال پیدا کردن صاحبش می‌گردید؟ همه این سوال‌ها را می‌توانیم با جملات شرطی نوع دوم بسازیم و پاسخ بدهیم، چون همگی از یک موقعیت غیرواقعی صحبت می‌کنند که احتمال وقوع آن در آینده تقریباً محال است.
پس جملات شرطی نوع دوم در دسته گرامر Unreal Conditional قرار میگیرند. ساختار این جملات را هم به شکل زیر تعریف میکنیم که فعل جمله‌واره if در زمان گذشته ساده و فعل جمله‌واره اصلی با «would + verb» و شکل ساده فعل اصلی ساخته میشود.
If + subject + verb (past simple), subject + would + verb (base form)
به چند مثال زیر توجه کنید که با جملات شرطی نوع دوم نوشته شده است و برای گرامر Unreal Conditional به کار می‌رود.
If we had a garden, we could have a cat.
اگر باغ داشتم، می‌توانستم گربه داشته باشم.
If I won a lot of money, I‘d buy a big house in the country.
اگر پول زیادی ببرم، در حومه شهر خانه بزرگی می‌خرم.
(«d’» مخفف «would» است و در موقعیتهای غیررسمی کاربرد دارد.)
I wouldn’t worry if I were you.
اگر جای تو بودم نگران نمی‌شدم.
نکته: در جمله‌واره اصلی می‌توانیم از «could» یا «might» و «should» نیز به‌جای «would» استفاده کنیم. در هر حالت، بعد از «افعال مُدال» (Modal Verbs) حتما از شکل ساده فعل استفاده میکنیم و البته معنی جمله هم تغییراتی خواهد کرد. مثالهای زیر را بخوانید.
I wouldn’t worry if I were you.
اگر وقت آزاد بیشتری داشتم، می‌توانستم زبان جدیدی یاد بگیرم.
(وقت آزاد زیادی ندارم، پس نمی‌توانم زبان جدیدی یاد بگیرم.)
***
If she practiced more, she might become an excellent musician.
اگر او بیشتر تمرین می‌کرد، شاید نوازنده موسیقی می‌شد.
(احتمال بیشتر تمرین کردن برای او وجود ندارد.)
***
If they lived closer, we could visit them more often.
اگر آن‌ها نزدیک‌تر بودند، می‌توانستیم بیشتر همدیگر را ملاقات کنیم.
(نزدیک‌تر نیستند، پس احتمال ملاقات کردن وجود ندارد.)
۴. جملات شرطی نوع سوم
جملات شرطی نوع سوم برای بیان موقعیتی به کار می‌روند که در گذشته انجام شده است و اکنون که درباره آن صحبت میکنیم، ممکن است از انجام دادن یا ندادن آن پشیمان شده باشیم یا با حسرت و اندوه درباره آن بگوییم. به همین دلیل این نوع شرطی هم در دسته گرامر Unreal Conditional قرار می‌دهیم، چون دیگر امکان برگشتن به گذشته و تغییر شرایط وجود ندارد. به مثال زیر دقت کنید.
If I had learned English, I could have communicated with people from other countries.
اگر زبان انگلیسی یاد گرفته بودم، می‌توانستم با افراد در کشورهای مختلف ارتباط برقرار کنم.
معنی جمله فوق این است که من در گذشته زبان انگلیسی یاد نگرفتم، به همین دلیل نتوانستم با افراد در کشورهای محتلف ارتباط برقرار کنم. پس این جمله غیرواقعی است، چون درباره چیزی صحبت میکند که در گذشته اتفاق افتاده و در حال دیگر امکان تغییر دادن شرایط وجود ندارد.
برای ساختن جملات شرطی نوع سوم، فعل if clause به شکل «گذشته کامل» (Past Perfect) به کار می‌رود و در جمله‌واره اصلی ساختار فعل را به صورت «would + have + p.p» خواهیم داشت. مانند شرطی نوع دوم می‌توانیم از «could» یا «might» نیز استفاده کنیم که در این حالت معنی جمله تغییر خواهد کرد. ساختار جملات شرطی نوع سوم را در ادامه مشاهده میکنید.
If + subject + had + p.p, subject + would + have + p.p
به چند مثال زیر دقت کنید تا با ساختار جملات شرطی نوع سوم بیشتر آشنا شوید. در برخی از این جمله‌ها «If Clause» به عنوان جمله‌واره دوم به کار رفته است.
We would have walked to the top of the mountain if the weather hadn’t been so bad.
اگر هوا این‌قدر بد نبود می‌توانستیم تا قله کوه بالا برویم.
(هوا بد بود به همین دلیل نتوانستیم تا قله کوه بالا برویم.)
If I hadn’t been ill, I would have gone to the party.
I would have gone to the party if I hadn’t been ill.
اگر مریض نبودم، به مهمانی می‌رفتم.
(مریض بودم، به همین دلیل به مهمانی نرفتم.)
If I had understood the instructions properly, I would have passed the exam.
اگر دستورالعمل‌ها را درست متوجه شده بودم، در امتحان قبول می‌شدم.
(دستورالعمل‌ها را درست درک نکردم، برای همین در امتحان قبول نشدم.)
We wouldn’t have gotten lost if my phone hadn’t run out of battery.
اگر شارژ تلفنم تمام نشده بود، گم نمی‌شدیم.
(شارژ تلفنم تمام شد، برای همین گم شدیم.)
۵. جملات شرطی میکس
جملات شرطی میکسی ترکیبی از شرطی نوع دوم و سوم هستند. یعنی با توجه به مفهوم جمله، یکی از جمله‌واره‌ها نوع دوم و دیگری نوع سوم است. بر همین اساس آن‌ها را به دو دسته زیر تقسیم میکنیم:
- Past/Present
- Present/Past
۵-۱. جملات شرطی میکس Past / Present
در این حالت، تصور میکنیم که چگونه تغییری در گذشته می‌تواند نتیجه‌ای در زمان حال به همراه داشته باشد، مانند مثال زیر:
If I hadn’t gotten the job in Tokyo, I wouldn’t be with my current roommate.
اگر در توکیو کار پیدا نکرده بودم، نمی‌توانستم با هم‌اتاقی فعلی‌ام زندگی کنم.
۵-۲. جملات شرطی میکس Present / Past
در این حالت تصور میکنیم که چطور موقعیت متفاوتی در زمان حال می‌تواند نشان دهد که چیزی در گذشته نیز متفاوت بوده است. یعنی به موقعیتی در زمان حال اشاره میکند و نتیجه احتمالی که می‌توانسته در گذشته داشته باشد. در این نوع جملات شرطی میکس، برخلاف مثال قبلی، جمله‌واره if در زمان حال (با ساختار شرطی نوع دوم) و جمله‌واره اصلی در زمان گذشته (با ساختار شرطی نوع سوم) توصیف میشود. مثال زیر را ببینید.
If I weren’t afraid of spiders, I would have lived in that house.
اگر از عنکبوت نمی‌ترسیدم، در آن خانه زندگی می‌کردم.
(منظور فاعل جمله این است که آن خانه عنکبوت دارد و چون او از عنکبوت می‌ترسد، در آنجا زندگی نمی‌کند.)
توضیح گرامر Unreal Conditional
همان‌طور که در ابتدای مطلب ذکر شد، جملات شرطی در زبان انگلیسی دو بخش دارند: یک موقعیت و یک نتیجه.
اگر می‌خواهید درباره Mixed Conditionals بیشتر بدانید و با انواع آن‌ها آشنا شوید، توصیه میکنیم فیلم آموزش گرامر زبان انگلیسی سطح متوسط تا پیشرفته را از فرادرس مشاهده کنید که لینک آن در ادامه آورده شده است.
گرامر Unreal Conditional شبیه Real Conditional است، با این تفاوت که جملات شرطی واقعی از موقعیتی صحبت می‌کنند که احتمال وقوع آن در زمان حال یا آینده وجود دارد، اما جملات Unreal به موقعیتی اشاره دارند که یا صحت ندارد یا احتمال وقوع آن کم و تقریباً غیرممکن است. دو مثال زیر را در نظر بگیرید.
If this shirt were on sale, I would buy it.
اگر این پیراهن در حراج بود، آن را می‌خریدم.
(در واقعیت این پیراهن در حراج نیست، به همیبن دلیل نمی‌توانم آن را بخرم.)
If I were an animal, I would be a lion.
اگر می‌توانستم حیوان باشم، شیر می‌شدم.
(من انسان هستم و نمی‌توانم شیر باشم.)
به مثالهای دیگری توجه کنید که احتمال وقوع آن صفر است.
If I won the lottery, I would buy a house and a car.
اگر برنده بلیت بخت‌آزمایی می‌شدم، خانه و ماشین می‌خریدم.
(احتمال برنده شدن بلیت بخت‌آزمایی آن‌قدر کم است که تقریباً می‌توان آن را غیرممکن دانست.)
If I met the President, I would want to tell him to lower taxes.
اگر رئیس‌جمهور را ببینم، به او می‌‌گویم که مالیات را کم کند.
(شانس این‌که گوینده رئیس‌جمهور را ببیند خیلی کم است، به همین دلیل آن را یک جمله غیرواقعی در نظر می‌گیریم.)
از گرامر Unreal Conditional برای توصیف موقعیتی غیرواقعی یا غیرممکن در زمان حال، گذشته و آینده استفاده میکنیم. جملات شرطی در زبان انگلیسی به سه دسته اصلی تقسیم می‌شوند که به آن‌ها شرطی نوع اول، دوم و سوم گفته میشود. البته یک نوع جمله شرطی دیگر هم وجود دارد که برای بیان «حقایق» (Fact) یا مواردی به کار می‌رود که تقریباً اکثر افراد آن را به عنوان یک فکت علمی یا غیرعلمی قبول دارند و به آن شرطی نوع صفر (Zero Condtionals) گفته میشود.
پس در یک تقسیم‌بندی کلی جملات شرطی را به چهار دسته تقسیم می‌کنند. اما در برخی موارد ترکیبی از دو نوع دوم و سوم را نیز به عنوان «جمله شرطی میکس» (Mixed Conditionals) در نظر میگیرند و به همین دلیل ۵ دسته مختلف را برای جملات شرطی تعریف میکنیم. یک بار دیگر در این بخش آن‌ها را مرور میکنیم. انواع جملات شرطی در انگلیسی عبارتند از:
- «جملات شرطی نوع صفر» (Zero Conditionals)
- «جملات شرطی نوع اول» (First Conditionals)
- «جملات شرطی نوع دوم» (Second Conditionals)
- «جملات شرطی نوع سوم» (Third Conditionals)
- «جملات شرطی میکس» (Mixed Conditionals)
اما در این آموزش به دو دسته شرطی نوع دوم و سوم اشاره خواهیم کرد، چون در دسته گرامر Unreal Conditional قرار میگیرند. البته نوع پنجم، یعنی جملات شرطی میکس نیز به عنوان جملات شرطی غیرواقعی شناخته شده‌اند، چون ترکیب شرطی نوع دوم و سوم هستند که به موقعیت غیرواقعی اشاره میکند. بنابراین، به این دسته از جملات شرطی نیز اشاره‌ای خواهیم داشت.
برای آگاهی بیشتر از ساختار جملات شرطی و نحوه استفاده از آن‌ها در موقعیتهای مختلف می‌توانید به مطلب «انواع جملات شرطی در انگلیسی» مراجعه کنید که پیش‌تر در مجله فرادرس منتشر شده است.
۱. گرامر Present / Future Unreal Conditional
این نوع از جملات شرطی را در دسته جملات نوع دوم قرار می‌دهیم که درباره موقعیتی غیرواقعی در زمان حال یا آینده صحبت می‌کنند. در این حالت فقط تصور میکنیم و بر اساس آن جمله خود را به زبان می‌آوریم. پس احتمال رخ دادن آن چه در زمان حال چه آینده خیلی کم و تقریباً نزدیک به صفر است. در ادامه هر یک از این دو حالت را برای حال و آینده به طور جداگانه بررسی میکنیم.
۱-۱. گرامر Present Unreal Conditional
مثال زیر را بررسی کنید.
If she had more time, she would learn English.
اگر وقت بیشتری داشت، زبان انگلیسی یاد می‌گرفت.
در این مثال، گوینده در زمان حال از شرایطی صحبت میکند که احتمال محقق شدن آن در شرایط فعلی وجود ندارد؛ او در حال حاضر وقتی برای درس خواندن ندارد، به همین دلیل نمی‌تواند زبان انگلیسی بخواند.
همان‌طور که مشاهده میکنید، مثال فوق از دو جمله شرطی درست شده است، جمله‌واره اول موقعیتی را شرح داده است و جمله‌واره دوم به نتیجه آن شرایط اشاره میکند. به جمله‌ای موقعیتی را تشریح میکند، «If Clause» می‌گوییم و با if شروع میشود که در زبان فارسی به معنی «اگر» است. جمله‌واره دوم هم «Main Clause» نام دارد که پیامد جمله‌واره اول را نشان می‌دهد.
در جمله‌واره if فعل گذشته ساده به کار می‌رود، اما معنی حال را می‌دهد. دقیقاً مثال زبان فارسی که وقتی برای مثال می‌خواهیم از آرزوهای خود صحبت کنیم که در حال حاصر دستیابی به آن‌ها امکان‌پذیر نیست، از فعل گذشته کمک می‌گیریم اما برای حال یا آینده از آن استفاده میکنیم. مثلاً می‌گوییم «ای کاش خانه‌ای داشتم.» فعل جمله «داشتم» در زمان گذشته به کار رفته است، اما مفهوم جمله این است که من در حال حاضر خانه‌ای ندارم و در شرایط فعلی امکان تهیه آن را هم ندارم.
در جمله‌واره دوم فعل با ساختار would + verb» به کار رفته است و می‌توانیم به‌جای «would» از «could» یا «might» نیز استفاده کنیم. اما در نظر داشته باشید که تحت هر شرایطی باید شکل ساده فعل به کار برود.
پس جملات شرطی نوع دوم برای توصیف یک موقعیت غیرواقعی در زمان حال یا آینده به کار می‌روند که فعل آن ساختار گذشته را دارد. برای درک بهتر می‌توانید مثالهای زیر را مرور کنید که در رابطه با گرامر Unreal Conditonals و برای نوع دوم است. ترجمه فارسی و تلفظ صوتی هر یک از مثال‌ها نیز آورده شده است.
If I didn’t have to work, I would go hiking every day.
اگر مجبور نبودم کار کنم، هر روز پیاده‌روی می‌کردم.
If she had more time, she would learn English.
اگر او وقت بیشتری داشت، زبان انگلیسی یاد می‌گرفت.
They would come if it were possible. But sadly, it is impossible for them to come.
اگر امکان‌پذیر بود، آن‌ها می‌آمدند، اما متأسفانه، امکان آمدن آن‌ها وجود نداشت.
I wish this car were cheaper. If it were cheaper, I would buy it in a second.
کاش این ماشین ارزان‌تر بود. اگر ارزان‌تر بود، همین الآن آن را می‌خریدم.
If there were another way, I would not quit my jo. But I don’t think there is another way.
اگر راه دیگری وجود داشت، من کارم را رها نمی‌کردم. اما فکر نمی‌کنم راه دیگری وجود داشته باشد.
I could move to Canada if I spoke English better.
اگر زبان انگلیسی را بهتر صحبت می‌کردم، می‌توانستم به کانادا بروم.
If I found a gold ring, I would give it back to its owner.
اگر انگشتر طلا پیدا کنم، آن را به صاحبش برمی‌گردانم.
همان‌طور که مشاهده میکنید، در برخی از مثالهای فوق If Clause در ابتدای جمله و در برخی مثال‌ها به عنوان جمله‌واره دوم به کار رفته است. نکته مهم این است که در حالت دوم به ویرگول انگلیسی (Comma) نیازی نیست.
۱-۲. گرامر Future Unreal Conditional
دو راه برای صحبت کردن درباره گرامر Unreal Conditional وجود دارد که در رابطه با آینده است. در ادامه این دو حالت را بررسی خواهیم کرد.
راه اول این است که مانند زمان آینده از فعل «going to + verb» در جمله‌واره if استفاده کنیم و در جمله‌واره اصلی ساختار «would be + present participle» را به کار ببریم. البته در جمله‌واره if می‌توانیم از فعل «were + present participle» نیز استفاده کنیم. بنابراین دو فرمول زیر را برای گرامر Unreal Conditional برای توصیف آینده خواهیم داشت:
If + subject + were + going to + verb + ing, subject + would + be + present participle
If + subject + were + present participle + verb + ing, subject + would + be + present participle
مثال زیر را با دقت بخوانید.
If I were going to go to the party tonight, I would be bringing a gift.
اگر قرار باشد امشب به مهمانی بروم، با خودم هدیه می‌آورم.
(فرمول اول)
If I were going on the trip next week, I would be taking time off work.
اگر قرار باشد من هفته آینده به سفر بروم، از کارم مرخصی می‌گیرم.
(فرمول دوم)
۲. گرامر Past Unreal Conditional
جملات شرطی نوع سوم درباره موقعیتی در گذشته صحبت می‌کنند که غیرواقعی است، چون وقتی اتفاقی در گذشته رخ داده و الان درباره آن صحبت میکنیم، دیگر نمی‌توانیم به گذشته برگردیم و آن را تغییر دهیم. پس آن را در دسته گرامر Past Unreal Conditional قرار می‌دهیم. یادگیری این نوع جملات شرطی کمی در مقایسه با نوع اول و دوم سخت‌تر است. دلیل آن هم فعل‌‌هایی است که در هر یک از جمله‌واره‌ها استفاده میشود.
ساختار جملات شرطی نوع سوم را به شکل زیر می‌نویسیم:
If + subject + had + p.p, subject + would + have + p.p
می‌توانیم جای دو جمله‌واره را نیز با هم عوض کنیم که در این صورت همان‌طور که پیش‌تر اشاره کردیم نیازی به ویرگول نیست. «p.p» مخفف «Past Participle» است که در زبان فارسی آن را با شکل سوم فعل می‌شناسیم و پیش‌تر در آموزش‌های مجله فرادرس با عنوان «گرامر Past Participle» به آن اشاره کرده بودیم. برای مطالعه بیشتر می‌توانید به لینک مربوطه مراجعه کنید.
به چند مثال زیر توجه کنید تا با ساختار جملات شرطی نوع سوم بیشتر آشنا شوید.
If I had studied harder, I would have passed the test. Unfortunately, I did not study hard.
اگر بیشتر درس خوانده بودم، در امتحان قبول می‌شدم. متأسفانه زیاد درس نخواندم.
(گوینده در گذشته نتوانسته خوب درس بخواند، به همین دلیل در امتحان قبول نشده است.)
We would have had a good time if you had come to the party.
اگر به مهمانی آماده بودی، به ما خیلی خوش می‌گذشت.
(به مهمانی نیامدی برای همین به ما خوش نگذشت.)
If she had studied harder when she was in university, she could have become a doctor or lawyer.
اگر وقتی او به دانشگاه می‌رفت بیشتر درس خوانده بود، می‌توانست پزشک یا وکیل شود.
(یعنی در دوران دانشگاه درس نخواند، به همین دلیل نتوانست پزشک یا وکیل شود.)
They could have finished on time if you had helped them. Why didn’t you help them?
اگر به آن‌ها کمک کرده بودی، می‌توانستند کار را سروقت تمام کنند. چرا کمک‌شان نکردی؟
(یعنی چون کمک‌شان نکردی نتوانستند کار را به‌موقع تمام کنند.)
She might have gotten the promotion if she hadn’t gotten in that big fight with the manager.
اگر با مدیر درگیر نشده بود، شاید می‌توانست ترفیع بگیرد.
(با مدیر بحثش شد. به همین دلیل نتوانست ترفیع بگیرد.)
یادگیری گرامر انگلیسی با فرادرس
برای یادگیری دستور زبان انگلیسی باید اول از همه بدانیم که سطح زبان ما در چه حدی است. وقتی مهارت‌های زبان انگلیسی را یاد می‌گیریم، می‌توانیم با اعتمادبه‌نفس بیشتری با دیگران به زبان انگلیسی صحبت کنیم و در موقعیتهای کاری و تحصیلی از آن کمک بگیریم. اما دستور زبان یکی از مباحث پیچیده و پرچالش به شمار می‌رود، به همین دلیل برای آموختن آن باید هم وقت کافی اختصاص دهیم و هم بتوانیم به صورت تدریجی و مرحله به مرحله سطوح مختلف را پشت سر بگذاریم.
در فرادرس فیلمهای آموزشی متنوعی برای یادگیری و تقویت دستور زبان انگلیسی در دسترس شما قرار گرفته است که از سطوح مقدماتی تا پیشرفته را شامل میشود. برای این‌که بتوانید از این فیلمهای آموزشی استفاده کنید، روی لینک زیر کلیک کنید و فیلم آموزش گرامر زبان انگلیسی را مشاهده کنید که برای مباحث مختلفی تهیه شده است.
ساختار گرامر Unreal Conditional
تا به اینجای مطلب درباره گرامر Unreal Conditional صحبت کردیم و به کمک مثال آن‌ها را مورد بررسی قرار دادیم. در ادامه ساختار جملات شرطی نوع دوم و سوم و همین‌طور جملات شرطی میکس را برای این گرامر توضیح می‌دهیم.
جملات مثبت
همان‌طور که گفتیم، از جملات شرطی نوع دوم و سوم برای گرامر Unreal Conditional استفاده میکنیم. ساختار جملات مثبت برای نوع دوم و سوم به صورت زیر تعریف میشود:
شرطی نوع دوم
If + subject + verb (simple past), subject + would + verb (base form)
پیش‌تر مثالهای متعددی برای جملات شرطی نوع دوم زدیم. برای مرور بیشتر دو مثال دیگر را در نظر بگیرید.
If I won the lottery, I would buy a house by the beach.
اگر برنده بلیت بخت‌آزمایی شوم، خانه‌ای لب دریا می‌خرم.
If she had more time, she could travel the world.
اگر او وقت بیشتری داشته باشد، ممکن است به دور دنیا سفر کند.
شرطی نوع سوم
If + subject + verb (past perfect), subject + would + have + p.p
به دو مثال با جملات شرطی نوع سوم در حالت مثبت توجه کنید.
If I had studied harder, I would have passed the exam.
اگر بیشتر درس خوانده بودم، می‌توانستم در امتحان قبول شوم.
If they had arrived earlier, we could have caught the train.
اگر آن‌ها زودتر رسیده بودند، می‌توانستیم سوار قطار شویم.
شرطی میکس
دسته آخر جملات شرطی هم تحت عنوان جملات شرطی میکس شناخته شده است که چون ترکیبی از نوع دوم و سوم هستند، آن را هم می‌توانیم در دسته گرامر Unreal Conditional قرار دهیم و ساختار آن را برای جملات مثبت به دو صورت زیر تعریف کنیم:
If + subject + past simple, subject + would/could + verb
If + subject + had + p.p, subject + would have + p.p
به دو مثال توجه کنید تا با ساختار جملات مثبت شرطی میکس در انگلیسی بیشتر آشنا شوید.
If I had studied harder at school, I would have a better job now.
اگر در مدرسه بیشتر درس خوانده بودم، الآن شغل بهتری داشتم.
(در مدرسه خوب درس نخواندم، به همین دلیل الآن شغل بهتری ندارم.)
I‘d have been able to translate the letter if my Italian were better.
اگر زبان ایتالیایی‌ام بهتر بود، می‌توانستم نامه را ترجمه کنم.
(زبان ایتالیایی‌ام خوب نیست، در نتیجه نتوانستم نامه را ترجمه کنم.)
جملات منفی
ساختار جملات شرطی در حالت منفی به گونه‌ای است که بر حسب منظور نویسنده یا گوینده، می‌تواند یکی از جمله‌واره‌ها منفی باشد یا هر دوی آن‌ها را به جمله منفی تبدیل کنیم. ساختار آن را برای شرطی نوع دوم و سوم به صورت زیر تعریف میکنیم:
شرطی نوع دوم
If + subject + didn’t + verb (base form), subject + would + verb (base form)
or
If + subject + verb (simple past), subject + would + not/n’t + verb (base form)
به دو مثال با جملات شرطی نوع دوم در حالت منفی توجه کنید.
If I didn’t have to work today, I would go to the park.
اگر امروز مجبور نبودم کار کنم، به پارک می‌رفتم.
If they weren’t so busy, they could join us for dinner.
اگر آن‌ها سرشان خیلی شلوغ نبود، شاید برای شام به ما ملحق می‌شدند.
شرطی نوع سوم
If + subject + hadn’t + p.p, subject + would + have + p.p
or
If + subject + verb (past perfect), subject + would + not/n’t + have + p.p
به دو مثال زیر برای جملات منفی نوع سوم توجه کنید.
If she hadn’t missed the meeting, she would have known about the changes.
اگر او جلسه را از دست نداده بود، از تغییرات آگاه می‌شد.
If we hadn’t forgotten the tickets, we could have entered the concert.
اگر بلیت‌ها را جا نگذاشته بودیم، می‌توانستیم به کنسرت برویم.
شرطی میکس
برای منفی کردن جملات شرطی میکس نیز از منفی‌کننده برای هر یک از جمله‌واره‌ها یا یکی از آن‌ها استنفاده میکنیم. بنابراین ساختار جملات منفی را به دو شکل زیر تعریف میکنیم:
If + subject + had + not + p.p, subject + would + have + p.p
or
Subject + would + not/n’t + have + p.p + if + subject + had + p.p
به دو جمله منفی زیر دقت کنید.
If I hadn’t missed the bus, I wouldn’t be late for work now.
اگر از اتوبوس جا نمانده بودم، الآن سر کارم دیر نمی‌کردم.
(گذشته‌ای که تأثیرش را در زمان حال گذاشته است.)
If she weren’t so busy, she would have helped us with the project yesterday.
اگر او سرش این‌قدر شلوغ نبود، دیروز برای پروژه به ما کمک می‌کرد.
(شرایطی که در زمان حال است اما اثر آن روی گذشته بوده است.)
جملات سوالی
سوال با جملات شرطی از دو نوع بله یا خیر و سوال با wh تشکیل شده است. اما باید در نظر داشته باشیم که هر تغییری که می‌خواهیم برای سوالی کردن جمله بدهیم، باید روی Main Clause انجام شود. در ادامه ساختار هر یک از جملات را برای نوع دوم، سوم و میکس بررسی میکنیم.
شرطی نوع دوم
Would + subject + verb + if + subject + verb (simple past)?
Wh-word + would + subject + verb + if + subject + verb (simple past)?
Would you move to another country if you had the chance?
اگر فرصت داشتی، به کشور دیگری سفر می‌کردی؟
Could we finish the project on time if we started earlier?
اگر زودتر شروع می‌کردیم می‌توانستیم پروژه را تمام کنیم؟
What would you do if you won a million dollars?
اگر برنده یک میلیون دلار می‌شدی، چه کار می‌کردی؟
Where would you live if you could live anywhere in the world?
اگر در هر جای دیگری از این دنیا زندگی می‌کردی، کجا را انتخاب می‌کردی؟
شرطی نوع سوم
Would + subject + have + p.p + if + subject + had + p.p?
Wh-word + would + subject + have + p.p + if + subject + had + p.p?
Would you have passed the exam if you had studied harder?
اگر بیشتر درس خوانده بودی، در امتحان قبول می‌شدی؟
Could they have avoided the accident if they had been more careful?
اگر آن‌ها دقیق‌تر بودند، می‌توانستند جلوی تصادف را بگیرند؟
What would you have done if you had known about the meeting earlier?
اگر زودتر درباره جلسه می‌دانستی، چه کار می‌کردی؟
Where would you have gone if you had taken a different path?
اگر مسیر متفاوتی را در پیش گرفته بودی، به کجا می‌رفتی؟
شرطی میکس
Would + subject + verb + if + subject + verb (past perfect)?
Wh-word + would + subject + have + p.p + if + subject + verb (simple past)?
Would you be happier now if you had taken that job last year?
اگر سال گذشته آن شغل را به دست آورده بودی، الآن خوشحال‌‌تر بودی؟
Could they be more successful now if they had made better choices earlier?
اگر زودتر انتخاب‌های بهتری کرده بودند، الآن موفق‌تر بودند؟
What would you be doing now if you had moved abroad last year?
اگر سال گذشته به خارج از کشور رفته بودی، الآن در حال انجام چه کاری بودی؟
Where would you live if you had bought that house?
اگر آن خانه را خریده بودی الآن کجا زندگی می‌کردی؟
فرق گرامر Unreal Conditional و Real Conditional
همان‌طور که در ابتدای مطلب اشاره شد، گرامر Unreal Conditional برای صحبت کردن درباره شرایطی غیرواقعی یا خیالی به کار می‌رود. همچنین به این نکته اشاره کردیم که جملات شرطی نوع دوم، سوم و میکس در این دسته قرار میگیرند. در این بخش قصد داریم فرق این نوع جملات را با Real Conditional مطرح کنیم.
هم Unreal Conditional و هم Real Conditional دو جمله‌واره دارند که یکی برای توصیف موقعیت به کار می‌رود و به آن «If clause» می‌گوییم، و دیگری برای توصیف پیامد ناشی از آن به کار می‌رود که به آن «Main Clause» گفته میشود. از Real Conditional زمانی استفاده میکنیم که بخواهیم درباره قانونی صحبت کنیم که صحت دارد یا در نتیجه چیزی رخ می‌دهد. به مثالهای زیر دقت کنید.
If it rains, then I will stay home.
اگر باران ببارد، من در خانه می‌مانم.
If you are nice to him, he will be nice to you.
اگر با او مهربان باشی، او هم با تو مهربان خواهد بود.
You can get a promotion if you work hard.
اگر سخت کار کنی می‌توانی ترفیع بگیری.
از مثالهای فوق می‌توانید تشخیص دهید که Real Conditional می‌تواند برای جملات شرطی نوع صفر تعریف شود که یا به حقیقتی اشاره دارند یا احتمال وقوع امری را در آینده نشان می‌دهند. اما از Unreal Conditional می‌توانیم برای توصیف موقعیتی استفاده کنیم که حقیقت ندارد یا نمی‌تواند واقعی باشد. چون در این مطلب به طور کامل گرامر Unreal Conditional را بررسی کردیم، در این بخش با چند مثال این مقایسه را انجام می‌دهیم.
If I were a dog, I would sleep all day.
اگر سگ بودم، تمام روز را می‌خوابیدم.
If she had more money, she would probably buy a new car.
اگر او پول بیشتری داشت، می‌توانست ماشین جدیدی بخرد.
همچنین از گرامر Unreal Conditional برای توصیف عملی استفاده میکنیم که احتمال وقوع آن بسیار کم است یا تقریباً صفر است. به دو مثال زیر دقت کنید.
They would move to Canada if they won the lottery.
اگر برنده بلیت بخت‌آزمایی شوند، به کانادا سفر می‌کنند.
If I met Brad Pitt, I would ask him for an autograph.
اگر با «برد پیت» ملاقات کنم، از او درخواست امضا می‌کنم.
در برخی موارد، می‌توانیم یا از جملات شرطی واقعی یا از جملات شرطی غیرواقعی استفاده کنیم. این امر در مواردی امکان‌پذیر است که مطمئن نیستیم چیزی احتمال وقوع دارد یا ندارد. دو جمله زیر را با هم مقایسه کنید که اساساً معنی مشابهی دارند، اما اولی Real و دومی Unreal است.
If my computer breaks, then I will buy a new one.
If my computer broke, then I would buy a new one.
اگر کامپیوترم خراب شود، کامپیوتر جدیدی می‌خرم.
اما این موضوع در رابطه با دو مثال زیر صدق نمی‌کند. معنی هر دو را با هم مقایسه کنید، سعی کنید تفاوت دو جمله را حدس بزنید و در ادامه توضیحات مربوطه را بخوانید.
If the car is cheap, then I will buy it.
اگر آن ماشین ارزان باشد، آن را می‌خرم.
(نمی‌دانم ماشین ارزان است یا نه، اما اگر ارزان باشد، این احتمال وجود دارد که آن را بخرم.)
If the car were cheap, then I would buy it.
اگر آن ماشین ارزان‌تر بود، آن را می‌خریدم.
(واقعیت این است که ماشین ارزان نیست، می‌دانم که ارزان نیست. فقط دارم به این فکر می‌کنم که اگر ارزان بود آن را می‌خریدم.)
اکنون برای درک بهتر تفاوت گرامر Unreal Conditional و Real Conditional به دو جمله زیر توجه کنید که چه تغییری در حس و حال فاعل ایجاد می‌کنند و کلماتی که در هر دو جمله به کار می‌رود، باعث می‌شوند که شرایط را بهتر درک کنیم.
If I get a promotion, I will be happy.
اگر ترفیع بگیرم، خوشحال می‌شوم.
(این جمله نشان می‌دهد که حس و حال گوینده به گونه‌ای است که مطمئن نیست ترفیع میگیرد یا نه، اما احتمال این‌که بگیرد وجود دارد.)
When I get a promotion, I will be happy.
وقتی ترفیع بگیرم، خوشحال می‌شوم.
(این جمله به ما این حس را منتقل میکند که گوینده مطمئن است که به زودی ترفیع میگیرد و بی‌صبرانه منتظر آن است. «when» که در جمله شرطی نوع اول به‌جای «if» به کار رفته است، بیانگر این حس است که ۱۰۰٪ شانس این وجود دارد که ترفیع گرفتن در آینده اتفاق بیفتد. فقط موضوع این است که دقیقاً زمان آن مشخص نیست.)
If I got a promotion, I would be happy.
اگر ترفیع بگیرم، خوشحال می‌شوم.
(این جمله نشان می‌دهد که شانس گرفتن ترفیع خیلی کم است، چون «got» در حالت گذشته ساده به کار رفته است و «would» هم نشان می‌دهد که جمله از نوع شرطی دوم است و به همین دلیل شرایطی غیرواقعی را توصیف میکند. درواقع انگار نوعی آرزو است.)
کاربرد Were در جملات شرطی دوم
برای زمان گذشته ساده (Past Simple Tense)، از فعل «be» به دو شکل «was» و «were» استفاده میکنیم تا نشان دهیم عملی در زمان گذشته انجام شده است. اما این‌که از کدام فعل استفاده کنیم، به فاعل جمله بستگی دارد. صرف دو فعل «was» و «were» را برای زمان گذشته ساده در جدول زیر ببینید.
| صرف فعل «was» و «were» برای زمان گذشته ساده | |
| was | I |
| were | You |
| was | He |
| was | She |
| was | It |
| were | We |
| were | They |
برای منفی کردن جمله هم به فعل to be منفی‌کننده «not» اضافه میکنیم. به چند جمله زیر توجه کنید که با was و were برای گذشته ساده نوشته شده است.
I was always energetic as a child.
من همیشه مانند یک کودک پرانرژی بودم.
Toronto was not this expensive twenty years ago.
تورنتو بیست سال پیش به اندازه الآن پرهزینه نبود.
Last year, you were not ready for calculus.
سال گذشته برای امتحان حسابان آماده نبودی.
They were colleagues 5 years ago.
آن‌ها پنج سال پیش همکار بودند.
پس برای ضمایر فاعلی مختلف دو فعل گذشته was و were تعریف شده است. اما وقتی صحبت از جملات شرطی نوع دوم میشود، چون یه یک موقعیت رسمی اشاره میکند، فقط از «were» استفاده میکنیم و آن را برای تمام ضمایر فاعلی به کار می‌بریم. پس شکل «was» برای جملات شرطی نوع دوم کاربردی ندارد. مثالهای زیر را مرور کنید.
If I were a millionaire, I would live in London.
اگر میلیونر بودم، در لندن زندگی می‌کردم.
If she were nicer, then I would invite her to my party, but she is not nice and I do not want her at my party.
اگر او رفتار بهتری داشت، به مهمانی‌ام دعوتش می‌کردم، اما او رفتار خوبی ندارد و من او را به مهمانی‌ام دعوت نمی‌کنم.
If I were a rich man, I’d buy a big house with 4 bedrooms.
اگر مرد ثروتمندی بودم، خانه بزرگی می‌خریدم با ۴ اتاق‌خواب.
He would have more friends if he were nicer.
اگر خوش‌اخلاق‌تر بود، دوستان بیشتری داشت.
در برخی موارد در مکالمه‌‌‌های افراد انگلیسی‌زبان یا در آهنگ‌های انگلیسی متوجه می‌شویم که از «was» در جملات شرطی نوع دوم استفاده میشود. این حالت فقط در مکالمه و در موقعیتهای کاملاً غیررسمی به کار می‌رود. اما در آزمون‌های زبان انگلیسی، در نوشتار و موقعیتهای رسمی مانند نوشتن ایمیل انگلیسی یا سخنرانی در همایش‌ها یا جلسات کاری، فقط از «were» استفاده میکنیم.دو مثال زیر به‌ترتیب با «was» برای موقعیت غیررسمی و با «were» برای موقعیت رسمی نوشته شده است. هر دو جمله از نوع شرطی دوم هستند.
If I was rich, I would travel the world. (Informal)
If I were rich, I would travel the world. (formal)
اگر ثروتمند بودم، به دور دنیا سفر می‌کردم.
گرامر Inversion در جملات شرطی غیرواقعی
جملات شرطی معمولاً برای موقعیتهای رسمی به کار می‌روند، اما اگر بخواهیم آن‌ها را به شکل رسمی‌تر مثلاً در نوشته‌های رسمی مانند ایمیل یا مقاله‌های علمی به کار ببریم، لازم است تغییراتی در ساختار جملات ایجاد کنیم. برای این‌که بتوانید تغییر ساختار این جملات را با جملات عادی درک کنید، چند مثال زیر را ببینید.
Should you have any questions, I will be happy to help.
اگر سوالی دارید، خوشحال می‌شوم کمکتان کنم.
Were they to sell their house today, they would make a huge profit on it.
اگر امروز خانه‌شان را بفروشند، سود زیادی می‌کنند.
I would’ve taken you out for lunch had I known you were in town.
اگر می‌دانستم در شهر هستی، شما را برای ناهار به بیرون می‌بردم.
این جملات از نوع اول، دوم و سوم هستند، اما یک چیز مشترک دارند و آن حذف «if» از «if clause» است. پس در حالت «وارونه» (Inverted)، اولین کاری که باید انجام دهیم این است که «if» را از جمله حذف کنیم. اما از اینجا به بعد، مراحلی که انجام میشود، برای هر یک از جملات شرطی فرق میکند.
برای مثال، در جملات شرطی نوع اول، بعد از حذف «if»، از فعل مُدال «should» برای شروع جمله‌واره استفاده میکنیم. در جملات شرطی دوم، «were» را به‌جای «if» قرار می‌دهیم و در جملات شرطی نوع سوم، «had» را به ابتدای جمله منتقل میکنیم و در ادامه برای هر یک از جملاتی که گفتیم، فاعل و فعل را قرار می‌دهیم.
البته نوع فعلی که بعد از فاعل در جمله‌واره وارونه می‌آید نیز با توجه به نوع جمله شرطی فرق میکند. برای مثال، در جمله شرطی نوع اول، فعل ساده به کار می‌رود، چون ابتدای جمله از فعل مُدال استفاده کرده‌ایم و در آموزش افعال مُدال در انگلیسی به این نکته اشاره کردیم که بعد از افعال مُدال باید از شکل ساده فعل استفاده کنیم.
در جمله شرطی نوع دوم، از ساختار «p.p» بعد از فاعل استفاده میکنیم و در جمله شرطی نوع سوم، چون ساختار فعل «گذشته کامل» (Past Perfect) است و در ابتدای جمله فعل کمکی «had» آمده، بعد از فاعل باید از شکل سوم فعل یا «Past Participle» کمک بگیریم. در آموزش‌های قبلی، گرامر Inversion را برای انواع جملات شرطی بررسی کردیم. در این بخش، چون آموزش درباره گرامر Unreal Conditional است، فقط نوع دوم و سوم را برای ابن مبحث گرامری بررسی میکنیم.
پیش‌تر به این اشاره کردیم که جملات شرطی نوع دوم با دو فعل گذشته ساده در جمله‌واره if و «would + verb» همراه با شکل ساده فعل در جمله‌واره اصلی ساخته میشود. یک بار دیگر فرمول جملات شرطی نوع دوم را مرور میکنیم.
Type II: If + subject + verb (simple past), subject + would + verb (base form)
حالا به دو مثال با شرطی نوع دوم دقت کنید.
How would the environment be affected if everyone reduced their meat consumption?
اگر همه مصرف گوشت خود را کاهش دهند، محیط زیست چگونه تحت تأثیر قرار میگیرد؟
If the Sun disappeared, Earth would no longer be able to support life.
اگر خورشید ناپدید شود، زندگی در کره زمین دیگر امکان‌پذیر نخواهد بود.
اکنون ساختار شرطی نوع دوم را در حالت Inverted ببینیم.
Type II (Inverted): Were + subject + to + verb (simple past), subject + would + verb (base form)
دو مثال فوق را به شکل سوالی برای شرطی نوع دوم وارونه می‌نویسیم.
How would the environment be affected were everyone to reduce their meat consumption?
اکگر هر کسی مصرف گوشت خود را کاهش دهد، چگونه محیط زیست تحت تأثیر قرار خواهد گرفت؟
Were the Sun to disappear, Earth would no longer be able to support life.
اگر خورشید ناپدید شود، زندگی در کره زمین دیگر امکان‌پذیر نخواهد بود.
اگر جملات شرطی نوع دوم با «were» ساخته شوند، یعنی اگر در جمله‌واره «if» فعل «were» به کار رفته باشد، نیازی نداریم که از مصدربا to برای حالت «Inversion» استفاده کنیم. فقط کافی است که جای «were» و فاعل را با هم عوض کنیم، مانند مثال زیر:
If California were a country, it would be one of the world’s largest economies.
Were California a country, it would be one of the world’s largest economies.
اگر کالیفرنیا کشور بود، یکی از بزرگ‌ترین قطب‌های اقتصادی دنیا می‌شد.
برای ساختن جملات شرطی نوع سوم، در جمله‌واره if از فعل «had + p.p» استفاده میکنیم و در جمله‌واره دوم از ساختار «would + have + p.p». فرمول این نوع جملات را نیز یک بار دیگر مرور میکنیم.
Type III: If + subject + had + p.p, subject + would + have + p.p
به دو مثال زیر توجه کنید.
If we had lost that match, it would’ve been a disaster.
اگر آن بازی را باخته بودیم، فاجعه می‌شد.
We would have fixed that problem by now if we’d known about it earlier.
اگر درباره مشکل زودتر می‌دانستیم، می‌توانستیم آن را حل کنیم.
اکنون فرمول جملات شرطی نوع سوم را در حالت وارونه با حالت اصلی خود مقایسه کنید.
Type III (Inverted): Had + subject + p.p, subject + would + have + p.p
دو مثال زیر شکل وارونه دو مثال فوق هستند.
Had we lost that match, it would’ve been a disaster.
اگر آن بازی را باخته بودیم، فاجعه می‌شد.
We would have fixed that problem by now had we known about it earlier.
اگر درباره مشکل زودتر می‌دانستیم، می‌توانستیم آن را حل کنیم.
برای منفی کردن جملات شرطی نوع دوم و سوم در حالت Inverted، از منفی‌کننده «not» استفاده میکنیم و آن را بعد از فاعل قرار می‌دهیم. در نظر داشته باشید که نمی‌توانیم از شکل کوتاه منفی‌کننده، یعنی «n’t»، استفاده کنیم. مثالهای زیر را بخوانید.
Should you not consent to sharing this information, you may inform our company at any time.
(= If you don’t consent…)
اگر با به اشتراک گذاشتن این اطلاعات موافق نیستید، می‌توانید هر زمانی شرکت ما را در جریان قرار دهید.
Were I not good at maths, I’d find this homework very challenging.
(= If I wasn’t good at maths …)
اگر ریاضی‌ام خوب بود، این تکلیف را خیلی چالش برانگیز در نظر می‌گرفتم.
Had I not been busy this morning, I would have attended the meeting.
(= If I hadn’t been busy …)
اگر امروز صبح سرم شلوغ نبود، در جلسه شرکت می‌کردم.
گرامر Unreal Conditional با مثال
تا به اینجای مطلب درباره گرامر Unreal Conditional صحبت کردیم و انواع آن را به کمک مثال و در دسته‌بندی‌های جداگانه مقایسه کردیم. در این بخش قصد داریم تعداد بیشتری مثال در رابطه با این مبحث گرامری در احتیار شما قرار دهیم تا در کنار هم بهتر بتوانید آن‌ها را یاد بگیرید و مقایسه کنید. برای مطالعه بیشتر درباره گرامر Unreal Conditional می‌توانید مطالب «جملات شرطی نوع دوم» و «جملات شرطی نوع سوم» را از مجله فرادرس مطالعه کنید که پیش‌تر منتشر شده است.
If I were in New York, I would meet you.
اگر من در نیویورک بودم، با شما دیدار می‌کردم.
If I were rich, I would buy a luxury apartment.
اگر ثروتمند بودم، یک آپارتمان شیک و تجملاتی می‌خریدم.
Had you participated in the contest, you could have won the first prize.
اگر در مسابقه شرکت کرده بودید، می‌توانستید برنده جایزه نفر اول شوید.
Had John come to the office, he could have done the task.
اگر «جان» به اداره آمده بود، می‌توانست کار را انجام دهد.
Had we reached on time, we could have met you.
اگر ما به‌موقع رسیده بودیم، می‌توانستیم شما را ملاقات کنیم.
If Jack had come here, I could have given him this book.
اگر «جک» به اینجا آمده بود، می‌توانستم این کتاب را به او بدهم.
I could have helped you if you had asked me earlier.
اگر زودتر از من پرسیده بودی می‌توانستم کمکت کنم.
If I were at the fair, I could have bought the book for you.
اگر در نمایشگاه بودم، می‌توانستم کتاب را برای شما تهیه کنم.
Had Eric come on time, he would not miss the flight.
اگر «اریک» به‌موقع آمده بود، از پرواز جا نمی‌ماند.
Had I been there, I could have helped you.
اگر من آنجا بودم، می‌توانستم کمکت کنم.
If Jeff had practiced harder, he could have sung better.
اگر «جف» بیشتر تمرین کرده بود، می‌توانست بهتر آواز بخواند.
If I had met you earlier, I could have told you the fact.
اگر شما را زودتر ملاقات کرده بودم، می‌توانستم حقیقت را به شما بگویم.
If I were the President, I would work for the peace of the world.
اگر ریئس‌جمهور بودم، برای برقراری صلح در دنیا تلاش می‌کردم.
If I had the money, I could have helped you.
اگر پول داشتم، به شما کمک می‌کردم.
Had I been to the art gallery yesterday, I could have seen your painting.
اگر دیروز به نمایشگاه نقاشی رفته بودم، می‌توانستم نقاشی‌ات را ببینم.
Had I been to the concert, I could have enjoyed your performance.
اگر به کنسرت رفته بودم، می‌توانستم از اجرایت لذت ببرم.
Had Alex a little bit sensible, he could have understood it.
اگر «الکس» کمتر حساس بود، می‌توانست آن را درک کند.
If Alice had come here, she could have talked to Jane.
اگر «آلیس» به اینجا آمده بود، می‌توانست با «جین» صحبت کند.
Had you not been spendthrift, you could have saved some money for the rest of the month.
اگر شما ولخرج نبودی، می‌توانستی مقداری از پولت را برای بقیه ماه پس‌انداز کنی.
If I had a little more space on my phone, I could have downloaded the app.
اگر گوشی‌ام حجم بیشتری داشت، می توانستم اپلیکیشن را دانلود کنم.
تقویت زبان انگلیسی با فرادرس
برای افرادی که قصد یادگیری زبان انگلیسی را دارند، شرکت در کلاس‌های حضوری یا آنلاین می‌تواند کمک زیادی به آن‌ها بکند. اما عده‌ای بنا به دلایل مختلف امکان شرکت در این کلاس‌ها را ندارند. به همین دلیل در پی یافتن منابعی برای مطالعه و تقویت سطح زبان انگلیسی خود هستند. برای این دسته از افراد، دانلود اپلیکیشن یا گوش دادن به پادکست‌‌های یادگیری زبان انگلیسی می‌تواند تا حد زیادی نیازهای آن‌ها را برآورده کند.
اما برخی ترجیح می‌دهند از طریق مشاهده فیلمهای آموزشی زبان انگلیسی خود را بهبود بخشند. اگر جزو این دسته از زبان‌آموزان هستید، فرادرس به شما فیلم‌هایی را معرفی میکند که به کمک آن‌ها می‌توانید گرامر خود را تقویت کنید. همچنین اگر قصد دارید علاوه بر یادگیری دستور زبان انگلیسی، سایر مهارت‌های زبانی را نیز بیاموزید و از آن‌ها به نحو مطلوبی استفاده کنید، فرادرس فیلمهای متنوعی را در رابطه با انواع اسم، صفت، قید، حروف اضافه، و در سطوح بالاتر در زمینه جملات شرطی، جملات مجهول و همچنین آشنایی با آزمون‌های بین‌المللی مانند آیلتس یا تافل ارائه کرده است. برای مشاهده این فیلمهای آموزشی بر روی لینک زیر کلیک کنید تا به کل مجموعه آموزش‌های زبان انگلیسی فرادرس دسترسی داشته باشید.
تمرین گرامر Unreal Conditional
برای ارزیابی عملکرد خود در رابطه با «مطلب گرامر Unreal Conditional»، می‌توانید از تمرین‌هایی که در ادامه در اختیار شما قرار گرفته است استفاده کنید. آزمون اول شامل ۱۰ سؤال است و پس از پاسخ دادن به تمامی پرسش‌ها و ظاهر شدن دکمه «دریافت نتیجه آزمون»، می‌توانید نمره عملکردتان را مشاهده کنید و جواب‌های درست و نادرست را نیز ببینید. پاسخ سؤالات نیز بعد از هر آزمون آمده است.
تمرین اول
گزینه درست را انتخاب کنید.
1. If he ______ jobs, he would be a lot happier.
2. If I were you, I ______ her that I love her.
3. Even if he ______ them, they wouldn’t have agreed to come.
4. If she hadn’t threatened him, he ______.
5. I ______ him if I were you.
6. He _______ with her if he had known she would behave so irresponsibly.
7. I wouldn’t have been able to do it unless she ______ me.
8. If he ______ earlier, he wouldn’t have been late for work.
9. If we ______ to spend the day in London, we would have bought a day pass.
10. If you _______ less on clothes, you would be able to save some money.
تمرین دوم
جاهای خالی را با کلمات مناسب کامل کنید.
Q1: If I ______ (to come) home earlier, I m ______ (to prepare) dinner.
Answer: If I came home earlier, I would prepare dinner.
Q2: If we _______ (to live) in Rome, Francesco _______ (to visit) us.
Answer: If we lived in Rome, Francesco would visit us.
Q3: If Tim and Tom ______ (to be) older, they ______ (to play) in our hockey team.
Answer: If Tim and Tom were older, they would play in our hockey team.
Q4: If he _______ (to be) my friend, I ______ (to invite) him to my birthday party.
Answer: If he were my friend, I would invite him to my birthday party.
Q5: If Susan ______ (to study) harder, she _______ (to be) better at school.
Answer: If Susan studied harder, she would be better at school.
Q6: If they ______ (to have) enough money, they ______ (to buy) a new car.
Answer: If they had enough money, they would buy a new car.
Q7: If you ______ (to do) a paper round, you ______ (to earn) a little extra money.
Answer: If you did a paper round, you would earn a little extra money.
Q8: If Michael _______ (to get) more pocket money, he ______ (to ask) Doris out for dinner.
Answer: If Michael got more pocket money, he would ask Doris out for dinner.
Q9: If we _______ (to win) the lottery, we ______ (to fly) to San Francisco.
Answer: If we won the lottery, we would fly to San Francisco.
Q10: If I ______ (to meet) Brad Pitt, I ______ (to take) a photo with him.
Answer: If I met Brad Pitt, I would take a photo with him.
تمرین سوم
جملات شرطی زیر را با توجه به نوع آن به شرطی Inverted تبدیل کنید.
Q1: If your order is delayed, please contact customer services.
Answer: Should your order be delayed, please contact customer services.
Q2: If Jim had been available, I would have asked him to do the job
Answer: Had Jim been available, I would have asked him to do the job.
Q3: If we had had more time, we would have stayed there all day.
Answer: Had we had more time, we would have stayed there all day.
Q4: If you were to choose our premium plan, you would enjoy more benefits.
Answer: Were you to choose our premium plan, you would enjoy more benefits.
Q5: If you need assistance, our guides will be happy to help.
Answer: Should you need assistance, our guides will be happy to help.
Q6: If it had been warmer, we would have stayed longer.
Answer: Had it been warmer, we would have stayed longer.
Q7: If they accept your application, you will have an interview.
Answer: Should they accept your application, you will have an interview.
Q8: If she hadn’t acted so mean, I would have helped her.
Answer: Had she not acted so mean, I would have helped her.
Q9: If he apologized tomorrow, I wouldn’t accept it.
Answer: Were he to apologize tomorrow, I wouldn’t accept it.
Q10: If you had performed better, you would have won the first prize.
Answer: Had you performed better, you would have won the first prize.
تمرین چهارم
جاهای خالی را با جملات شرطی میکس کامل کنید.
Q1: If she ______ harder, she wouldn’t be failing the class now.
Answer: If she had studied harder, she wouldn’t be failing the class now.
Q2: If he _______ afraid of heights, he would have gone bungee jumping with us.
Answer: If he were not afraid of heights, he would have gone bungee jumping with us.
Q3: If they ______ the bus, they would be at the party by now.
Answer: If they hadn’t missed the bus, they would be at the party by now.
Q4: If you ________ the piano more often, you would be performing in the concert.
Answer: If you practiced the piano more often, you would be performing in the concert.
Q5: If she _______ how to swim, she would have joined the team last year.
Answer: If she knew how to swim, she would have joined the team last year.
Q6: If it _______ yesterday, we would have held the meeting outdoors.
Answer: If it hadn’t rained yesterday, we would have held the meeting outdoors.
Q7: He would feel much healthier now if he _______ better food in the past.
Answer: He would feel much healthier now if he had eaten better food in the past.
جمع‌بندی
در این آموزش با گرامر Unreal Conditional آشنا شدیم و آن را برای جملات شرطی نوع دوم، سوم و میکس توضیح دادیم. در ابتدای مطلب، انواع جملات شرطی را با مثال بررسی کردیم و ساختار و کاربرد هر یک را در جملات گوناگون یاد گرفتیم. در ادامه ساختار جملات شرطی غیرواقعی را بررسی کردیم و به بررسی فرق بین جملات شرطی واقعی و غیرواقعی پرداختیم.
از دیگر مواردی که در این مبحث گرامری آموختیم، کاربرد Were در جملات شرطی نوع دوم و سوم بود. همچنین گرامر Inversion را در جملات شرطی غیرواقعی آموزش دادیم. در انتهای مطلب نیز برای ارزیابی عملکرد خود، چند تمرین مختلف را با پاسخ برای انواع جملات شرطی در اختیار شما قرار دادیم.
در بخش پایانی و در جدول زیر می‌توانید خلاصه‌ای از گرامر Unreal Conditional را مشاهده کنید.
| Unreal Conditionals | ||
| Main Clause (Result) | If-Clause (Condition) | Conditional Type |
| would/could/might + base form | If + past simple |
Type 2 (Present/Future Unreal) |
| would/could/might + have + past participle | If + past perfect |
Type 3 (Past Unreal) |
|
would/could/might + present tense (or past participle, depending on the case) |
If + past perfect (for past condition) or If + past simple (for present condition) |
Mixed Conditionals (Past affecting Present or vice versa) |
مطلبی که در بالا مطالعه کردید بخشی از مجموعه مطالب «انواع جمله شرطی در انگلیسی» است. در ادامه، می‌توانید فهرست این مطالب را ببینید:
source