1

به نظر می‌رسد که محیط زیست ما، هوایی که تنفس می‌کنیم و صدایی که می‌شنویم، می‌توانند نقش مهمی در باروری ایفا کنند. مطالعه‌ای جدید از دانمارک که در مجله BMJ منتشر شده است، نشان می‌دهد که قرارگیری طولانی‌مدت در معرض ذرات آلاینده هوا (PM2.5) و سر و صدای ترافیک جاده‌ای می‌تواند خطر ناباروری را در مردان و زنان افزایش دهد.

آلودگی هوا، سر و صدا و ناباروری

سلامت باروری موضوعی مهم در سراسر جهان است که توجه و تحقیق زیادی را به خود جلب کرده است.

ناباروری، یکی از جنبه‌های خاص سلامت باروری، به یک زوج از هر هفت زوجی که تلاش برای بارداری دارند، آسیب می‌زند.

در حالی که عوامل مختلفی برای این مسئله مقصر شناخته شده‌اند، تمرکز امروز ما بر نقش آلودگی هوا و سر و صدای ترافیک است.

نتایج متناقض از مطالعات پیشین، نیاز به تحقیق بیشتر در مورد این عوامل محیطی را ایجاد کرده است.

در حالی که برخی از مطالعات تاثیرات منفی آلودگی هوا بر کیفیت اسپرم و درمان‌های باروری را پیشنهاد کرده‌اند، هیچ مطالعه‌ای به بررسی نقش سر و صدای ترافیک پرداخته بود.

تشخیص ناباروری

برای روشن کردن این موضوع، محققان به بررسی این مسئله پرداختند که آیا قرارگیری طولانی‌مدت در معرض ذرات ریز معلق (PM2.5) و سر و صدای ترافیک جاده‌ای می‌تواند با خطر بالاتر ناباروری در مردان و زنان مرتبط باشد.

با استفاده از داده‌های ثبت‌نام ملی از دانمارک، آن‌ها ۵۲۶,۰۵۶ مرد و ۳۷۷,۸۵۰ زن، همگی در بازه سنی ۳۰ تا ۴۵ سال و عمدتاً در تلاش برای بارداری، را انتخاب کردند.

برای اطمینان از خلوص مطالعه، محققان شرکت‌کنندگانی را انتخاب کردند که هنوز تشخیص ناباروری دریافت نکرده یا جراحی‌هایی که مانع بارداری می‌شود، انجام نداده بودند.

علاوه بر این، شرکت‌کنندگان انتخاب‌شده کمتر از دو فرزند داشتند و یا در حال زندگی مشترک بودند یا متأهل بودند.

تاثیر آلودگی و سر و صدا بر ناباروری

با توجه به آدرس‌های شرکت‌کنندگان از سال ۱۹۹۵ تا ۲۰۱۷، محققان میانگین سالیانه غلظت‌های PM2.5 و سطوح سر و صدای ترافیک جاده‌ای را محاسبه کردند.

سپس این رکوردها را با تشخیص‌های ناباروری از ثبت‌نام بیماران ملی مقایسه کردند.

نتایج؟ در طول پیگیری ۱۸ ساله، ۱۶,۱۷۲ مرد و ۲۲,۶۷۲ زن به ناباروری تشخیص داده شدند.

تعدیلات بیشتر برای عوامل تأثیرگذار مانند درآمد، سطح تحصیلات و شغل نشان داد که قرارگیری در معرض سطح میانگین PM2.5 بالاتر از ۲.۹ µg/m3 در طول پنج سال، خطر ناباروری را در مردان ۳۰ تا ۴۵ ساله به میزان ۲۴% افزایش داد.

از سوی دیگر، زنان در معرض سطوح میانگین سر و صدای ترافیک جاده‌ای بالاتر از ۱۰.۲ دسی‌بل در طول پنج سال، خطر ناباروری را به میزان ۱۴% افزایش دادند، اما فقط برای آن‌ها که بالای ۳۵ سال بودند.

برای مردان، سر و صدای ترافیک خطر ناباروری را کمی در گروه سنی ۳۷ تا ۴۵ سال افزایش داد، اما در میان آن‌هایی که ۳۰ تا ۳۷ ساله بودند، تأثیر چندانی نداشت.

ثروتمند، فقیر، طبقه متوسط

هیچ نقطه‌ای از دانمارک مصون نماند. مطالعه نشان داد که خطر ناباروری مرتبط با سر و صدا در زنان و ناباروری مرتبط با PM2.5 در مردان در مناطق روستایی، حومه‌ای و شهری به طور مداوم افزایش یافته است. وضعیت اقتصادی-اجتماعی، چه پایین، متوسط یا بالا، تاثیر کمی بر این یافته‌ها داشت.

و در حالی که مطالعه مشاهده‌ای است و بنابراین طراحی شده است تا پیوندها را بیابد نه روابط علت و معلولی، اندازه بزرگ نمونه بر اساس داده‌های بهداشتی و مسکونی معتبر، به یافته‌ها وزن می‌دهد.

علاوه بر این، مدل‌های معتبر برای ارزیابی تأثیر آلودگی و سطوح سر و صدا با در نظر گرفتن عوامل اجتماعی و اقتصادی اصلی استفاده شد.

اقدامات آینده

محققان محدودیت‌های احتمالی مطالعه ناباروری خود را اذعان می‌کنند، از جمله احتمال شامل شدن زوج‌هایی که به طور فعال در تلاش برای بارداری نبوده‌اند، یا کمبود اطلاعات در مورد عواملی مانند سبک زندگی، یا قرارگیری در معرض سر و صدا و آلودگی هوا در محل کار و فعالیت‌های اوقات فراغت.

با این حال، یافته‌های آن‌ها نور را بر جنبه‌ای کمتر مورد بحث در مورد ناباروری می‌اندازد.

“اگر نتایج ما در مطالعات آینده تأیید شود، این به معنای آن است که پیاده‌سازی سیاست‌های کاهش آلودگی هوا و سر و صدا ممکن است ابزارهای مهمی برای بهبود نرخ تولدها در جهان غرب باشد”، نویسندگان نتیجه‌گیری می‌کنند.

پیامدهای مطالعه

این سؤال را مطرح می‌کند: این برای شما و من چه معنایی دارد و چه اقدام عملی می‌توانیم در مورد آن انجام دهیم؟

در حالی که اقدامات فردی می‌توانند برای کاهش قرارگیری در معرض سر و صدا و آلودگی هوا انجام شوند، مطالعه در مورد ناباروری سؤال چالش‌برانگیزی را برای سیاستگذاران ایجاد می‌کند.

اگر این نتایج در مطالعات آینده تأیید شود، آیا نیاز به اجرای مقررات در مورد سر و صدا و آلودگی هوا وجود دارد؟

این قطعاً جالب است. آیا این می‌تواند انگیزه‌ای برای مقررات سختگیرانه‌تر در مورد سر و صدا و آلودگی هوا باشد؟

در نهایت، اگر این یافته‌ها تحت بررسی‌های بیشتر ثابت شود، می‌تواند راهبردهایی را برای محافظت از ما در برابر این مواجهات راهنمایی کند. در نهایت، ممکن است این تنها درخواست برای هوای پاک‌تر و خیابان‌های ساکت‌تر نباشد، بلکه فرصتی برای بهبود نرخ تولدها در جهان غرب نیز باشد.

این مطالعه در مجله BMJ منتشر شده است.