Noun Clause چیست؟ – به زبان ساده با مثال، تمرین و تلفظ صوتی – EXPRESSJS

Noun Clause که به آن در زبان فارسی «جمله‌واره اسمی» می‌گویند، جمله‌واره‌ای است که به عنوان اسم عمل می‌کند و مانند سایر جمله‌واره‌ها فاعل و فعل دارد. این جمله‌واره‌ها همیشه «جمله‌واره وابسته» (Dependent Clause) هستند، یعنی به‌تنهایی جمله کاملی به حساب نمی‌آیند. برای این‌که بدانیم Noun Clause چیست و چه کاربردهایی دارد، لازم است ابتدا با انواع Clause آشنا شویم. سپس نقش‌های مختلف Noun Clause را به عنون فاعل انگلیسی، مفعول انگلیسی، مفعول حرف اضافه و… یاد بگیریم و در نهایت از آن‌ها در مکالمات انگلیسی روزمره خود به درستی استفاده کنیم. در این آموزش از مجموعه آموزش‌های زبان انگلیسی مجله فرادرس، Noun Clause را به زبان ساده و با مثال و تمرین یاد می‌گیریم.

فهرست مطالب این نوشته

در ابتدای مطلب Noun Clause تعریفی از آن را ارائه می‌دهیم و سپس ضرورت یادگیری آن را توضیح خواهیم داد. سپس اجزای Noun Clause را بررسی و انواع Clause را معرفی می‌کنیم. در ادامه کاربرد Noun Clause را آموزش می‌دهیم و برای هر یک از ساختارهای آن مثال‌های متنوعی در اختیار شما قرار خواهیم داد که با ترجمه فارسی و تلفظ صوتی همراه است. از دیگر مواردی که در این آموزش بررسی خواهیم کرد، کاربرد Noun Clause در «نقل‌قول غیرمستقیم» (Reported Speech) است. در انتهای مطلب نیز برای درک بهتر شما تعدادی تمرین ارائه می‌کنیم که می‌توانید با زدن بر روی گزینه پاسخ و دیدن جواب درست، عملکرد خود را ارزیابی کنید. در بخش‌های مختلف این مطلب، فیلم‌های آموزش زبان انگلیسی فرادرس را نیز با توجه به سرفصل‌های مرتبط معرفی خواهیم کرد. در بخش جمع‌بندی نیز جدولی تهیه کرده‌ایم که به کمک آن می‌توانید خلاصه‌ای از مطلب Noun Clause را یاد بگیرید.

Noun Clause چیست ؟

قبل از این‌که به این پرسش پاسخ دهیم که Noun Clause چیست و چه اهمیتی دارد، Clause را تعریف می‌کنیم. به طور کلی، «جمله‌واره»‌‌ (Clause) به بخشی از جمله گفته می‌شود که فاعل و فعل دارد. در تعریف جمله‌واره (که در زبان فارسی به اشتباه به آن «عبارت» نیز گفته می‌شود)، سه نکته مهم نهفته است:

جمله‌واره بخشی از جمله است نه یک جمله کامل.
جمله‌واره حتماً باید فاعل و فعل داشته باشد.
جمله‌واره همیشه وابسته است، یعنی به جمله دیگری نیاز دارد تا معنی کامل داشته باشد.

جمله‌واره انگلیسی می‌تواند در نقش صفت، قید یا اسم انگلیسی ظاهر شود که به‌ترتیب عبارتند از:

- «جمله‌واره موصولی» (Relative Clause)
- «جمله‌واره قیدی» (Adverbial Clause)
- «جمله‌واره اسمی» (Noun Clause)

مثال‌های زیر را بخوانید.

Oscar, who was Silvia’s uncle, had traveled all over the world before his death.

«اسکار»، که عموی «سیلویا» بود، قبل از مرگش به دور دنیا سفر کرده بود.

(در این جمله، «who was Silvia’s uncle» جمله‌واره موصولی است و نقش صفت را دارد، زیرا مشخصات فاعل را توصیف می‌‌کند و اطلاعات بیشتری درباره فاعل جمله به ما می‌دهد.)

When Daniel met Annie for the first time, he didn’t like him.

وقتی «دنیل» برای اولین بار «آنی» را ملاقات کرد، از او خوشش نیامد.

(در این جمله، «When Daniel met Annie for the first time» جمله‌واره قیدی است که فعل جمله را توصیف می‌کند و اطلاعات بیشتری درباره آن به ما می‌دهد.)

Max wanted to know what Clara was doing at that party.

«مکس» می‌خواست بداند «کلارا» در آن مهمانی چه کار می‌کرد.

(در این جمله، «what Clara was doing at that party» جمله‌واره اسمی است و نقش مفعول را دارد.)

از بین سه نوع Clause که در این بخش معرفی کردیم، در این آموزش به بررسی این می‌پردازیم که Noun Clause چیست و چه نقش‌‌هایی در جملات انگلیسی دارد. برای آشنایی اولیه، به چند مثال دیگر با Noun Clause توجه کنید که در هر یک از جملات bold شده است.

Whoever thought of that idea is a genius.

هر کسی که به آن ایده فکر کرد، نابغه است.

(در این جمله، «Whoever thought of that idea» جمله‌واره اسمی است که فاعل آن «whoever» و فعل آن «thought» است. جمله‌واره فوق به عنوان فاعل در جمله به کار رفته است.)

On weekends, we can do whatever we want.

آخر هفته‌ها، می‌توانیم هر کاری که بخواهیم انجام دهیم.

(در این جمله، «whatever we want» جمله‌واره اسمی است که فاعل و فعل دارد. این جمله‌واره به عنوان مفعول مستقیم به کار رفته است.)

The focus of our work is how we can satisfy customers most effectively.

تمرکز کار ما این است که چگونه به مؤثرترین شکل بتوانیم رضایت مشتری‌های خود را جلب کنیم.

(«how we can satisfy customers most effectively»‌ جمله‌واره اسمی است که فاعل آن «we» و فعل آن «satisfy» است. این جمله‌واره به عنوان Predicative Nominative عمل می‌کند.)

Choose a gift for whomever you want.

هدیه‌ای برای هر کسی که می‌خواهی انتخاب کن.

(«whomever you want» به عنوان جمله‌واره اسمی عمل می‌کند و فاعل و فعل دارد. این جمله‌واره مفعول حرف اضافه است.)

Be sure to send a thank-you note to whoever interviewed you.

یادت نرود که یادداشت تشکری برای کسی بفرستی که با شما مصاحبه کرد.

(«whoever interviewed you»‌ به عنوان Noun Clause به کار رفته است و فاعل و فعل دارد. این جمله‌واره به عنوان مفعول غیرمستقیم در جمله عمل می‌کند.)

I’m packing extra snacks for when we get hungry.

دارم برای وقتی که گرسنه‌مان شد، میان‌وعده بیشتری می‌گذارم.

(«when we get hungry» جمله‌واره اسمی است و فاعل آن «we» و فعل آن «get» است که در نقش مفعول حرف اضافه ظاهر شده است.)

نکته: ساختار پایه همه جملات انگلیسی از «فاعل + فعل + مفعول» تشکیل شده است. همیشه در مباحث گرامری یاد گرفتیم که فاعل و مفعول اسم یا ضمیر هستند. اما وقتی یاد می‌گیریم که Noun Clause چیست به این نتیجه می‌رسیم که فاعل و مفعول می‌توانند Clause یا همان جمله‌واره‌ای باشند که به عنوان بخشی از یک جمله کامل به‌جای فاعل و مفعول می‌آیند و اطلاعات بیشتری به ما می‌دهند. اطلاعاتی که فقط با گفتن اسم یا ضمیر نمی‌توانیم به آن دست پیدا کنیم. دو مثال زیر را با هم مقایسه کنید.

It made me laugh.

آن باعث شد من بخندم.

***

What he said made me laugh.

چیزی که او گفت باعث شد من بخندم.

در مثال اول «It» به عنوان فاعل به کار رفته است، اما در جمله دوم «What he said» به عنوان فاعل به کار رفته که Noun Clause است و به عنوان بخشی از جمله که خودش فاعل (he) و فعل (said) دارد، توضیحات بیشتری می‌دهد. جمله اول را در صورتی می‌توانیم به کار ببریم که مخاطب از قبل اطلاعاتی درباره موضوع داشته باشد و بداند منظور از «It» دقیقاً چیست. در غیر این صورت، Noun Clause می‌تواند این اطلاعات را در اختیار شنونده قرار دهد. در مثال فوق، Noun Clause جایگزین فاعل جمله شده است. اما به دو مثال زیر توجه کنید.

I don’t remember it.

آن را یادم نیست.

***

I don’t remember what the teacher taught in the last session.

یادم نیست معلم جلسه گذشته چه درسی دارد.

در مثال اول، «it» به عنوان ضمیر مفعولی به کار رفته است. اما در جمله دوم «what the teacher taught in the last session» به‌جای «it» به کار رفته و Noun Clause است. مانند مثال‌های قبلی، در این جمله هم Noun Clause اطلاعات بیشتری به مخاطب می‌دهد، با این تفاوت که در اینجا به‌جای مفعول قرار گرفته است.

اهمیت یادگیری Noun Clause چیست ؟

اهمیت Noun Clause در دادن اطلاعات بیشتر است. برای این‌که بهتر متوجه شوید، دو مثال زیر را با هم مقایسه کنید.

He wants to know where the restaurant is.

او می‌خواهد بداند رستوران کجاست.

He wants to know it.

او می‌خواهد درباره آن بداند.

با دیدن جمله دوم بدون شک سوالی در ذهن شما نقش می‌بندد: منظور از «it» به‌جای Noun Clause چیست ؟ گوینده دقیقاً به کجا (چه مکانی) اشاره می‌کند. جمله دوم را فقط در صورتی می‌توانیم بیان کنیم که قبلاً درباره رستوران صحبت کرده باشیم تا مطمئن شویم شنونده درباره آن اطلاعاتی دارد. پس می‌توانیم این‌طور نتیجه‌گیری کنیم که وقتی «Noun Clause» در جمله داشته باشیم، اطلاعات دقیق‌تر و کامل‌تری در اختیار مخاطب قرار می‌دهیم. بنابراین، Noun Clause در انتقال بهتر مفهوم گوینده به شخص مقابل کمک زیادی می‌کند. اما ضرورت استفاده از Noun Clause فقط در این مورد خلاصه نمی‌شود. اگر بخواهیم به این‌که اهمیت Noun چیست اشاره کنیم، می‌توانیم موارد زیر را در نظر داشته باشیم:

جایگزین اسم می‌شوند: Noun Clause می‌توانند جایگزین هر نوع اسمی در جمله شوند، ازجمله فاعل، مفعول و متمم انگلیسی.
برای تأکید بیشتر به کار می‌روند: Noun Clause می‌تواند تأکید بیشتری روی ایده خاص یا مفهوم کلی جمله داشته باشد.
جملات پیچیده خلق می‌کنند: Noun Clause در ایجاد جملات پیچیده‌تر به شما کمک می‌کنند تا بتوانید چندین ایده یا مفهوم را در یک زمان منتقل کنید.
از تکرار جلوگیری می‌کنند: Noun Clause باعث می‌شود که اسم یا عبارتی که قبلاً در جمله آمده است، چندین بار تکرار نشود.

انواع Noun Clause چیست ؟

به طور کلی Noun Clause را می‌توانیم به سه دسته مهم تقسیم کنیم. این سه دسته عبارتند از:

That-clause: به آن دسته از Noun Clause گفته می‌شود که با کلمه that شروع می‌شود. در این حالت، that به عنوان «حرف ربط وابسته» (Subordinating Conjunction) به کار می‌رود تا Noun Clause را به بخش اصلی جمله وصل کند، مانند مثال زیر:

I think that she is a talented writer.

فکر کنم او نویسنده بااستعدادی است.

Wh-clause: به آن دسته از Noun Clause گفته می‌شود که با کلمه پرسشی شروع می‌شود، مانند «who» یا «where» و «when». یعنی کلمه پرسشی به عنوان حرف ربط وابسته به کار می‌رود و جمله‌واره اسمی می‌تواند به عنوان فاعل، مفعول یا متمم عمل کند، مانند مثال زیر:

What you said really upset her.

حرفی که زدی ناراحتش کرد.

(در این مثال Noun Clause به‌جای فاعل نشسته است.)

If/Whether clause: برخی از جمله‌واره‌های اسمی با if یا whether شروع می‌شوند و اغلب بعد از فعل‌‌هایی به کار می‌روند که برای بیان شک و تردید، پرس‌وجو یا انکار کردن به کار می‌رود، مانند مثال زیر:

She asked me whether I could help her.

او از من پرسید که می‌توانم کمکش کنم.

نکته: کلمات پرسشی، «that» و «if/whether» که شروع‌کننده Noun Clause هستند، همگی در دسته «حرف ربط وابسته» (Subordinating Conjunction) قرار می‌گیرند. مهم‌ترین ویژگی این حروف وصل کردن دو جمله‌واره به هم است که معمولاً یکی از آن‌ها مستقل و دیگری وابسته است.

کاربرد کلمه پرسشی در Noun Clause چیست ؟

همان‌طور که در ابتدای مطلب اشاره کردیم، کلمه پرسشی در ابتدای Noun Clause می‌آید و بعد از آن جمله‌واره با فاعل و فعل شکل می‌گیرد. رایج‌ترین کلمات پرسشی که به عنوان حرف ربط وابسته در Noun Clause استفاده می‌شوند، در جدول زیر فهرست شده است.

حروف ربط وابسته در Noun Clause
what	that	how
where	when	whatever
whichever	which	whether
whom	whenever	who
wherever	why	whomever

به چند مثال زیر دقت کنید تا متوجه شوید کاربرد کلمه پرسشی در Noun Clause چیست و چطور از آن‌ها در ابتدای جمله‌واره اسمی به عنوان فاعل، مفعول یا متمم استفاده کنیم.

What he said surprised me.

حرفی که او زد باعث تعجبم شد.

Whoever arrives first can start the meeting.

هر کسی که اول برسد، می‌تواند جلسه را شروع کند.

I can’t decide which color I should choose to paint the walls.

نمی‌توانم تصمیم بگیرم که چه رنگی به دیوارها بزنم.

She’s unsure where they should go for dinner.

او مطمئن نیست که برای شام باید کجا بروند.

Whatever you decide, I’ll support your choice.

هر تصمیمی که بگیری، من از انتخابت حمایت می‌کنم.

کاربرد That در Noun Clause چیست ؟

یکی از کاربردهای that در جمله‌واره‌های اسمی است که آن را That-clause می‌نامیم. That-clause می‌تواند فاعل یا مفعول فعل باشد. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید. در این مثال‌ها، «That-clause» به عنوان مفعول فعل به کار رفته است.

I believe that he is innocent.

باور دارم که او بی‌گناه است.

(در این مثال، «that he is innocent» مفعول فعل believe است.)

She said that she can speak three languages.

او گفت که می‌تواند به سه زبان صحبت کند.

(در این مثال، «that she can speak three languages»‌ به عنوان that-clause و در نقش مفعول فعل said ظاهر شده است.)

I suspect that she told me the truth.

من شک دارم که او به من راست گفته باشد.

(در این مثال، «that she told us the truth» به عنوان that-clause و مفعول فعل suspect به کار رفته است.)

«That-clause» همچنین می‌تواند به عنوان فاعلِ فعل به کار برود، مانند مثال‌های زیر:

That she should forget me so quickly was rather a shock.

این‌که او باید به سرعت فراموشم کند شبیه شوک بود.

(در این مثال، «That she should forget me so quickly» به عنوان فاعل فعل ‌was عمل می‌کند.)

That she delivered a marvelous performance pleased her parents.

این‌که او اجرای فوق‌العاده‌ای داشت، والدینش را خشنود کرد.

(در این مثال، «That she delivered a marvelous performance» به عنوان فاعل فعل pleased به کار رفته است.)

به‌جای «that-clause» می‌توانیم از عبارت‌هایی مانند «the fact that» یا «the belief that» و «the evidence that» کمک بگیریم، مانند مثال‌های زیر:

The fact that she didn’t recognize me was rather a shock.

این حقیقت که او من را نشناخت، یک شوک بود.

The fact that she didn’t understand English made it difficult for her to get a job.

این حقیقت که او زبان انگلیسی را نمی‌فهمد باعث شد که پیدا کردن کار برایش سخت باشد.

The idea that the teacher should know everything is unacceptable.

این ایده که معلم باید همه‌چیز را بداند قابل‌قبول نیست.

She believes that he will come to the party.

او باور دارد که به مهمانی می‌آید.

The fact that she passed the exam surprised everyone.

این حقیقت که او در امتحان قبول شد، همه را متعجب کرد.

I know that you are telling the truth.

می‌دانم که داری راستش را می‌گویی.

He mentioned that he might be late for the meeting.

او گفت که شاید برای جلسه دیر کند.

The idea that we could travel together excited me.

ایده سفر دسته‌جمعی هیجان‌زده‌ام کرد.

اگر فاعل جمله عبارتی طولانی باشد، شاید درکش برای خواننده سخت باشد. برای حل این مشکل، معمولاً از «it» در ابتدای جمله استفاده می‌شود. در این حالت «it» نقش فاعل را در جمله دارد، اما فاعل واقعی نیست. فقط نشان می‌دهد که قرار است با Noun Clause مواجه شویم. به مثال‌های زیر دقت کنید.

It surprised me that he was still in bed.

این مرا متعجب کرد که او هنوز در تخت است.

She made it clear that she wouldn’t accept the proposal.

او واضح مشخص کرد که پیشنهاد را قبول نمی‌کند.

نکته: it» فقط می‌تواند با that به کار برود، اما نمی‌توانیم آن را با اصطلاحاتی مانند «the idea that» و «the belief that» یا‌ «the fact that» به کار ببریم.

کاربرد If / Whether در Noun Clause چیست ؟

در برخی موارد شروع یک Noun Clause با lf یا Whether است که از نظر دستوری و معنای فرقی با هم نمی‌کنند و معنی «که» می‌دهند. هر دو حرف ربط هستند و هر دو را هم می‌توانیم به‌جای هم به کار ببریم. برای درک بهتر مثال‌های زیر را در نظر بگیرید تا بدانید کاربرد If / Whether در Noun Clause چیست.

I wonder if he will come.

می‌خواهم بدانم که می‌آید [یا نه].

I don’t know whether she needs help.

نمی‌دانم به کمک احتیاج دارد [یا نه].

Ellen can’t decide whether she should go to the concert or stay home.

«الن» نمی‌تواند تصمیم بگیرد که به کنسرت برود یا در خانه بماند.

I wonder if she needs help or not.

می‌خواهم بدانم که او به کمک احتیاج دارد یا نه.

I don’t remember if he came to the office yesterday.

یادم نمی‌آید که او دیروز به دفتر آمد یا نه.

در ادامه قصد داریم با ساختار هر یک از جمله‌واره‌ها در دسته‌بندی فوق آشنا شویم. اما قبل از آن توضیحی درباره نحوه تشخیص Noun Clause خواهیم داد تا بهتر بتوانید آن را در جمله به کار ببرید.

نحوه تشخیص Noun Clause

در یک جمع‌بندی کلی، برای این‌که بدانید Noun Clause چیست و چگونه باید آن را در جمله تشخیص دهید، بهتر است مرحله به مرحله پیش بروید. در ادامه مثالی را مشاهده می‌کنید که چهار مرحله تشخیص Noun Clause را روی آن توضیح داده‌ایم.

Jason doesn’t know where he should go.

«جیسون» نمی‌داند برای تعطیلات کجا باید برود.

فاعل و فعل جمله اصلی را مشخص کنید. در مثال فوق، «Jason» انجام‌دهنده کار است، به همین دلیل فاعل جمله محسوب می‌شود. «doesn’t know» هم فعل جمله است که در حالت منفی به کار رفته است.
Noun Clause را مشخص کنید. برای تشخیص آن باید به این نکته توجه کنید که هر جمله‌واره فاعل و فعل دارد و نمی‌تواند به تنهایی به کار برود، یعنی یک جمله‌واره وابسته است. در مثال فوق «where he should go» به عنوان Noun Clause شناخته شده است.
حرف ربط وابسته‌ای که Noun Clause با آن شروع می‌شود را مشخص کنید. حرف ربط می‌تواند «that»، «کلمه پرسشی» یا «if/whether» باشد. در مثال فوق، «where» حرف ربط وابسته است.
نوع Noun Clause را مشخص کنید. جمله‌واره اسمی می‌تواند فاعل، مفعول یا متمم باشد. در مثال فوق، «where he should go» در نقش Noun Clause به عنوان مفعول ظاهر شده است.

چون هر جمله‌واره اسمی می‌توانند تقریباً در هر جایی از جمله ظاهر شود، ممکن است تشخیص آن‌ها برای زبان‌آموزان کمی دشوار باشد. اما اگر راه تشخیص آن‌ها را بلد باشید، این چالش برای شما رفع خواهد شد. اولین و مهم‌ترین نکته‌ای که درباره Noun Clause باید بدانید این است که با «حرف ربط وابسته» (Subordinating Conjuncti) شروع می‌شوند که در ابتدای من به آن‌ها اشاره کردیم. این حروف ربط می‌توانند that، کلمه پرسشی یا if/whether باشند.

حروف ربطی که با کلمه پرسشی یا that ساخته می‌شوند، به عنوان «ضمایر موصولی» (Relative Pronouns) در جمله‌واره‌های دیگری مانند Relative Clauses هم می‌بینیم، اما در Noun Clause همیشه اول جمله‌واره می‌آیند و با آن شروع می‌شوند. از طرف دیگر، چون هر دو جمله‌واره اسمی و موصولی جمله‌واره‌های وابسته‌ای هستند، ممکن در تشخیص تفاوت آن‌ها کمی سردرگم شویم. برای رفع این مشکل باید بگوییم که Noun Clause در جمله‌واره مستقل جایگزین اسم می‌شود، اما Relative Clause اسم در جمله‌واره مستقل را توصیف می‌کند ولی جایگزین آن نمی‌شود. دو مثال زیر را با هم مقایسه کنید.

Noun clause: She could not decide which pie she liked better.

جمله‌واره اسمی: او نمی‌توانست تصمیم بگیرد که کدام پای (نوعی شیرینی) را بیشتر دوست دارد.

***

Relative clause: The chocolate pie, which was made by her grandfather, was her favorite.

جمله‌واره موصولی: پای شکلات، که توسط پدربزرگش درست شده بود، [شیرینی] محبوبش بود.

در هر دو مثال فوق مشاهده می‌کنید که «which» به عنوان حرف ربط وابسته در Noun Clause و ضمیر موصولی به عنوان Relative Clause به کار رفته است. اما نقش کاملاً متفاوتی در هر دو جمله دارد. در اولین مثال، Noun Clause جایگزین مفعول مستقیم در جمله‌واره مستقل شده است. درحالی‌که در دومین جمله، Relative Clause فاعل جمله‌واره مستقل را توصیف می‌کند. با دانستن نقش و عملکرد هر یک از این دو جمله‌واره، به راحتی می‌توانید تفاوت آن‌ها را تشخیص دهید.

در آموزش‌های قبلی مجله فرادرس به طور کامل درباره حروف ربط وابسته در زبان انگلیسی توضیح داده‌ایم که برای درک بهتر می‌توانید به لینک مربوطه مراجعه کنید.

از دیگر مواردی که می‌تواند به شما کمک کند تا بدانید Noun Clause چیست و چطور آن را تشخیص دهیم، بررسی نقش‌‌های آن در جمله است. در بخش ساختار Noun Clause به طور کامل تمام نقش‌های آن را توضیح خواهیم داد. اما مهم‌ترین نقش‌های Noun Clause چیست؟ در ادامه به آن اشاره می‌کنیم تا برای تشخیص Noun Clause به شما کمک کند.

Noun Clause می‌تواند سه نقش فاعل، مفعول مستقیم و مفعول حرف اضافه داشته باشد. به سه مثال زیر و توضیحات مربوط به آن‌ها دقت کنید.

What he said made everyone laugh. (subject)

چیزی که او ساخت، مایه خنده همه شد.

(در این مثال، «what he said» جمله‌واره اسمی است که به عنوان فاعل در جمله به کار رفته است. به همین دلیل آن را در ابتدای جمله می‌بینیم.)

She doesn’t know where they went. (direct object)

او نمی‌داند آن‌ها کجا رفتند.

(در این مثال، «where they went» یک جمله‌واره اسمی است که در نقش مفعول مستقیم ظاهر شده است.)

I don’t want to listen to what she said. (object of a preposition)

نمی‌خواهم به حرف‌هایی که او گفت گوش بدهم.

(در این مثال، «what she said» به عنوان جمله‌واره اسمی به کار رفته و چون بعد از حرف اضافه آمده، مفعول حرف اضافه است.)

پس با دانستن این‌که نقش‌های Noun Clause چیست می‌توانیم آن را در جمله تشخیص دهیم. به طور کلی، برای این‌که درباره Clause بیشتر بدانید، مشاهده فیلم آموزش گرامر مقدماتی زبان انگلیسی سطح A2 از فرادرس را پیشنهاد می‌کنیم که در درس پانزدهم به بررسی جمله‌واره‌ها پرداخته است. لینک آن در ادامه آورده شده است.

یادگیری زبان انگلیسی با فرادرس

روش‌های مختلفی برای یادگیری زبان انگلیسی وجود دارد که از میان آن‌ها می‌توانیم به کتاب، فیلم‌های آموزشی، پادکست انگلیسی، اپلیکیشن و حتی دیدن فیلم و سریال با زیرنویس انگلیسی اشاره کنیم. برای انتخاب منبع یا منابع مناسب، با در نظر گرفتن سطح زبان انگلیسی و با توجه به نوع یادگیری خود می‌توانید مطالعه را شروع کنید و تا انتهای مسیر پیش بروید. اگر فکر می‌کنید جزو آن دسته از زبان‌آموزانی هستید که به مشاهده فیلم‌های آموزشی زبان انگلیسی علاقه دارید، توصیه می‌کنیم از مجموعه فیلم‌های آموزش فرادرس کمک بگیرید که لینک آن را در ادامه مشاهده می‌کنید.

همچنین اگر قصد دارید Noun Clause را در مکالمات روزمره خود به کار ببرید و در مجموع هدف از یادگیری زبان انگلیسی تقویت اسپیکینگ است، مشاهده مجموعه فیلم‌‌های از فرادرس را توصیه می‌کنیم که لینک آن را در ادامه آورده‌ایم.

ساختار Noun Clause چیست ؟

همان‌طور که در ابتدای مطلب اشاره شد، «Noun Clause» گروهی از کلمات است که در کنار هم قرار می‌گیرند و به عنوان اسم به کار می‌روند. یک بار دیگر به کمک مثال‌‌های زیر مرور می‌کنیم که Noun Clause چیست تا با ساختار و کاربرد آن در ادامه بهتر آشنا شویم.

Do you know what time it is?

می‌دانی ساعت چند است؟

Tom can invite whomever he chooses.

«تام» می‌تواند هر کسی را که انتخاب کند،دعوت کند.

I don’t understand what you’re talking about.

نمی‌فهمم درباره چه چیزی حرف می‌زنی.

Whether Roman accepts the job or not is his business.

این‌که «رومان» شغل را قبول کند یا نه، به خودش مربوط است.

اگر می‌خواهید Noun Clause را در جمله مشخص کنید، آن را با اسم‌های دیگر یا ضمایر انگلیسی جایگزین کنید. برای مثال، در جمله آخر، می‌توانید ضمیر «it» را جانشین کل جمله‌واره اسمی «Whether Roman accepts the job or not» کنید. هرچند، وقتی ضمیر را جایگزین می‌کنید، اطلاعات کافی در اختیار مخاطب قرار نمی‌گیرد و ممکن است متوجه مفهوم جمله شما نشود. پس Noun Clause بخش مهمی از جمله است و با حضور آن می‌توانیم اطلاعات دقیق‌تر و با جزئیات بیشتری به شنونده منتقل کنیم.

برای این‌که بدانیم Noun Clause چیست و چگونه آن را در جمله به کار ببریم، باید با نقش‌های مختلف آن آشنا شویم. در این بخش از مطلب یاد می‌گیریم که کاربردهای Noun Clause چیست و به چه شکلی استفاده می‌شود. به طور کلی Noun Clause می‌تواند نقش‌‌های زیر را داشته باشد:

«فاعل» (Subject of a Sentence)
«مفعول مستقیم» (Direct Object of a Sentence)
«متمم فاعلی» (Subject Complement)
«مفعول حرف اضافه» (Object of Preposition)
«متمم صفت» (Adjective Complement)

Noun Clause به عنوان فاعل

وقتی Noun Clause به عنوان فاعل جمله عمل می‌کند، انجام‌دهنده عمل است. یعنی دقیقاً همان نقشی را دارد که فاعل یا ضمیر فاعلی در جمله ایفا می‌کند و به‌جای فاعل قرار می‌گیرد. ساختار پایه جملات انگلیسی به صورت فاعل + فعل + مفعول تعریف می‌شود. یعنی فاعل قبل از فعل قرار می‌گیرد. بنابراین وقتی Noun Clause در نقش فاعل جمله ظاهر می‌شود، دقیقاً قبل از فعل می‌آید. به دو مثال زیر دقت کنید.

It made her friends cry.

آن [حرف] اشک دوستانش را درآورد.

What Alicia said made her friends cry.

چیزی که «آلیشیا» گفت، اشک دوستانش را درآورد.

ساختار هر دو جمله فوق را با رنگ‌‌های مختلف bold کرده‌ایم تا متوجه تفاوت‌ها بشوید. هر دو جمله از فرمول «فاعل + فعل + مفعول» پیروی کرده‌اند. «It» در جمله اول به عنوان ضمیر فاعلی به کار رفته است. «made» هم به عنوان فعل گذشته و «her friends» به عنوان مفعول به کار رفته است. در جمله دوم «What Alicia said» به عنوان فاعل به کار رفته که Noun Clause است. به دو مثال دیگر توجه کنید تا بهتر متوجه شوید که Noun Clause چیست و به عنوان فاعل چه نقشی دارد.

What Megan wrote surprised her family.

چیزی که «مگان» نوشت، خانواده‌اش را شگفت‌زده کرد.

How the boy behaved was not very polite.

این‌که آن پسر چطور رفتار کرد، خیلی مؤدبانه نبود.

نکته: شاید به این فکر کنید که «Alicia» و «Megan» و «The boy» می‌توانند فاعل جمله باشند، اما این‌طور نیست. در مثال اول، «Alicia» مسبب ناراحتی دوستانش نشده است، بلکه حرفی که زده اشک آن‌ها را درآورده است. یا در مثال دوم، «Megan» خانواده‌اش را غافلگیر نکرده است، بلکه چیزی که نوشته آن‌ها را شگفت‌زده کرده است.

Noun Clause به عنوان مفعول مستقیم

مفعول در زبان انگلیسی به کلمه‌ای گفته می‌شود که بر کسی یا چیزی که فعل بر او واقع شده دلالت می‌کند. در جملات انگلیسی مفعول بعد از فعل قرار می‌گیرد، مانند مثال زیر:

She plays the guitar.

او گیتار می‌نوازد.

برخی از جملات انگلیسی دومفعولی هستند. بر این اساس مفعول را به دو دسته زیر تقسیم می‌کنیم:

«مفعول مستقیم» (Direct Object)
«مفعول غیرمستقیم» (Indirect Object)

برای درک بهتر تفاوت مفعول مستقیم و غیرمستقیم، با مثالی آن را توضیح می‌دهیم.

Sally gave me her book.

او کتابش را به من داد.

در این مثال، «Sally» به عنوان فاعل و «gave» به عنوان فعل ظاهر شده است. در ادامه جمله دو مفعول را می‌بینیم؛ «her book» به عنوان مفعول مستقیم و «me» به عنوان مفعول غیرمستقیم به کار رفته است. اما چطور آن‌ها را تشخیص دهیم؟ پاسخ این سوال بسیار ساده است.

چه کسی کتاب را داده است؟ «Sally». پس «Sally» انجام‌دهنده کار (فاعل) است. فاعل چه چیزی به من داده است؟ «her book». پس «her book» به عنوان اسمی به کار رفته که دریافت‌کننده عمل است و به آن مفعول مستقیم گفته می‌شود، یعنی چیزی که کار روی آن صورت گرفته است.

چه کسی دریافت‌کننده کتاب سالی بوده است؟ «me». پس «me» به عنوان مفعول غیرمستقیم به کار رفته و به شخصی گفته می‌شود که عمل روی او صورت گرفته است و دریافت‌کننده مفعول مستقیم است.

جمله‌واره‌های اسمی می‌توانند به عنوان مفعول مستقیم در جمله عمل کنند، یعنی جایگزین مفعول مستقیم می‌شوند و بعد از فعل می‌آیند تا به مخاطب درباره عمل صورت‌گرفته اطلاعات بیشتری بدهند. بنابراین، اگر بخواهیم در مثال دوم Noun Clause را جایگزین مفعول مستقیم (her book) کنیم، خواهیم داشت:

Sally gave me what she was reading.

«سالی» به من چیزی را داد که در حال خواندنش بود.

(در این جمله «Sally» فاعل و «gave» فعل است. مفعول جمله هم «what she was reading» است که به عنوان Noun Clause به کار رفته است.)

پس Noun Clause که خودش بخشی از جمله است و فاعل و فعل دارد، می‌تواند هم جایگزین فاعل شود و هم جایگزین مفعول. اگر جایگزین فاعل شود، همان‌طور که پیش‌تر توضیح دادیم، به‌جای اسم یا ضمیر فاعلی در ابتدای جمله قرار می‌گیرد و اگر به‌جای مفعول بیاید، به‌جای اسم یا ضمیر مفعولی بعد از فعل یا در انتهای جمله قرار می‌گیرد. برای این‌که بدانیم Noun Clause چیست و به عنوان مفعول چه جایگاهی در جمله دارد، چند مثال دیگر می‌زنیم.

The pharmacist checked that the prescription was correct.

داروساز بررسی رد که نسخه درست باشد.

He didn’t know why the stove wasn’t working.

او نمی‌دانست چرا اجاق‌گاز کار نمی‌کند.

They now understand that you should not cheat on a test.

آن‌ها الآن می‌فهمند که نباید در امتحان تقلب می‌کردی.

نکته: در نظر داشته باشید که این Noun Clause است که به عنوان مفعول در جمله ظاهر شده است نه اسمی که داخل Noun Clause است. داروساز نسخه را بررسی نکرده است؛ او درست یا اشتباه بودنِ نسخه را بررسی کرده است.

Noun Clause به عنوان متمم فاعلی

Noun Clause می‌تواند به عنوان متمم فاعلی عمل کند و فاعل جمله‌واره را دوباره نام‌گذاری کند. «متمم‌ فاعلی» (Subject Complement) بعد از «فعل ربطی» (Linking Verb) یا فعل «To be» می‌آید و فاعل جمله‌واره را توصیف، مشخص یا دوباره معرفی می‌کند. درواقع، متمم فاعلی سه ویژگی مهم دارد که عبارت است از:

همیشه بعد از فعل ربطی می‌آید.
می‌تواند اسم، ضمیر یا صفت باشد.
به آن‌ها «گزاره‌های وصفی» (Predicate Adjective) یا «گزاره‌های اسمی» (Predicative Nominative) نیز می‌گویند.

به چند مثال زیر توجه کنید. در این جملات، متمم فاعلی bold و زیر فعل ربطی خط کشیده شده است.

Carlie’s problem was that she didn’t practice enough.

مشکل «کارلی» این بود که تمرین کافی نداشت.

Harry’s achievement at school was when he became a top student.

دستاورد «هری» در مدرسه زمانی بود که بهترین شاگرد کلاس شد.

Darla’s excuse for being late was that she forgot to set her alarm clock.

بهانه «دارلا» برای دیر کردن این بود که فراموش کرده بود زنگ ساعتش را تنظیم کند.

نکته: مانند جمله‌واره‌های اسمی که به عنوان مفعول عمل می‌کند، جمله‌واره‌های اسمی در نقش متمم نیز بعد از فعل در جمله قرار می‌گیرند. اما مانند همه متمم‌های فاعلی، Noun Clause در نقش متمم بعد از فعل to be و فعل ربطی در جمله قرار می‌گیرند.

Noun Clause به عنوان مفعول حرف اضافه

«مفعول حرف اضافه» (Object of preposition)، همان‌طور که از اسمش پیداست، بعد از حرف اضافه می‌آید و معنی کاملی به حرف اضافه می‌دهد. به مثال زیر توجه کنید.

He gave a present to his friend.

او به دوستش هدیه‌ داد.

(این جمله دو مفعول دارد و مفعول دوم بعد از حرف اضافه «his friend» آمده است، به همین دلیل به آن مفعول حرف اضافه می‌گوییم.)

وقتی Noun Clause به عنوان مفعول حرف اضافه به کار می‌رود، در انتهای جمله می‌‌آید و به‌جای مفعولی قرار می‌گیرد که بعد از حرف اضافه آمده است. برای درک بهتر می‌توانید مثال‌های زیر را بخوانید.

Harry is not the best provider of what Maggie needs.

«هری» بهترین تأمین‌کننده چیزهایی که «مگی» نیاز دارد نیست.

Josephine is not responsible for what Alex decides to do.

«ژوزفین» مسئول تصمیمی که «الکس» می‌گیرد نیست.

Alex did some research about how Marie Curie discovered radium.

«الکس» پژوهشی درباره نحوه کشف رادیوم توسط ماری کوری داشت.

تصویر دختر و پسری در کلاس در که کارت در دست دارند

Noun Clause به عنوان متمم صفت

«متمم صفت» (Adjective Complement) به عبارت یا جمله‌واره‌ای گفته می‌شود که برای کامل شدن معنی عبارت وصفی به کار می‌رود. متمم صفت می‌تواند Noun Clause یا Prepositional Phrase باشد. در مثال زیر، متمم صفت به عنوان عبارت حرف اضافه‌ای به کار رفته است.

I am perfectly happy with my life.

من کاملاً از زندگی‌ام راضی هستم.

He felt alone in the world.

او در دنیا احساس تنهایی کرد.

اما در هیچ‌یک از مثال‌های فوق، متمم صفت نمی‌تواند Noun Clause باشد. دلیلش را می‌توانید حدس بزنید. جمله‌واره‌های اسمی هم فاعل و هم فعل باید داشته باشند. اما هیچ‌یک از مثال‌‌های فوق از این قانون پیروی نمی‌کنند. اما در مثال‌های زیر Noun Clause به عنوان متمم صفت به کار رفته و bold شده است.

It’s very disappointing that you left the party early.

خیلی باعث تأسف است که مهمانی را زود ترک کردی.

They’re perfectly happy where they live now.

آن‌ها از جایی که الآن زندگی می‌کنند کاملاً راضی هستند.

George is so fast that he can outrun his dog.

«جورج» آن‌‌قدر سریع می‌دود که می‌تواند از سگش پیشی بگیرد.

نکته: جمله‌واره‌های اسمی که به عنوان متمم صفت به کار می‌روند، بعد از صفت می‌آیند. متمم صفت جزئیات بیشتری در رابطه با جمله‌واره قبلی خود به ما می‌دهد و مانند سایر جمله‌‌های اسمی با حرف ربط وابسته شروع می‌شود.

کاربرد Noun Clause در نقل قول غیرمستقیم

«Noun Clause» به این معنی است که گفته‌ها یا نوشته‌های دیگران را از قول آن‌ها نقل می‌کنیم. درواقع، این کار به این دلیل انجام می‌شود که شخصی که حرفی را قبلاً زده است، در این لحظه حضور ندارد و به همین دلیل جمله از قول او نقل می‌شود. در مدرسه این کار را به خوبی یاد گرفته‌ایم، اما خارج از محیط مدرسه نیز لازم است با کاربرد نقل‌قول آشنا شویم.

جملات نقل‌قول در زبان انگلیسی به دو دسته زیر تقسیم می‌شود:

«نقل‌قول مستقیم» (Direct Speech)
«نقل‌قول غیرمستقیم» (Indirect Speech)

در نقل‌قول مستقیم از «گیومه» (Quotation) استفاده می‌کنیم، به این دلیل که می‌خواهیم جمله شخص مدنظرمان را به طور مستقیم و عیناً نقل‌ کنیم. درواقع با این کار نشان می‌دهیم که هیچ تغییری در ساختار جمله شخص نداده‌ایم و بدون هیچ تحریفی آن را بیان می‌کنیم.

در نقل‌قول غیرمستقیم دیگر به گیومه نیازی نداریم، زیرا صحبت یا نوشته شخص دیگری را از قول او نقل می‌کنیم اما با کلمات خودمان. در بیشتر موارد هم از Noun Clause برای این منظور کمک می‌گیریم. پس تا اینجای مطلب متوجه شدیم که دلیل توضیح نقل‌قول غیرمستقیم در مبحث noun Clause چیست و در ادامه می‌خواهیم با انواع مختلف Noun Clause در جملات نقل‌قول غیرمستقیم آشنا شویم.

وقتی از اطلاعاتی در نوشته‌های خود استفاده می‌کنیم که از منابع دیگری انتخاب شده است (مانند دیکشنری، وب‌سایت یا کتاب)، باید به خوانندگان خود بگوییم که آن داده‌ها از کجا به دست آمده است؛ به بیان ساده‌تر باید منبع آن اطلاعات را ذکر کنیم. حتی وقتی جملات را به زبان خودمان می‌نویسیم یا نقل می‌کنیم هم لازم است به منبع اشاره کنیم. در ادامه مثالی زده‌ایم تا بهتر متوجه این موضوع بشوید. دو جمله زیر را با هم مقایسه کنید.

Direct speech: Mahatma Ghandi said, “Be the change that you want to see in the world.”

نقل‌قول مستقیم: مهاتما گاندی گفت: «آن تغییری باشید که می‌خواهید در جهان ببینید.»

***

Indirect speech: Mahatma Ghandi said that we are responsible for changing our world.

نقل‌قول غیرمستقیم: مهاتما گاندی گفت که ما مسئول تغییر جهان خود هستیم.

چند جمله زیر را بخوانید و از Noun Clause برای نقل‌قول غیرمستقیم کمک بگیرید.

“To deny people their human rights is to challenge their very humanity,” said Nelson Mandela.

Nelson Mandela said if we take away human rights from others, we make them less human.

نقل‌قول مستقیم: نلسون ماندلا گفت: «نقض رفتن حقوق بشر به معنای به چالش کشیدن انسانیت آن‌هاست.»

نقل‌قول غیرمستقیم: نلسون ماندلا گفت که اگر حقوق انسان‌ها را از آن‌ها سلب کنیم، آن‌ها را از انسان بودن دور کرده‌ایم.

Martin Luther King, Jr., remarked, “A right delayed is a right denied.”

Martin Luther King, Jr., remarked that waiting for rights is like having no rights.

نقل‌قول مستقیم: مارتین لوتر کینگ گفت: «حقی که به تأخیر بیفتد، حقی سلب‌شده است.»

نقل‌قول غیرمستقیم: مارتین لوتر کینگ گفت که صبر کردن برای گفتن حق مثل این می‌ماند که هیچ حقی نداری.

“We cannot all succeed when half of us are held back,” Malala Yousafzai explained.

Malala Yousafzai explained how we must all work together in order to accomplish our goals.

نقل‌قول مستقیم: ملاله یوسف‌زی گفت: «تا وقتی نیمی از ما عقب می‌کشیم و سکوت می‌کنیم، همه‌مان نمی‌توانیم موفق شویم.»

نقل‌قول غیرمستقیم: ملاله یوسف‌زی توضیح داد که چطور همه ما باید دست به دست هم دهیم تا به اهداف‌مان برسیم.

“Women’s rights are human rights,” declared Hillary Clinton, “and human rights are women’s rights.”

Hillary Clinton declared that she saw no difference between women’s rights and human rights.

نقل‌قول مستقیم: هیلاری کلینتون گفت: «حقوق زنان حقوق بشریت است و حقوق بشریت حقوق زنان است.»

نقل‌قول غیرمستقیم: هیلاری کلینتون گفت که ما هیچ فرقی بین حقوق زنان و حقوق بشر نمی‌بینیم.

فرق Noun Clause با Noun Phrase چیست ؟

«Noun Clause» به بخشی از یک جمله گفته می‌شود که شامل گروهی از کلمات است که فاعل و فعل دارد. از این تعریف می‌توانیم به سه نتیجه مهم زیر برسیم:

Noun Clause یک جمله کامل نیست.
Noun Clause یک جمله‌واره است که در زبان انگلیسی به آن «Clause» گفته می‌شود.
Noun Clause حتماً فاعل و فعل دارد، در غیر این صورت دیگر Noun Clause نیست.

«Noun Phrase» به گروهی از دو یا چند کلمه گفته می‌شود که به عنوان یک واحد در جمله عمل می‌کنند و قبل از اسمی قرار می‌گیرند که آن را توصیف می‌کنند. از این تعریف هم می‌توانیم به نتایج زیر برسیم:

Noun Phrase یک جمله یا جمله‌واره نیست.
Noun Phrase معمولاً یک اسم یا ضمیر دارد که جلوتر از خودش در جمله قرار می‌گیرد و ساختار گرامری آن مانند اسم است.
Noun phrase معمولاً فاعل ندارد.

در بیشتر مواقع از معادل فارسی Noun Clause و Noun Phrase به‌جای «عبارت موصولی» استفاده می‌کنیم، درحالی‌که این و ساختار گرامری کاملاً با هم فرق دارند. معادل فارسی Noun Clause جمله‌واره اسمی است و معادل فارسی Noun Phrase عبارت اسمی. با این دو تعریف می‌توانیم به خوبی تفاوت بین آن‌ها را شرح دهیم. دو مثال زیر را با هم مقایسه کنید.

He wanted to know where he should go.

He wanted to know where to go.

معنی هر دو جمله فوق این است: «او می‌خواهد بداند که کجا باید برود.» اما همان‌طور که مشاهده می‌کنید با هم فرق‌هایی دارند. در جمله اول از «noun clause» استفاده شده که با «where» شروع شده و بعد از آن فاعل «he» و فعل «should go» قرار گرفته است. درحالی‌که در جمله دوم «noun phrase» به کار رفته و بعد از «where» فعل به صورت مصدر با to آمده و فاعل از جمله حذف شده است. با این دو مثال به وضوح می‌توانیم تفاوت یک جمله‌واره و یک عبارت اسمی را بدانیم. برای درک بهتر به چند مثال دیگر نیز اشاره کرده‌ایم که همراه با ترجمه و تلفظ صوتی در اختیار شما قرار داده شده است. جملات را با هم مقایسه کنید و تفاوت‌ها را تشخیص دهید.

Noun Phrase همچنین می‌تواند اجزای زیر را داشته باشد:

معرفی اسمی (Determiner)
کمیت‌سنج (Quantifier)
عدد (Number)
صفت (Adjective)

به این بخش‌های عبارت اسمی «Noun Phrase» می‌گوییم، زیرا همواره قبل از اسم در جمله قرار می‌گیرند. برای درک بهتر به چند مثال زیر توجه کنید.

Those houses are very expensive.

آن خانه‌‌ها خیلی گران‌قیمت هستند.

I’ve lived in a lot of houses.

من در خانه‌های زیادی زندگی کرده‌ام.

My brother owns two houses.

برادرم دو خانه دارد.

I love old houses.

من عاشق خانه‌های قدیمی‌ام.

تصویر پسری که در حال نگاه کردن به تلفنش است

مثال با Noun Clause

برای مطلب Noun Clause چیست را بهتر درک کنیم، در ادامه چند مثال در حالت مثبت، منفی و سوالی زده‌ایم که می‌توانید با ترجمه فارسی و تلفظ صوتی مطالعه کنید.

I believe that she will arrive on time.

من معتقدم که او به‌موقع می‌رسد.

He knows where the nearest store is.

او می‌داند نزدیک‌ترین فروشگاه کجاست.

They are aware that the meeting starts at 10 a.m.

آن‌ها مطلع هستند که جلسه ساعت ۱۰ صبح شروع می‌شود.

She hopes that they can come to the party.

او امیدوار است که آن‌ها به مهمانی بیایند.

We understand how important it is to study.

ما می‌فهمیم که درس خواندن چقدر مهم است.

I doubt whether he will pass the exam.

شک دارم که او در امتحان قبول خواهد شد یا نه.

She doesn’t know who stole her phone.

او نمی‌داند چه کسی تلفنش را دزدید.

He is uncertain whether they’ll be able to finish the project on time.

او از این‌که آن‌ها بتوانند پروژه را به‌موقع تمام کنند مطمئن نیست.

They are unaware if the restaurant is open today.

نمی‌دانند که رستوران امروز باز است یا نه.

We are not sure whether it will rain tomorrow.

ما مطمئن نیستیم که فردا باران می‌بارد [یا نه].

Can you tell me what time the train leaves?

ممکن است به من بگویید قطار کی حرکت می‌کند؟

Do you know where my keys are?

می‌دانید کلیدم کجاست؟

Have you heard who won the competition?

درباره آن زنی شنیده‌ای که برنده مسابقه شد؟

Could you find out what the weather will be like tomorrow?

ممکن است چک کنی که آب و هوا فردا چطور خواهد بود؟

Do you know how much the tickets cost?

می‌دانی قیمت این بلیت‌ها چقدر است؟

مثال‌های زیر با Noun Clause به عنوان مفعول ساخته شده است. در هر جمله، عبارت اسمی bold شده است.

I know what you did.

می‌دانم چه کار کردی.

She wonders where Jack went.

او می‌خواهد بداند که «جک» کجا رفت.

He mentioned who called him.

گفت که چه کسی به او زنگ می‌زند.

They are discussing whether they should go.

آن‌ها درباره این صحبت می‌کنند که باید بروند یا نه.

The question is whether she will attend.

مسئله این است که او شرکت می‌کند یا نه.

She explained how the machine works.

او توضیح داد که دستگاه چگونه کار می‌کند.

The teacher asked who had finished their homework.

معلم پرسید که چه کسی تکالیفش را تمام کرده است.

We heard what happened last night.

ما شنیدیم که دیشب چه اتفاقی افتاد.

The manager is unsure if the project will be completed on time.

رئیس مطمئن نیست که پروژه به‌موقع تمام شود.

He doesn’t know where his keys are.

او نمی‌داند کلیدش کجاست.

They will decide which movie to watch.

آن‌ها تصمیم می‌گیرند که چه فیلمی تماشا کنند.

He believes that honesty is the best policy.

او باور دارد که صداقت داشتن بهترین سیاست است.

We’re not sure whether it will rain.

ما مطمئن نیستیم که باران می‌بارد یا نه.

The challenge is how we can solve the problem.

چالش این است که چگونه بتوانیم مشکل را حل کنیم.

I understand why she’s upset.

درک می‌کنم چرا ناراحت است.

They can’t decide when they should schedule the meeting.

آن‌ها نمی‌توانند تصمیم بگیرند که چه وقتی باید جلسه را زمان‌بندی کنند.

We’re discussing what we will do next.

ما درباره کاری که بعداً باید انجام شود مذاکره می‌کنیم.

He doesn’t know where his glasses went.

او نمی‌داند عینکش کجاست.

She is considering whether she accepts the job offer.

او دار به این فکر می‌کند که پیشنهاد شغلی را بپذیرد یا نه.

I heard who got promoted.

شنیدم که چه کسی ارتقای شغلی گرفت.

The question is if he will be able to make it.

مسئله این است که او می‌تواند از عهده آن بربیاید یا نه.

He wonders where Maggie got that idea.

او می‌خواهد بداند که «مگی» آن ایده را از کجا گرفته است.

They’re debating whether they can buy a new car.

آن‌ها درباره این‌که ماشین جدیدی بخرند یا نه، بحث می‌کنند.

She’s worried how she will afford the trip.

او نگران است که چگونه از عهده مخارج سفر برمی‌آید.

He’s wondering who will be attending the party.

او می‌خواهد بداند که چه کسی در مهمانی شرکت می‌کند.

(در این مثال، «who» به‌جای فاعل noun clause به کار رفته است.)

We’re discussing which restaurant we should choose.

ما درباره این‌که کدام رستوران را انتخاب کنیم در حال بحث کردنیم.

She’s uncertain whether she should apply for the position.

او مطمئن نیست که باید برای این موقعیت شغلی درخواست بدهد یا نه.

I understand what you mean.

می‌فهمم چه می‌گویی.

They’re debating how they can allocate the budget.

آن‌ها درباره نحوه اختصاص دادن بودجه با هم بحث می‌کنند.

مثال‌های زیر با Noun Clause به عنوان فاعل ساخته شده است.

What she said surprised everyone in the room.

چیزی که او گفت همه را در اتاق به شگفت آورد.

When the concert starts is still unclear.

زمان شروع کنسرت هنوز مشخص نیست.

Who will lead the team remains to be decided.

باید درباره کسی که تیم را رهبری خواهد کرد به مذاکره بنشینیم.

How the project progresses is crucial for our success.

روند پیشرفت پروژه برای موفقیت‌مان امری ضروری است.

Whether he arrives on time is uncertain at this point.

به‌موقع رسیدن او در این لحظه قطعی نیست.

Whether she accepts the offer is up to her.

پذیرفتن پیشنهاد دست خودش است.

Where they come from doesn’t matter in this context.

این‌که آن‌ها اهل کجا هستند، در این موقعیت اهمیتی ندارد.

Who attends the meeting will influence our decision.

این‌که چه کسی در جلسه شرکت می‌کند بر تصمیم‌گیری ما تأثیر می‌گذارد.

Why they made that decision is beyond my understanding.

دلیل این‌که چنین تصمیم گرفتند فراتر از درک من است.

Which option they choose will determine the outcome.

گزینه‌ای که انتخاب می‌کنند نتیجه را تعیین خواهد کرد.

مثال‌های زیر با Noun Clause به عنوان مفعول حرف اضافه ساخته شده است.

She is interested in what you think.

او مایل است بداند شما به چه چیزی فکر می‌کنید.

We are talking about where they went on vacation.

ما مشغول صحبت کردن درباره این موضوع هستیم که آن‌ها تعطیلات به کجا می‌روند.

She is curious about who won the competition.

او کنجکاو است بداند چه کسی برنده مسابقه خواهد شد.

He is responsible for how the project is executed.

او در رابطه با نحوه اجرای پروژه مسئول است.

They are waiting for who will be joining them.

آن‌ها منتظرند تا ببینند چه کسی به آن‌ها می‌پیوندد.

She apologized for why she was late.

او بابت تأخیرش عذرخواهی کرد.

Reduced Noun Clause چیست ؟

در حالت کلی می‌توانیم Noun Clause را که در جملات «نقل‌قول غیرمستقیم» (Reported Speech)، «سوالات نقل‌قول» (Indirect Question) یا «وجه التزامی» (Subjunctive) دیده می‌شود، به «اسم مصدر با to» (Infinitive) یا «عبارت اسم مصدری» (Gerund Phrase) کوتاه کنیم. وقتی این اتفاق می‌افتد، دیگر نمی‌توانیم به‌ آن Clause بگوییم، چون همان‌طور که بارها در این مطلب تأکید کردیم، «Clause» باید فاعل و فعل داشته باشد. وقتی Noun Clause به مصدر با to یا Gerund Phrase تبدیل می‌شود، دیگر فاعل ندارد و باید به آن Phrase بگوییم. پس در این حالت به آن «Noun Phrase» یا «Reduced Noun Clause» گفته می‌شود.

برای ساختن Reduced Noun Clause دو حالت زیر تعریف می‌شود:

Reduced Noun Clause با کلمه پرسشی
Reduced Noun Clause با That
- Reduced Noun Clause به Infinitive Phrase
- Reduced Noun Clause به Gerund Phrase

در ادامه این مطلب به نحوه ساختن Reduced Noun Clause با کلمه پرسشی و That به طور کامل اشاره خواهیم کرد. برای مطالعه بیشتر می‌توانید به مطلب عبارت‌های اسمی در انگلیسی مراجعه کنید که پیش‌تر در مجله فرادرس مورد بررسی قرار گرفت.

Reduced Noun Clause با کلمه پرسشی

برخی از جمله‌واره‌های اسمی با کلمه پرسشی شروع می‌شوند و حرف ربط وابسته هستند. برای این‌که آن‌ها را به Reduced Noun Clause تبدیل کنیم، لازم است از افعال خاصی به عنوان فعل اصلی در جمله استفاده کنیم. این فعل‌ها را در ادامه فهرست کرده‌ایم.

advise
agree
claim
decide
demand
jope
pretend
promise
request

در بیشتر موارد این نوع فعل‌‌ها با افعال مُدال همراه می‌شوند، مانند «should» یا «can». برای کوتاه کردن جمله‌واره‌های اسمی با کلمه پرسشی به عنوان حرف ربط، مراحل زیر را به ترتیب انجام دهید:

فاعل از عبارت اسمی حذف می‌شود.
فعل مُدال از جمله حذف می‌شود.
فعل به مصدر با to تبدیل می‌شود.

برای درک بهتر چند مثال زیر را مرور و مراحل فوق را برای هر یک تمرین کنید.

I want to know how ~~I can~~ book a hotel in your town.

I want to know how to book a hotel in your town.

می‌خواهم بدانم چگونه می‌توانم هتلی در شهر شما رزرو کنم.

I can’t rememeber what ~~we should~~ take with us on the picnic.

I can’t rememeber what to take with us on the picnic.

یادم نمی‌آید چه چیزی باید با خودمان برای گردش بیاوریم.

I don’t understand why ~~I should~~ do this.

I don’t understand why to do this.

نمی‌فهمم چرا باید این کار را بکنم.

Reduced Noun Clause با That

همان‌طور که اشاره شد، برای ساختن Reduced Noun Clause با That از دو حالت زیر کمک می‌گیریم:

Reduced Noun Clause به Infinitive Phrase
Reduced Noun Clause به Gerund Phrase

در ادامه این مطلب از مجله فرادرس هر یک از این دو حالت را بررسی می‌کنیم. اگر قصد دارید درباره Infinitive و Gerund بیشتر بدانید، توصیه می‌کنیم فیلم آموزش گرامر Gerunds و Infinitives سطح مقدماتی فرادرس را مشاهده کنید که لینک آن در ادامه آمده است.

۱. Reduced Noun Clause به Infinitive Phrase

در حالت اول می‌توانیم Noun Clause را به عبارتی تبدیل کنیم که به صورت «to + infinitive» نوشته شود. در این حالت، that و فاعل از جمله‌واره اسمی حذف می‌شوند و Infinitive جایگزین آن می‌شود. مثال‌های زیر را در نظر بگیرید.

He advised me ~~that I should~~ review the lessons. (Noun Clause)

He advised me to review the lessons. (Reduced Noun Clause)

او به من توصیه کرد که درس‌هایم را مرور کنم.

He told me ~~that I should~~ show him the passport. (Noun Clause)

He told me to show him the passport. (Reduced Noun Clause)

او به من گفت که باید به او پاسپورتم را بدهم.

He asked me ~~if I would~~ pick him up. (Noun Clause)

He asked me to pick him up. (Reduced Noun Clause)

او از من پرسید که سوارش کنم.

Please let us know where ~~we will~~ have the meeting.

Please let us know us where to have the meeting. (Reduced Noun Clause)

لطفاً به من اطلاع دهید که کجا جلسه خواهیم داشت.

I’d like to know ~~how I~~ can help.

I’d like to know how to help.

می‌خواهم بدانم که چطور می‌توانم کمک کنم.

He offered that he ~~would clean~~ the car for me. (Noun Clause)

He offered to clean the car for me. (Reduced Noun Clause)

او پیشنهاد داد که ماشین را برایم تمیز کند.

I don’t know what ~~I should~~ do.

I don’t know what to do.

نمی‌دانم چه کار باید بکنم.

She wondered how ~~she could~~ learn English faster. (Noun Clause)

She wondered how to learn English faster. (Reduced Noun Clause)

او می‌خواست بداند چگونه انگلیسی را سریع‌تر یاد بگیرد.

He doesn’t know how ~~he should~~ solve his problem.

He doesn’t know how to solve his problem.

او نمی‌داند چگونه این مشکل را حل کند.

He is not sure whether ~~he should~~ study economics or marketing. (Noun Clause)

He is not sure whether to study economics or marketing. (Reduced Noun Clause)

او مطمئن نیست که اقتصاد بخواند یا بازاریابی.

۲. Reduced Noun Clause به Gerund Phrase

در حالت دوم جمله‌واره‌های اسمی به Gerund Phrase کوتاه می‌شوند. برای این کار لازم است سه مرحله زیر را به ترتیب دنبال کنید.

فاعل را از عبارت اسمی حذف می‌کنیم.
فعل را به (verb + ing) تغییر می‌دهیم.
حرف ربط «that» را از عبارت اسمی حذف می‌کنیم.

به چند مثال زیر توجه کنید و مراحل فوق را برای هر یک مرور کنید.

I suggested ~~that we make~~ the decision faster.

I suggested making the decision faster.

پیشنهاد دادم که سریع‌تر تصمیم بگیریم.

She acknowledged ~~that she had~~ taken the bribe.

She acknowledged having taken the bribe.

او پذیرفت که رشوه گرفته است.

She admitted ~~that she broke~~ the glass.

She admitted breaking the glass.

او اعتراف کرد که شیشه را شکسته است.

My boss insists ~~that we be~~ early tomorrow.

My boss insists being early tomorrow.

رئیسم اصرار کرد که فردا زود بیاییم.

The man denied ~~that he stole~~ the money.

The man denied stealing the money.

مرد انکار کرد که پول را دزدیده است.

اشتباهات رایج در به کار بردن Noun Clause چیست؟

یکی از روش‌های یادگیری زبان انگلیسی، دانستن اشتباهات رایج گرامری است. منظور از اشتباهات رایج، خطاهایی است که در میان بیشتر زبان‌آموزان هنگام استفاده از گرامر مشاهده می‌شود. برای مثال، در رابطه با Noun Clause اگر بدانیم که بیشترین اشتباهات زبان‌آموزان هنگام یادگیری Noun Clause چیست می‌توانیم میزان خطا خود را به حداقل برسانیم. همچنین می‌توانند متوجه نقاط ضعف خود نیز بشوند و آن‌ها را برطرف کنند. در ادامه به برخی از اشتباهات رایج گرامری در به کار بردن Noun Clause اشاره خواهیم کرد.

noun clause اگر در نقش فاعل ظاهر شود، با ضمیر موصولی شروع می‌شود نه با ضمیر فاعلی:

It is accurate information is important. (نادرست)

Whether it is accurate information is important. (درست)

مهم است که آن اطلاعت درست باشد.

بعد از سوال با wh و whether (if)، جمله از حالت سوالی خارج می‌شود و ترتیب کلمات مانند جمله خبری خواهد بود:

I do not know why was she so late. (نادرست)

I do not know why she was so late. (درست)

نمی‌دانم چرا او این‌قدر دیر کرده بود.

از فعل جمع به‌جای فعل مفرد برای اشاره به فاعل استفاده نمی‌کنیم:

What we need are not available. (نادرست)

What we need is not available. (درست)

چیزی که ما نیاز داریم در دسترس نیست.

فعل التزامی در noun clause باید به شکل ساده به کار برود:

His supervisor insists that he ~~calls~~ the employees today. (نادرست)

His supervisor insists that he call the employees today. (درست)

مسئولش اصرار دارد که امروز با کارکنان تماس گرفته شود.

وقتی noun clause در جمله داشته باشیم و فعل به صوت وجه التزامی به کار برود، برای منفی کردن از فعل کمکی استفاده نمی‌کنیم و فقط not می‌آوریم:

The doctor advised that he do not smoke. (نادرست)

The doctor advised that he not smoke. (درست)

پزشک به او نصیحت کرد که سیگار نکشد.

باید در نظر داشته باشیم که «that» را نمی‌توانیم در هر موقعیتی به‌جای سایر ضمایر موصولی استفاده کنیم:

Incorrect: The government did not report ~~that~~ the students did during the protest.

Correct: The government did not report what the students did during the protest.

دولت گزارش نداد که دانش‌آموزان حین اعتراض چه کردند.

Incorrect: The students claimed ~~what~~ they were not allowed to protest outside of the school.

Correct: The students claimed that they were not allowed to protest outside of the school.

دانش‌آموزان مدعی شدند که اجازه ندارند خارج از مدرسه اعتصاب کنند.

مکالمه انگلیسی با Noun Clause

یکی از راه‌هایی که به ما بهتر کمک می‌‌کند تا بدانیم Noun Clause چیست و چه کاربردهایی دارد، استفاده از آن در «Context» است. در این مطلب از مجله فرادرس به انواع Noun Clause و ساختارها مختلف آن اشاره کردیم و به کمک مثال‌های گوناگون با طرز به کار بردن آن‌ها در جمله آشنا شدیم. در این بخش متنی را آماده کرده‌ایم که شامل انواع مختلف Noun Clause است. متن همراه با فایل صوتی در اختیار شما قرار داده شده است و ترجمه فارسی آن را نیز در ادامه می‌توانید بخوانید.

Mary: Hi Michael, I heard you’re planning a trip soon.

Michael: Hi Mary, yes, I’m thinking about visiting Europe.

Mary: That sounds exciting! Have you decided which countries you’ll visit?

Michael: Not yet, but I’m considering France, Italy, and Spain.

Mary: Those are all amazing destinations. When are you thinking of going?

Michael: I’m planning to go in the summer, when the weather is nice.

Mary: That sounds like a great time to travel. Do you have any specific places you want to see?

Michael: I really want to visit the Eiffel Tower in Paris and the Colosseum in Rome.

Mary: Those are iconic landmarks. I’m sure you’ll have a fantastic time. Do you need any help planning your trip?

Michael: That would be great, thanks! I’ll let you know once I have a clearer plan.

Mary: Sure, just let me know. I’d be happy to help.

Michael: Thanks, Mary. I appreciate it.

ترجمه مکالمه

ماری: سلام مایکل. شنیدم که به زودی قصد سفر داری.

مایکل: سلام ماری. دارم به سفر به بازدید از اروپا فکر می‌کنم.

ماری: هیجان‌انگیز به نظر می‌رسه! هنوز تصمیم نگرفته‌ای که از چه کشورهایی دیدن کنی؟

مایکل: نه هنوز، ولی فرانسه، ایتالیا و اسپانیا رو در نظر دارم.

ماری: همه‌شون جاهای فوق‌العاده‌ای هستن. کی می‌خوای بری؟

مایکل: دارم برنامه‌ریزی می‌کنم تابستون برم که هوا خوبه.

ماری: زمان خیلی خوبی برای مسافرته. جای خاصی رو برای دیدن در نظر داری؟

مایکل: خیلی دلم می‌خواد از برج ایفل در پاریس و کولوسئوم در رم دیدن کنم.

ماری: این‌ها جاهای دیدنی نمادینی هستن. شک ندارم خیلی بهت خوش می‌گذره. برای برنامه‌ریزیِ سفرت کمک می‌خوای؟

مایکل: عالی می‌شه، ممنونم. وقتی برنامه مشخصی بریزم، خبرت می‌کنم.

ماری: حتماً. فقط کافیه بهم خبر بدی. خوشحال می‌شم کمکت کنم.

مایکل: ممنونم ماری. ازت متشکرم.

تقویت گرامر انگلیسی از مقدماتی تا پیشرفته با فرادرس

به منظور یادگیری و تقویت دستور زبان انگلیسی لازم است قبل از هر چیز سطح زبان انگلیسی خود را مشخص کنید تا بدانید چه کتابی را باید برای سطح خود انتخاب کنید. پس از آن می‌توانید از منابع مختلفی مانند کتاب، اپلیکیشن یا پادکست برای یادگیری گرامر کمک بگیرید. یکی دیگر از روش‌های تقویت گرامر، مشاهده فیلم‌های آموزشی است. فرادرس این امکان را برای شما فراهم کرده که فیلم‌های آموزش زبان انگلیسی را از سطوح مقدماتی تا پیشرفته برای تقویت گرامر تهیه کنید. در ادامه لینک این فیلم‌های آموزشی را مشاهده می‌کنید.

همچنین می‌توانید فیلم آموزشی زیر را از میان مجموعه فیلم‌های آموزش زبان انگلیسی فرادرس مشاهده کنید. این دوره به اشتباهات رایج گرامری اشاره دارد و برای درک بهتر نکات مهم درباره تفاوت other و another مفید است.

تمرین Noun Clause

برای ارزیابی عملکرد خود در رابطه با «مطلب Noun Clause چیست»، می‌توانید از تمرین‌هایی که در ادامه در اختیار شما قرار گرفته است استفاده کنید. آزمون اول شامل ۱۰ سؤال است و پس از پاسخ دادن به تمامی پرسش‌ها و ظاهر شدن دکمه «دریافت نتیجه آزمون»، می‌توانید نمره عملکردتان را مشاهده کنید و جواب‌های درست و نادرست را نیز ببینید. پاسخ سؤالات نیز بعد از هر آزمون آمده است.

تمرین اول

گزینه درست را انتخاب کنید.

1. John asked me _________.

2. I couldn’t tell him ___________.

3. I don’t know __________.

how many children does he have

4. __________ is not important.

6. We are not responsible for _________.

7. Is it true _________ about you?

8. I’m not going to tell you _________.

9. I wonder if _________ from Germany.

10. The teacher told us _________ our finished exams.

تمرین دوم

جملات زیر را با حرف ربط مناسب کامل کنید.

Q1: I often wonder ______ he is getting on.

Answer: I often wonder how he is getting on.

Q2: I want to know ______ she is angry with me.

Answer: want to know why she is angry with me.

Q3: He asked me ______I knew his name.

Answer: He asked me if I knew his name.

Q4: She said ______ she would not come.

Answer: She said that she would not come.

Q5: I feel ______ I will fail.

Answer: I feel that I will fail.

Q6: I thought ______ she would arrive.

Answer: I thought that she would arrive.

Q7: ______ you should cheat me hurts me.

Answer: That you should cheat me hurts me.

Q8: I don’t know ______ I can get out of this mess.

Answer: I don’t know how I can get out of this mess.

Q9: I don’t know ______ he wants.

Answer: I don’t know what he wants.

Q10: I went to see ______ had happened.

Answer: I went to see what had happened.

Q11: Pay careful attention to _______ I am going to say.

Answer: Pay careful attention to what I am going to say.

Q12: She told me ______ she would be delighted to come.

Answer: She told me that she would be delighted to come.

تمرین سوم

جملات زیر را با ضمیر موصولی مناسب کامل کنید.

Q1: ______ you can come or not is ______ I want to know.

Answer: Whether you can come or not is what I want to know.

Q2: . Jacob said ______ I should go to his house after work.

Answer: Jacob said that I should go to his house after work.

Q3: I don’t know ______ car is best, the red one or the white one.

Answer: I don’t know which car is best, the red one or the white one.

Q4: To _______ it may concern: Please accept this letter as my application for the job.

Answer: To whom it may concern: Please accept this letter as my application for the job.

Q5: Can you tell me _______ you know the answer?

Answer: Can you tell me if you know the answer?

Q6: Please give me _______ I need to complete the task.

Answer: Please give me what I need to complete the task.

Q7: Her letter said ______ she didn’t want to see me again.

Answer: Her letter said that she didn’t want to see me again.

Q8: My father believes _______ people will travel to Mars very soon.

Answer: My father believes that people will travel to Mars very soon.

Q9: _______ you go is not important.

Answer: Where you go is not important.

Q10: The reason is unclear; I don’t know _______ the child is crying.

Answer: The reason is unclear; I don’t know why the child is crying.

تمرین چهارم

Noun Clause را در هر جمله مشخص کنید.

Q1: She said that I didn’t have to go to the party.

Answer: She said that I didn’t have to go to the party.

Q2: Who ate the pizza is still a mystery.

Answer: Who ate the pizza is still a mystery.

Q3: It is what I have always dreamed of.

Answer: It is what I have always dreamed of.

Q4: The author claims that the famous artist did not make the statue.

Answer: The author claims that the famous artist did not make the statue.

Q5: When the teacher became sick, he didn’t know if he should cancel class.

Answer: When the teacher became sick, he didn’t know if he should cancel class.

Q6: Do you think that I should study more?

Answer: Do you think that I should study more?

Q7: Marilyn will show us where we can park the car.

Answer: Marilyn will show us where we can park the car.

Q8: What matters to me is her behavior.

Answer: What matters to me is her behavior.

Q9: She doesn’t listen to what the teacher says.

Answer: She doesn’t listen to what the teacher says.

Q10: They disagreed on what the discussed.

Answer: They disagreed on what the discussed.

تمرین پنجم

جملات زیر را با حرف ربط مناسب به هم وصل کنید و Noun Clause بسازید.

Q1: I don’t know. What kind of a battery is this?

Answer: I don’t know what kind of a flower this is.

Q2: My brother doesn’t know. How tall is he?

Answer: My brother doesn’t know how tall he is.

Q3: I am not sure. Which chapter are we on?

Answer: I am not sure which chapter we are on.

Q4: Scientists claim. They will cure cancer.

Answer: Scientists claim that they will cure cancer.

Q5: Who is she? No one knows.

Answer: No one knows who she is.

Q6: Could you tell me? Where is the bookstore?

Answer: Could you tell me where the bookstore is.

Q7: Do you remember? How long did we stay in Qatar?

Answer: Do you remember how long we stayed in Qatar.

Q8: Please tell us… What did you hear?

Answer: Please tell us what you heard.

جمع‌بندی

در این آموزش یاد گرفتیم که Noun Clause چیست و چه کاربردهایی دارد. در ابتدای مطلب به این نکته اشاره کردیم که Noun Clause یک جمله‌واره وابسته است و جمله‌واره‌های وابسته می‌توانند اسم، صفت یا قید باشند. سپس به تعریف اسم و جمله‌واره پرداختیم که دو جزء یک Noun Clause به شمار می‌روند. در ادامه ساختار Noun Clause را بررسی کردیم که به عنوان فاعل، فعل و مفعول به کار می‌رود. همچنین برای این‌که بدانیم Noun Clause چیست و چگونه می‌توانیم از آن در جملات روزمره خود استفاده کنیم، مکالمه‌ای را با ترجمه فارسی و تلفظ صوتی تهیه کردیم. در بخش جمع‌بندی، در جدول زیر می‌توانید خلاصه‌ای از ساختار و کاربرد Noun Clause مطرح شد، بخوانید.

Noun Clause چیست
مثال	فرمول	نوع
What he said was true.	[Noun Clause] + Verb	جمله‌‌واره اسمی (فاعل) (Subject Noun Clause)
She knows that he is coming.	Subject + Verb + [Noun Clause]	جمله‌واره اسمی (مفعول مستقیم) (Direct Object Clause)
They are interested in what you are doing.	[Preposition] + [Noun Clause]	جمله‌واره اسمی (مفعول حرف اضافه) (Object of Preposition)
The question is whether we should go.	[Noun] + [Linking Verb] + [Noun Clause]	جمله‌واره اسمی (متمم) (Noun Clause as Complement)

مطلبی که در بالا مطالعه کردید بخشی از مجموعه مطالب «آموزش گرامر زبان انگلیسی – به زبان ساده» است. در ادامه، می‌توانید فهرست این مطالب را ببینید:

source

توسطexpressjs.ir