به گزارش خبرنگار فرهنگی تسنیم،  مجموعه «تبار انحراف» مجموعه‌ای است چند جلدی که تا کنون پنج جلد از آن با قلم حجت‌الاسلام طائب و از سوی انتشارات شهید کاظمی منتشر شده است. جلد اول این مجموعه به پیدایش یهود، کارها و خطرات آن‌ها برای جهان و به‌ویژه جهان اسلام می‌پردازد. در یادداشت پیشین به این موضوع اشاره کردیم که بنی‌اسرائیل از آنچه حضرت موسی علیه‌السلام به آن‌ها آموخته بود فاصله گرفتند و پس از آن حضرت به دنبال زراندوزی، تشکیل سازمانی تو در تو جهت کسب قدرت حتی با کشتن پیامبران بعدی روی آوردند. آن‌ها سپس تلاش کردند تا حضرت عیسی علیه‌السلام را از میان راه بردارند؛ چون حضرت عیسی علیه‌السلام و مسیحیت را سدّ محکمی در راه رسیدن به مقاصد خود می‌دانستند. اکنون به بخش عصر بعثت پیامبر آخرالزمان رسیدیم که یهود نشانه‌هایش را از تورات استخراج کرده و نمی‌خواست آن پیامبر اصلاً متولد شود.

یهود قبل از عصر بعثت/سازمان یهود پیامبر آخرالزمان را همانند فرزندان خویش می‌شناخت

بخش عمده‌ای از تاریخ قرآن به بازگویی تاریخ بنی‌اسرائیل و یهود و رویارویی آنان با پیامبر آخرالزمان اختصاص یافته به همین دلیل کافی است تا نویسندگان مسلمان به این موضوع توجه کنند. اما با نگاهی هرچند گذرا، به کارنامه آثار نویسندگان شیعه چنین چیزی را نخواهیم دید. حتی در کتابخانه‌ها نیز در این زمینه آثار فراوانی یافت نمی‌شود. در بیان علت این امر باید گفت: یهود برای اثرگذاری بر تاریخ بسیار کوشیده و هزینه‌های هنگفتی برای تحریف تاریخ صرف کرده است. ایجاد سیستمی برای حذف و سانسور کتاب‌ها و نوشتارهای ضد یهودی از جمله‌ی این تلاش‌هاست.

با جست‌وجوی اندکی در تاریخ، ردّپای یهودیان را در جنگ‌هایی که ضد آنها برپا شده است خواهیم یافت که مظلوم‌نمایی یکی از مهم‌ترین ابزار آنان برای دستیابی به هدف بوده است. انگار در طول تاریخ دستی در کار بوده تا یهودیان را از سال‌های پیش از میلاد تا قرون حاضر همواره ستم‌کِش و در عین حال شجاع و راسخ در عقیده نشان دهد. آمار شگفت‌انگیز کشتارهای یهودیان که بیشتر به صورت اعدام دسته‌جمعی گزارش شده است، احتمال جعل و دست‌کم تحریف را در ذهن تقویت می‌کند.

پس از حضرت عیسی علیه‌السلام، تنها عنصر تهدید علیه یهود پیامبر آخرالزمان بود. آن‌ها اوصاف او را که در تورات نیز آمده است دقیق می‌دانستند. سازمان یهود که مجموعه‌ی گسترده‌ای از اطلاعات را در اختیار داشت، پیامبر آخرالزمان را همانند فرزندان خویش می‌شناخت.

سازمان یهود بعد از حضرت عیسی علیه‌السلام جز اسلام هیچ تهدیدی در برابر خود نمی‌دید. آنان درباره اسلام، اهداف آن، آورنده و ادامه‌دهنده آن اطلاعات جامع و کاملی داشتند. با توجه به آموزش‌های پیشین و تجربه عملی آن‌ها و نیز با توجه به تأکید و پشتکار این سازمان در رسیدن به حکومت جهانی، طبیعی بود که در برابر این تهدید، به برنامه‌ریزی و مقابله بپردازد؛ همانگونه که در برابر عیسی علیه‌السلام ایستاد و شایعه فحشای مریم و تصمیم به سنگسار او و براندازی عیسی علیه‌السلام از برنامه‌های یهود بود.

مجموعه عملیات یهودیان برای مبارزه با پیامبر آخرالزمان در سه مرحله طرح‌ریزی شده بود:

1. ترور پیامبر اکرم و جلوگیری از ظهور ایشان.

2. ایجاد موانع بر سر راه ایشان برای جلوگیری از رسیدن به قدس؛ چون قدس محور خواسته یهود بود و اگر این منطقه به دست پیامبر اسلام فتح می‌شد، یهود برای همیشه ناامید می‌گردید.

3. نفوذ در حکومت پیامبر خاتم و حاکمیت بر آن.

انتظار جهانی برای منجی/ مکه در حال انتظار به سر می‌برد

یهودیان منجی آخرالزمان را از خود می‌دانستند. یهودیانی که در مکه زندگی می‌کردند به یمن، حبشه و شام هجرت کردند. نجرانِ یمن که مرکز مسیحیان بود، از اخبار مربوط به پیامبر آخرالزمان موج می‌زد. همه منتظر او بودند. آنان تا اهالی مکه را می‌دیدند می‌پرسیدند: «در شهر شما اتفاقی نیفتاده است؟» چون مطابق کتاب‌های آنان پیامبر موعود در جبل فاران ظهور می‌کرد که همان جبل‌النور و غار حرا در مکه است. این خبر به مکه رسیده بود و دهان به دهان می‌گشت.

مسیحیان در عصر نزدیک به بعثت به مکه مهاجرت کردند. کشیش‌ها و عالمان آن روز، آستانه ظهور را نزدیک می‌دیدند و برای درک حضور پیامبر آخرالزمان به مکه رفته بودند. بنابراین اطلاعات مربوط به ظهور پیامبر اسلام در سده قبل از آمدن رسول‌الله تمام مکه را پر کرده بود و مکه در حال انتظار به سر می‌برد. دلیل پخش شدن چنین اخباری این بود که مکه به مرکز رفت‌وآمد کاروان‌های تجاری تبدیل شده بود و پیروان ادیان الهی نیز به آنجا رفت‌وآمد داشتند؛ زیرا کعبه برای همه مسیحیان و یهودی‌ها و مشرکان دارای اعتبار بود.

دلیل دیگر برای آمدن علمای مسیحی و یهودی به آن سرزمین این بود که آنها می‌دانستند محل ظهور پیامبر اسلام مکه است و دو هدف متفاوت در این زمینه دنبال می‌شد:

1. یهودی‌ها می‌خواستند او را بکشند.

2. مسیحی‌های اصیل می‌خواستند به او ایمان بیاورند؛ زیرا سختی‌های دوران جاهلیت به آنها فشار می‌آورد.

استقرار یهود در شبه جزیره عربستان

پس از آنکه سازمان یهود نتوانست جلوی تولد پیامبر را بگیرد و حتی تا سن 40 سالگی او را ترور کند، مهم‌ترین تلاش آنها ایجاد استحکامات و موانع در مسیر رسیدن پیامبر به قدس بود. با نگاهی به نبردهای پیامبر با یهود و با بررسی زمانی و مکانی این نبردها به نقشه‌های عجیب و زیرکانه آنان می‌توان پی برد. در قدم اول نیازمند بررسی پیشینه تاریخی مدینه، نخستین پایتخت حکومت پیامبر هستیم. در تاریخ آورده‌اند یهود جزو نخستین کسانی بودند که به یثرب آمدند و این شهر را بنیان گذاردند. آنان پیش از هجرت پیامبر به‌صورت گروهی در این منطقه ساکن شدند.

دروغ تاریخی یهود و سکونت در راه‌های مدینه به قدس

یهودیان شنیده بودند که پیامبر آخرالزمان به یثرب می‌رود و در این‌باره اطلاعات کامل داشتند. آنان ادعا می‌کردند برای یافتن پیامبر آخرالزمان و ایمان آوردن به او به مدینه رفتند؛ ولی اگر چنین بود چرا به عیسی علیه‌السلام که معجزات بسیار نشان داد ایمان نیاوردند؟ خبر ظهور حضرت عیسی علیه‌السلام به صراحت در کتب مقدس یهود بود به گونه‌ای که هنوز هم آنها به دنبال مسیح راستین یا مسیح جدید بودند. پس دست‌کم گروهی از یهودیان در این ادعا که ما آمدیم تا ایمان بیاوریم دروغ می‌گفتند.

علاوه بر این، جای این پرسش است که چرا یهودیان که می‌دانستند پیامبر آخرالزمان در مکه مبعوث می‌شود، به مکه نرفتند؟ چرا در منطقه‌ای مستقر شدند که خالی از سکنه بود؟ یهودیان می‌دانستند که پیامبر اسلام بین دو کوه عیر و احد مستقر خواهد شد و از این روی در این محدوده ساکن شدند. در اینجا این پرسش مطرح می‌شود که چرا یهود در سرزمین حجاز پراکنده شدند، در حالی که منطقه‌ی میان این دو کوه منطقه‌ای محدود است؟

آنان ادعا می‌کردند که در یافتن مصداق این منطقه دچار خطا شده‌اند و برخی در خیبر، برخی در تبوک و برخی نیز در مناطق دیگر ساکن گشتند؛ اما این ادعا دروغی بیش نبود. با نگاهی به نقشه این مناطق در می‌یابیم که آنها درست در راه‌های مدینه به قدس بودند. آنان با استقرار در این مناطق، در حقیقت راه پیامبر به بیت‌المقدس را بستند. آن حضرت اگر می‌خواست از هر راهی از مدینه به سرزمین کنعان (فلسطین) برود، یهودیان در برابر او بودند. اگر از مسیر عراق می‌رفت به فدک و اگر از مسیر مدینه می‌رفت به خیبر می‌رسید. چگونه بپذیریم که آنان تصادفی و اتفاقی در پایتخت حکومتی او مستقر شدند؟

اهمیت قدس برای یهود

یهودیان از مدینه تا دیوار قدس را مانع‌گذاری کرده بودند؛ زیرا اگر پیامبر قدس را می‌گرفت، سازمان یهود از رسیدن به آرزوی بزرگ خود که حاکمیت جهانی بود ناامید می‌شد و آتش این فتنه بزرگ که جهان را در خود می‌سوزاند خاموش می‌گشت. قدس مرکز اصلی آن‌ها بود و در کتاب مقدس آنها اهمیت ویژه‌ای داشت.

یهود برای جهانی شدن باید سه مرحله را پشت سر می‌گذاشت: فتح قدس، فتح نیل تا فرات و نهایتاً فتح بقیه جهان. نیل تا فرات در مباحث جغرافیای سیاسی و سوق‌الجیشی اهمیت فراوانی دارد. این منطقه که بخش اعظمی از خاورمیانه در آن قرار دارد، قسمت عمده‌ای از انرژی دنیا را تأمین می‌کند. علاوه‌بر آن، این منطقه زادگاه تمدن‌های عظیمی چون اسلام، مسیحیت و یهودیت است و از نظر فرهنگی نیز جایگاه ویژه‌ای دارد. در طول تاریخ حتی زمانی که نفت هم نبود، خاورمیانه محور سیاست بقیه دنیا بوده است.

عملیات‌های انحرافی از اهداف اصلی نبرد است تمام حرکت‌ها در صد سال اخیر برای این بوده است که دولت یهودی اسرائیل به وجود بیاید. نتیجه جنگ جهانی دوم پیدایش دولت اسرائیل بود. ملت‌ها و دولت‌ها تازه از کمای کشتار عظیم جنگ جهانی درآمده و همه خسته و فرتوت بودند که یکباره دولت اسرائیل پدید آمد. جهان اسلام نیز در آن زمان دچار رکود بود. جنگ تا آفریقا پیش رفته بود و کشورهای عربی قدرت چندانی نداشتند؛ بلکه حکومت‌هایی دست نشانده بر آن‌ها حاکم بود.

آنان اقتضائات حرکت پیامبر را کاملاً می‌شناختند و می‌دانستند ادامه‌دهندگان حرکت پیامبر اکرم یعنی ائمه و شیعیان مانعی بر سر راه آنان هستند. وجود شیعیان در خاورمیانه مشکلی است که باید با تدبیری قوی حل شود. کوچک‌ترین اشتباه درباره نیل تا فرات موجب می‌شود یهودیان و صهیونیست‌ها همه چیز را از دست بدهند. جهانی شدن باید از قدس آغاز شود و راهی جز این ندارد. پس قدس برای یهود موضوعیت دارد و اگر آنان بر قدس مسلط شوند، قفل دنیا گشوده خواهد شد.

نشر شهید کاظمی مجموعه کتاب «از تبار انحراف» به قلم حجت الاسلام مهدی طائب را منتشر کرده است.

انتهای پیام/